മാലിനി -അത് ശരി നിന്റെ വുഡ്ബീ ഇങ്ങനെ ഒക്കെ ആണല്ലോ ഓഫീസിൽ വരുന്നേ
അരുൺ -അവള് ചെറുപ്പം ആണ് അത് പോലെ ആണോ അമ്മ
മാലിനി -നീ എന്നെ ഒരു കിളവി അക്കോ അത്യാവശ്യം മോഡേൺ ആയി നടക്കാൻ ഉള്ള പ്രായമേ എനിക്ക് ഉള്ളു
അരുൺ -മ്മ്
“അവനെ ഓൺ ആക്കാൻ നോക്കി എന്റെ മൂഡ് അവൻ കളഞ്ഞേനെ” മാലിനി മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു
അങ്ങനെ മാലിനിയും അരുണും ഓഫീസിൽ എത്തി അവരെ കാത്ത് മുന്നിൽ തന്നെ മീര ഉണ്ടായിരുന്നു അരുണും മീരയും പതിയെ അവളുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു
മീര -നിങ്ങൾ എന്താ ലേറ്റ് ആയെ
മിലിനി -അതിന് ഇവൻ എണീറ്റാലല്ലേ എനിക്ക് വരാൻ പറ്റൂ
മീര -എന്താ അരുൺ ഇത് ഞാൻ എത്ര നേരമായി വെയിറ്റ് ചെയ്യാന്ന് അറിയോ
അരുൺ -സോറി മീര എനോട് ക്ഷമിക്ക്
മാലിനി -എടാ ദുഷ്ട ഇന്ന് വൈകിയതിന് നീ എന്നോട് ഒരു സോറി പറഞ്ഞോ
അരുൺ -ഇനി ആള് വീതം ഞാൻ ഇത് പറഞ്ഞ് നടക്കണ്ണോ
മാലിനി -മ്മ് വേണ്ടാ. ഞാൻ ഇനി സ്വർഗത്തിലെ കട്ടുറുമ്പ് ആവുന്നില്ല നിങ്ങൾ എന്താന്ന് വെച്ചാൽ സംസാരിക്ക്
അതും പറഞ്ഞ് മാലിനി അവിടന്ന് പോയി മീര അരുണിന്റെ കൈയിൽ അവളുടെ കൈ കോർത്തു
മീര -കല്യാണം കഴിയട്ടെ നിന്റെ മടി ഒക്കെ ഞാൻ മാറ്റുന്നുണ്ട്
അരുൺ -ശരി
അങ്ങനെ അവർ രണ്ടും ഓഫീസിലേക്ക് പോയി. അങ്ങനെ വൈകുന്നേരം ആയി അരുണും മാലിനിയും മീരയോട് യാത്ര പറഞ്ഞ് വീട്ടിലേക്ക് പോയി പോകും വഴി മാലിനി പറഞ്ഞു
മാലിനി -നാട്ടിൽ നിന്ന് ഓപ്പോള് വിളിച്ചെണ്ടാർന്നു അവിടെ ഒരുക്കങ്ങൾ തുടങ്ങണോ എന്ന് അറിയാൻ
അരുൺ -തുടങ്ങി പറ
മാലിനി -പിന്നെ ഓപ്പോള്ക്ക് നല്ല പേടി ഉണ്ട്
അരുൺ -എന്തിന്