Posted by
ടോമി വീട്ടിലെ നായ്ക്കുട്ടിയാണ്. ഞാൻ ബാംഗ്ലൂർക്ക് വരുന്നതിന്റെ ഒന്നരമാസം മുന്നെയാണ് അവനെ വാങ്ങിക്കുന്നത്. ബീഗിൾ ബ്രീഡാണ് ടോമി. അടുത്ത വരവിന് അവനെ ഇവിടേക്ക് കൊണ്ടുവരണം എന്നൊക്കെ ഓർത്ത് ഇരിക്കുവായിരുന്നു ഞാൻ.
“” അമ്മേ… എന്നാലും..!! “”
“” ഒരെന്നാലുമില്ല… ഞങ്ങള് ഫ്ലൈറ്റ് ടിക്കറ്റ് ഒക്കെ ബുക്ക്‌ ചെയ്തെയാണ്. “”
അച്ഛനാണ് പറഞ്ഞത്. പിന്നേ ഞാനെന്ത് പറയാനാണ്.
അതോടെ ഞാനാകെ ഡൌൺ ആയി. ഭക്ഷണം പോലുമിറങ്ങാത്ത അവസ്ഥ.
“” ഞാനിവിടെ ഏട്ടന്റൊപ്പം നിന്നോട്ടെയാമ്മേ…!! “”
അല്ലി ഒരു വിങ്ങലോടെ ചോദിച്ചപ്പോൾ എന്റെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു.
“” നിനക്കിവിടേക്ക് അഡ്മിഷൻ നോക്കുന്നുണ്ട്… അപ്പൊ ഒരുമാസം കഴിഞ്ഞ് ഇവിടെ വന്ന് നിക്കാട്ടോ… ഇപ്പൊ നമുക്ക് വീട്ടിലേക്ക് പോവാം…! “”
അച്ഛനവളെ ആശ്വസിപ്പിക്കുന്ന പോലെ പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ കണ്ണീരോടെ തലയാട്ടി.
വെറുതേ പത്രത്തിൽ വിരലിട്ടിളക്കി കുറച്ച് നേരമിരുന്ന് ഞാനെണീറ്റ് കൈ കഴുകി നേരെ റൂമിലേക്ക് ചെന്നു.
എന്തുകൊണ്ടോ വല്ലാത്തൊരു സങ്കടം എന്നിൽ നിറയുന്നു. അമ്മ എന്തൊക്കെയോ എന്നിൽ നിന്ന് ഒളിക്കുന്നപോലെയും പഴയ പോലെ എന്നോട് പെരുമാറാത്തപോലെയുമൊക്കെ എനിക്ക് തോന്നിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
അവിടെക്കിടന്ന് ഞാനുറങ്ങിപ്പോയി.
രാവിലേ എണീക്കുമ്പോൾ നെഞ്ചിൽ ഒരു ഭാരം പോലെ. അല്ലിക്ക് പണ്ടേയുള്ള സ്വഭാവമാണ് എന്റെ നെഞ്ചിലിങ്ങനെ തലചായ്ച്ചുള്ള ഈ ഉറക്കം. ഞാനവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു.
നെഞ്ചിലേക്ക് നോക്കിയ ഞാൻ മരവിച്ചുപോയി. അല്ലിയല്ല പകരം താടക ആയിരുന്നു അത്.
ഒരു നിമിഷം അവളെ അങ്ങനെ നോക്കി നിന്നുപോയി.
ഉറങ്ങുമ്പോൾ ഉള്ള അവളുടെ മുഖം… എന്തൊരു ക്യൂട്ട് ആണത്. കൊച്ചുപിള്ളേരുടെ ഉറക്കം നോക്കിനിക്കുന്നപോലെ നോക്കിയിരിക്കാൻ തോന്നുന്ന ഒരു കുട്ടിത്തമുണ്ടായിരുന്നു അവളുടെ മുഖത്ത്. ചുവന്ന ആ അല്ലിചുണ്ടുകളിൽ നേർത്ത ഒരു പുഞ്ചിരിയുള്ളപോലെ. കഴുത്തിൽ അമ്മയിന്നലെ സമ്മാനിച്ച മാല ഇടം പിടിച്ചിരുന്നു. അതവളുടെ വിളഞ്ഞ മാമ്പഴം പോലുള്ള മുലയിടുക്കിലേക്ക് ഇറങ്ങിനിക്കുന്നു. അവയുടെ മുഴുപ്പും വെളുപ്പും…!.നോക്കി നിന്നുപോയി.!!
“ഈശ്വരാ… ശത്രുക്കൾക്കിത്രേം സൗന്ദര്യം കൊടുക്കല്ലേ…!! ”