Posted by
അരുൺ -അമ്മേ
മാലിനി മകന്റെ വിളി കേട്ടപ്പോൾ തിരിഞ്ഞ് നോക്കി
മാലിനി -അരുൺ നീ റെഡി ആയല്ലേ
അരുൺ -മ്മ്
മാലിനി അരുണിന് ഒരു തീപ്പെട്ടി കൂട് കൊടുത്തിട്ട് പറഞ്ഞു
മാലിനി -നീ അവിടെക്ക് പോക്കോ ഞാൻ അങ്ങോട്ട് വരാം
അരുൺ -ശരി
അങ്ങനെ അരുൺ അവിടെന്ന് പോയി. മാലിനി ഉള്ളിൽ ഉള്ള പല വിഷമങ്ങളും ഒതുക്കി കൊണ്ട് അവർക്ക് കുടിക്കാൻ ഉള്ള പാൽ തിളപ്പിച്ചു. ഈ സമയം അരുൺ അവരുടെ മണിയറയിലേക്ക് നടന്നു മാലിനി എന്തിനാണ് തീപ്പെട്ടി തന്നത് എന്ന് അവന് മനസ്സിലായില്ല. ആ ഇരുട്ട് നിറഞ്ഞാ വഴിയിലൂടെ നടന്ന് അവൻ മണിയറയിലെത്തി അവിടെ ബെഡിന് സമീപം രണ്ട് പന്തം കുത്തിവെച്ചതായി അവൻ കണ്ടു അത് കത്തിക്കാൻ ആണ് അമ്മ തീപ്പെട്ടി തന്നത് എന്ന് അവന് മനസ്സിലായി. സർപ്പകാവിൽ നിന്ന് അത്യാവശ്യം വെളിച്ചം ഉള്ളത് കൊണ്ട് അരുൺ പന്തം കത്തിച്ചില്ല അവൻ ബെഡിൽ ഇരുന്നു ബെഡിൽ നിറയെ മുല്ലപ്പൂക്കൾ ആയിരുന്നു അതിന്റെ സുഗന്ധം അവിടെ മൊത്തം നിറഞ്ഞിരുന്നു .അരുൺ അതിൽ നിന്ന് ഒരു പൂവ് എടുത്ത് മണത്തു എന്നിട്ട് അമ്മയുടെ വരവിനായി കാത്തിരുന്നു. ദൂരെ ഇല്ലാത്തിന്റെ അവസാന വെളിച്ചവും അണഞ്ഞപ്പോൾ അമ്മ വരാൻ തുടങ്ങികയാണ് എന്ന് അവന് മനസ്സിലായി. അരുണിന്റെ ഹൃദയം പതിവിലും ശക്തിയായ് ഇടിക്കാൻ തുടങ്ങി ഓരോ നിമിഷവും അവന്റെ ഉള്ളിൽ ആശങ്ക നിറച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. അങ്ങനെ അവസാനം മാലിനി എത്തി അവളുടെ കൈയിൽ ഒരു ഗ്ലാസ്‌ പാലും ഉണ്ടായിരുന്നു. മാലിനിയും അരുണും തമ്മിലുള്ള അകലം കുറയുന്തോറും അവരുടെ ഉള്ളില്ലേ ആശങ്ക കൂടികൊണ്ടിരുന്നു. അങ്ങനെ അവസാനം മാലിനി ബെഡിൽ വന്ന് ഇരുന്നു. രണ്ട് പേരും ഒരു നിമിഷം മൗനം പാലിച്ചു. മാലിനി എന്തെങ്കിലും പറയണ്ടേ എന്ന് കരുതി അരുണിനോട് ചോദിച്ചു
മാലിനി -ഈ പന്തം എന്താ കത്തിക്കാഞ്ഞത്
അരുൺ -വന്നാപ്പോ കുറച്ചു കൂടി വെളിച്ചം ഉണ്ടായിരുന്നു പിന്നെ അമ്മ കൂടി വന്നിട്ട് കത്തിക്കാം എന്ന് കരുതി