അമ്മയുടെ മനസ്സിൽ എന്നോടിപ്പോ എന്താണെന്നു ഒരു പിടിയുമില്ല, എന്നാലും പിടി തരാതെയുള്ള ഈ സ്വഭാവം എനിക്കത്ര പിടിക്കുന്നില്ല, എല്ലാത്തിനും വഴിയുണ്ടാക്കണം.
കല്യാണവീട്ടിൽ ഒന്ന് രണ്ടു സുഹൃത്തുക്കളെ ഞാൻ യാദൃശ്ചികമായി കണ്ടിരുന്നു. അവരൊക്കെ വിവാഹവും കഴിച്ചിരുന്നവർ ആയിരുന്നു. ഭാര്യമാരെയും കൂട്ടിയാണ് അവരെത്തിയത്. ഞാൻ മാത്രമായിരുന്നു അമ്മയെ കൂടി വന്നത്. പക്ഷെ എന്റെ മനസ്സിൽ അമ്മ തന്നെയാണല്ലോ ഭാര്യ!
അങ്ങനെ അവിടെ നിന്നും വീട്ടിലേക്ക് വന്നെത്തി. അമ്മയതിനു ശേഷം ഫുൾ ടൈം ഫോണിൽ ആയിരുന്നു. എന്നോടൊന്നും മിണ്ടിയതേയില്ല. ഞാനും മിണ്ടാതെയിരുന്നു. എത്ര നേരമെന്നോട് മിണ്ടാതെയിരിക്കുമെന്നു അറിയാല്ലോ.
പക്ഷെ നിരാശയായിരുന്നു ഫലം. ഒടുക്കം ഉറങ്ങാനുള്ള നേരമായി. അമ്മ ഉറങ്ങീന്നു തോന്നുന്നു. പാതിചാരിയ മുറിവാതിൽക്കൽ ഒന്ന് ചെന്ന് നോക്കിയതും, അവിടെ കമഴ്ന്നു കിടന്നുകൊണ്ട് തലയിണയിൽ മുഖം ചരിച്ചുകൊണ്ട് അമ്മയെന്തോ ആലോചിക്കുകയാണ്, ഒരു സ്റ്റെപ് കൂടെ ഞാൻ മുന്നോട്ടേക്ക് വെച്ച് തല ചരിച്ചു നോക്കി. അമ്മയുടെ നോട്ടം കണ്ണാടിയിലേക്കാണ്.
“അമ്മെ!!!”
“നീയുറങ്ങീലെ അജയ്” അമ്മ ഒരുനിമിഷം കണ്ണ് തുടച്ചുകൊണ്ട് എന്നെ അടുത്തേക്ക് വിളിച്ചു. ഞാൻ പക്ഷെ അനങ്ങാതെ പറഞ്ഞു.
“ഞാൻ ലീവ് കാൻസൽ ചെയുവാ. ഉടനെ പോയാലോ എന്നുണ്ട്!!”
“മോനെ, നീയല്ലേ പറഞ്ഞേ, ഒരു മാസം കൂടെ നിക്കാമെന്ന്, പിന്നെന്താ ഇപ്പൊ!”
“അത് വേണ്ടമ്മേ, ഞാനിനിയും നിന്നാ, അമ്മയെന്നെ കല്യാണത്തിന് നിർബന്ധിക്കും, പിന്നെ ഇന്ന് നടന്നപോലെ…”
“ശെരി നീ പോയി കിടക്ക്. നാളെ സംസാരിക്കാം.”
അതേക്കുറിച്ചു വീണ്ടും സംസാരിച്ചത് അമ്മയ്ക്കിഷ്ടമായില്ല, എന്നെനിക്കുറപ്പായി, ഞാൻ അമ്മയെ ഒന്നുടെ ആ കണ്ണിലേക്ക് നോട്ടമെറിഞ്ഞ ശേഷം മുറിയിലേക്ക് തിരിച്ചെത്തി, ഉറങ്ങാനൊരല്പം സമയമെടുത്തു. പക്ഷെ സുഖമായിട്ട് ഉറങ്ങി. ഏതാണ്ട് 7 മണിക്കാണ് ഞാനെണീറ്റത്.
അമ്മയെണീറ്റ് അടുക്കളയിൽ അപ്പം ഉണ്ടാക്കുന്നതാണ്, അങ്ങോട്ടേക്ക് ചെന്ന ഞാൻ കാണുന്നത്. പക്ഷെ കുളിച്ചിട്ടില്ല. കണ്ടിട്ട് എനിക്കെന്തോ പോലെയായി. മുടി അഴിച്ചിട്ടിരിക്കുന്നു. പിൻവശം കണ്ടതും എനിക്ക് എനിക്ക് എന്തൊക്കെയോ തോന്നി.
“ആഹ് നീ എണീറ്റോ, കുളിച്ചു വാ അമ്മ കാപ്പി തരാ…” അമ്മ എന്നെയൊന്നു തിരിഞ്ഞു നോക്കി പറഞ്ഞു.
കുളി കഴിഞ്ഞതും ഞാൻ ടൗണിലേക്ക് ചെന്ന്, ഫ്ലൈറ്റ് ടിക്കറ്റിന്റെ സ്റ്റാറ്റസ് നോക്കി ഉറപ്പ് വരുത്തി. തിരികെ പോകാൻ ഇനി 4 ദിവസം കൂടെയുണ്ട്. ഒന്ന് രണ്ടു സുഹൃത്തുക്കളെ കണ്ടു യാത്രയും പറഞ്ഞ ശേഷം തിരികെ വീട്ടിലേക്ക് തന്നെ തിരിച്ചു.