“അമ്മേ…”
“നീ തിരിയടാ ചെക്കാ…” എങ്ങനലടിക്കുന്നുണ്ട്. ഇത്രേം വിഷമാണെൽ പറയണോ? എന്തായാലും തിരിഞ്ഞു കിടക്കാം. കിടന്നു.
ഇപ്പൊഴാ തുറന്ന ജനലെനിക്ക് കാണാം. വെളിച്ചം മിന്നി തുടങ്ങുന്നുണ്ട്.ബാക്കിൽ നിന്നമ്മ എന്റെ മേത്തേക്ക് ഒട്ടിച്ചേർന്നു. കൈ വയറിലൂടെ കോർത്തു.. തലയെന്റെ കഴുത്തിൽ. അത് നനയുന്നുണ്ട്. കണ്ണീരാണ്. പുറത്ത് അമ്മയുടെ അമർന്ന അമ്മിഞ്ഞയുണ്ട്, നഗ്നമായ ആ വയറിന്റെ ചൂടുണ്ട്. കരച്ചിൽ നിർത്തീല്ല. ഇനിയത് പറ്റില്ലെങ്കിൽ വേണ്ട. അമ്മ എന്നോടെല്ലാം പറയുമെന്ന് കരുതി ഞാനങ്ങനെ കിടന്നു.
“അഭീ.. എനിക്ക് പറ്റുന്നില്ലടാ.ഞാനെങ്ങനെയാ അത് പറയാ..” ഇത് മാത്രം കേട്ടു,പിന്നേ ഒരു കരച്ചിലാണ്. ഇടക്ക് ശ്വാസമെടുക്കാൻ നീട്ടിയ വലിയുണ്ട് വായ്കൊണ്ട് അങ്ങു പറഞ്ഞാൽ പോരെ?.
“അമ്മേ… ” ഞാൻ വിളിച്ചു നോക്കി..
“മ്…” മൂക്കു വലിക്കുന്ന കൂട്ടത്തിൽ ഒരു മൂളൽ.
“വായ കൊണ്ട് പറഞ്ഞാൽ മതി..പറയാനറിയില്ലെങ്കിൽ ട്ടോ “ചളിയടിച്ചു. വേറെ നല്ലതൊന്നും വായിൽ വന്നില്ല. ആ കരച്ചിൽ ഒന്ന് നിർത്താൻ വേറെന്താ വഴി.ഒരു കടിയായിരുന്നു പുറത്ത്.
“ഇനി നീ മിണ്ടരുത് കേട്ടല്ലോ….!”അടുത്ത ഉത്തരവ്.ഇനി മിണ്ടണില്ല!!.
“കേട്ടോ??”വീണ്ടും ചോദ്യം. മിണ്ടിയില്ല!!.
“കേട്ടോടാ..” മുടിയിൽ പിടുത്തം വീണു.. എന്ത് കഷ്ടമായിത്.
“അമ്മയല്ലേ മിണ്ടണ്ടാന്ന് പറഞ്ഞെ…?” ഞാനൊന്ന് തിരിയാൻ നോക്കി.
“ഡാ വേണ്ട. അങ്ങനെ കിടന്നാൽ മതി..” ആ കരച്ചിൽ ഒന്ന് കുറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.. എന്നാലും തിരിയാൻ പറ്റില്ല!!..
“അമ്മേ…” തമാശ പറയലും എല്ലാമോന്ന് നിർത്താൻ തോന്നി. ഇത്തിരി സീരിയസ് ആയി.ഇത്ര മാത്രം സഹിക്കുന്ന ഈ കാര്യമെന്താണ്?
“അഭീ.. എനിക്ക് നിന്നെ ഇഷ്ടാടാ..” പതുക്കെയായിരുന്നു അത്.അതുള്ളതല്ലേ? എനിക്കറിയാവുന്നതുമാണ്.
“എനിക്കും ഇഷ്ടമാണല്ലോ…” ഞാൻ തിരിച്ചു പറഞ്ഞു.
“അങ്ങനെയല്ലഭീ.. എനിക്കറിയില്ല. ഇതെങ്ങനെ പറഞ്ഞു തരും ഞാന്. അനു നിന്റെ കൂടെ കൊഞ്ചുമ്പോ, നീ ആന്റിമാരുടെ എടുത്തേക്ക് ഓടുമ്പോ, അവരോട് ഓരോന്ന് ചിരിച്ചു, കളിച്ചോണ്ട് പറയുമ്പോ. അവരെ കെട്ടി പിടിക്കുമ്പോ. എനിക്കെന്ത് മാത്രം വേദനയുണ്ടെന്നറിയോ..” നെഞ്ചോന്ന് കുലുങ്ങി. ശ്വാസം മെല്ലെയൊന്ന് നിന്നോ? ആ പതിഞ്ഞ ശബ്ദം കാതുകളെ മെല്ലെ വേദനിപ്പിക്കുന്ന പോലെ. എന്ന ഒന്ന് ചിരിയും വന്നു.
“അമ്മേ..” കേട്ടത് വിശ്വസിക്കാനാവാതെ ഞാനൊന്ന് കൂടെ തിരിയാൻ നോക്കി. കഴിഞ്ഞില്ല.അമ്മ പിടിച്ചു വെച്ചു