അന്ന് രാത്രി
സുബൈദത്ത കിടക്കയുടെ അപ്പുറത്ത് തന്നെ ഒന്നും ചെയ്യാതെ പുറം തിരിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന തന്റെ ഭർത്താവിനെ കണ്ടപ്പോൾ ഇത്താക്ക് സങ്കടം സഹിക്കാൻ ആവാതെ അയാളെ നോക്കി നിസ്സഹായയായി കിടന്നു. തന്റെ ഉള്ളിലെ കാമം സഹിക്കാവുന്നതിലും അപ്പുറം ആയപ്പോൾ അയാളുടെ അടുത്തേക്ക് ഇത്ത നീങ്ങി കിടന്ന് തന്റെ ബ്രസീയർ അണിയാത്ത ചക്കമുലകൾ അയാളുടെ പുറകിൽ മുട്ടിച്ചു. കൊഴുത്തു തടിച്ച ഇടത്കാൽ അയാളുടെ അരക്കെട്ടിൽ പൊന്തിച്ചു വച്ചു. എന്നിട്ടും അയാളിൽ നിന്ന് ഒരനക്കവും ഇല്ല. അവസാനം സഹിക്കേട്ടപ്പോൾ പതിയെ ഇത്തയുടെ ഇടത് കൈവിരലുകൾ അയാളുടെ രോമം നിറഞ്ഞ വയറിൽ കൂടി യാത്ര ചെയ്ത് പതിയെ തളർന്ന് ചുരുങ്ങി വിശ്രമിക്കുന്ന കരിംക്കയുടെ മുറിക്കുണ്ണയിൽ പതിയെ തൊട്ടു തലോടി അവസാനം ഒരു പിടിയങ്ങ് പിടിച്ചു. അയാൾ ഞെട്ടി എഴുന്നേറ്റു.
“എന്തിനെ കേടാടി സുബൈദേ…..നീ ഒരു പെണ്ണാണോ ഒരു നാണവും ഇല്ലാത്ത സാധനം. എന്റെ സാമാനം കേറി പിടിക്കാൻ നാണമില്ലേ നിനക്ക്. മനുഷ്യൻ ഇത്ര ദൂരം യാത്ര ചെയ്ത ഷീണത്തിൽ ഒന്ന് ഉറങ്ങുമ്പോഴാ അവളുടെ ഒരു കടി.ഇത്ര മൂത്തിരിക്കാണെങ്കിൽ വിരൽ ഇട്ട് അടിച്ചു കള അല്ല പിന്നെ. ഇനി എങ്ങാനും എന്തെങ്കിലും ചെയ്താൽ മോന്തക്ക് നോക്കി ഒരെണ്ണം തരും ഞാൻ ”
അയാൾ കൈ ഇത്തയുടെ നേരെ ഓങ്ങി. ഇത്ത പേടിച്ചു വിറച്ച് അയാളുടെ അടുക്കൽ നിന്ന് നീങ്ങി കിടന്നു.തിരിഞ്ഞു കിടന്ന് ശബ്ദം പുറത്തേക്ക് കേൾക്കാതിരിക്കാൻ വായ പൊത്തിപ്പിടിച്ചു കരഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു.അവസാനം തളർന്ന് എപ്പോഴോ ഉറങ്ങി പോയി. ഇതുപോലെ കുറേ പകലുകളും രാത്രികളും കടന്നുപോയി. ഇതാണ് തന്റെ വിധിയെന്നും വിധിയെ പഴിച്ച് സുബൈദത്ത സമാധാനം കണ്ടെത്തി എന്നാൽ മറ്റാർക്കും തന്റെ ശരീരം സമർപ്പിക്കില്ല എന്ന ദൃഡനിശ്ചയത്തോടെ സുബൈദത്ത ജീവിതം മുന്നോട്ട് നീക്കി.
ഒരു ദിവസം
“ഇക്കാ… എന്റെ ശരീരം മുഴുവൻ നല്ല വേദന കുറച്ചായി തുടങ്ങീട്ട്.മുറിവെണ്ണ പുരട്ടി നോക്കി മാറുന്നില്ല.നമുക്ക് ടൗണിലുള്ള ഡോക്ടറെ കാണാൻ പോയാലോ…ഇക്കാ…”
“ആഹ് പോവാം.”
“നമ്പർ 18….”
റിസപ്ഷനിലെ പെണ്ണ് വിളിച്ചു പറഞ്ഞു
മയങ്ങി കൊണ്ടിക്കുന്ന കരിംക്കയെ തട്ടി ഉണർത്തി സുബൈദത്ത