ഈപ്പച്ചനും രമേശന്റെ കുടുംബവും 4 [ലോഹിതൻ]

Posted by

ങ്ങും…. ഞാൻ പോകാം… അച്ചായൻ കാരണമല്ലേ എനിക്ക് നഴ്സിങ്‌ പഠിക്കാൻ പറ്റിയത്… അയാൾ എന്നെ പിടിച്ചു തിന്നുകയൊന്നും ഇല്ലല്ലോ…

ഇല്ല മോളെ… പാവമാ… ഇഷ്ട്ടത്തിനൊത്ത് നിന്നുകൊടുത്താൽ മതി…

ആ.. പിന്നെ അമൽ അറിയാതെ വേണം പോകാൻ കേട്ടോ…

അമ്മ അവനെ കൂട്ടി പോണകാണാമല്ലോ..

അത്‌ അവൻ കൂട്ടുകാരുടെ അടുത്തേക്ക് പോണതാ… തോട്ടത്തിലേക്ക് വരാറില്ല…

ങ്ങും.. കൂടുതൽ ഉരുളണ്ട… ഞാൻ രാവിലെ പറഞ്ഞില്ലേ എനിക്കെല്ലാം അറിയാമെന്ന്….

എന്തു ചെയ്യാനാ മോളെ… അവൻ അങ്ങനെ ആയിപോയി… നീ ഇതൊന്നും അറിഞ്ഞതായി ഭാവിക്കണ്ടാ….

എന്റെ മോൾക്ക് പേടിയൊന്നും ഇല്ലല്ലോ അല്ലേ…

എന്തു പേടിക്കാൻ… അമ്മ അങ്ങോട്ടു പോകുന്നതിലും മിടുക്കിയായി തിരികെ വരുന്നത് ഞാൻ കാണുന്നതല്ലേ…

ദിവ്യ താൻ വിചാരിച്ചപോലെ എതിരൊന്നും പറഞ്ഞില്ലല്ലോ എന്ന ആശ്വാസത്തിലാണ് വസുമതി കിടന്നത്…

കിടന്നിട്ട് ഉറക്കം വരുന്നില്ല… നാളെ അച്ചായൻ മകളെ എന്തൊക്കെ ചെയ്യും… അവൾ അയാളുടെത് കണ്ട് പേടിക്കുമോ…

അത് ഓർക്കുമ്പോൾ ടെൻഷൻ ഉണ്ട്.. അതോടൊപ്പം പൂറിൽ ഒരു തരിപ്പും…

തന്റെ പൂറിൽ പോലും അച്ചായന്റെത് തിങ്ങിയാ കയറുന്നത്…

പെണ്ണ് കിടന്ന് കരഞ്ഞു കൂവുമോ ആവോ… ഈ സമയത്താണ് മൊബൈൽ ബെൽ അടിച്ചത്…

അച്ചായൻ…!

ഹലോ… എന്താ അച്ചായാ ഈ നേരത്ത്…

അവനെന്തിയെ രമേശൻ…?

ആ തിണ്ണയിൽ കിടപ്പുണ്ട്…

എന്താ അച്ചായാ..?

നീ അവളോട് പറഞ്ഞോ…?

ഒരു വിധത്തിൽ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു…

ആ.. അതുമതി.. ബാക്കി ഞാൻ പറഞ്ഞോളാം… അവൾക്ക് ഒറ്റയ്ക്ക് വരാൻ ഭയം ആണെങ്കിൽ നീ കൂടെ പോര്..

ശ്ശേ… ഞാനില്ല… അച്ചായൻ സൂക്ഷിച്ചും കണ്ടും കൈകാര്യം ചെയ്‌താൽ മതി..

അതു പിന്നെ എനിക്കറിയില്ലേ വസുമതി.. അവൾ നമ്മുടെ പെണ്ണല്ലേ… ഒരു പൂവ് പോലെ ഞാൻ കൈകാര്യം ചെയ്തോളാം.

ഈ സമയത്ത് ഒരു നിഴൽ പോലെ മുറി വാതിലിൽ അമൽ നിൽക്കുന്നത് വസുമതി കണ്ടു…

എന്താ വസുമതീ മിണ്ടാത്തത്…

ഏയ്… ഒന്നുമില്ല.. വാതിലിൽ അമൽ വന്നു നോക്കുന്നു…

അവന് ഉറക്കം വരണമെങ്കിൽ നിന്റെ പൂർ കഞ്ഞി കിട്ടണമായിരിക്കും… വിളിച്ചു കൊടുക്ക്…

ഫോൺ കട്ടു ചെയ്തിട്ട് അവൾ പതിയെ ചോദിച്ചു… എന്താടാ..?

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *