Posted by നന്ദിനി അമിത്തിനെ കെട്ടിപിടിച്ചു കരയുകയായിരുന്നു, “എന്താമ്മേ അമ്മയ്ക്ക് എപ്പോ വേണേലും അങ്ങോട്ടേക്ക് വരാല്ലോ, അല്ലെങ്കിൽ ഞങ്ങളിങ്ങോട്ടേക്ക് വരില്ലേ…”
“സച്ചൂട്ടാ എവിടെ…”
അനന്തന്റെ മടിയിലിരുന്നു ഒരു വയസുള്ള സച്ചൂട്ടൻ അദ്ദേഹത്തിന്റെ കവിളിൽ മുത്തമിട്ടു.
“ആഹാ രണ്ടാളും ഇവിടെയിരിക്കയാണോ..” ഹാളിലെ സോഫയിൽ ആയിരുന്നു അനന്തൻ. പഴയപോലെ പ്രൗഢിയും സൗന്ദര്യവും ഒട്ടും കുറവല്ല.
“അമ്മ പറയുന്നത് കേൾക്കണം ട്ടോ, വാശി കാണിക്കരുത്…..ഉം..”
“ശെരി വല്യച്ചാ…”
സച്ചുവിനെ അനന്തന്റെ കയ്യില് നിന്നും വാങ്ങിക്കൊണ്ട് “ഏട്ടാ ഞങ്ങളിറങ്ങട്ടെ…”
“എത്ര വേഗമാ കാലം പോകുന്നെ…”
“അതെ!” അനന്തന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കാനാവാതെ തല കുനിച്ചുകൊണ്ട് ധ്വനി പറഞ്ഞു.
അമിത് അമ്മയുടെ കൈപിടിച്ച് ഹാളിലേക്ക് വന്നു.
“അനന്തേട്ട, ഞങ്ങൾ എത്തിയിട്ട് വിളിക്കാം.” വാച്ചിലെ സമയം നോക്കി അമിത് അനന്തനോട് പറഞ്ഞു.
“പോകാം.!” ധ്വനിയുടെ കണ്ണിലേക്ക് നോക്കി അമിത് തലയാട്ടി.
ധ്വനിയും സച്ചുവും കാറിന്റെ മുന്നിലേക്ക് കയറി. അനന്തന്റെ തോളിൽ ചാരി നന്ദിനി സാരിത്തുമ്പോകൊണ്ട് കണ്ണ് തുടച്ചു. കൈവീശി ധ്വനി നിശബ്ദമായി അനന്തനോട് യാത്രാമൊഴി ചൊല്ലി തലയാട്ടി. നെഞ്ച് പിടയുന്ന വേദനയിൽ ഓരോ വർഷവും അനുഭവിക്കുന്ന നോവ് ഒരുമാറ്റവുമില്ലാതെ ഇന്നുമീ പകലിൽ അനന്തൻ അനുഭവിച്ചുകൊണ്ട് മുഖത്തൊരു ചിരി ഫിറ്റ് ചെയ്തു. ധ്വനിയെയും അമിത്തിനെയും അനന്തൻ കൈവീശി കാണിച്ചു. അവൾ ഇത്തവണ ലീവ് കഴിഞ്ഞു പോകും മുൻപ് അനന്തനെ വീണ്ടുമൊരു കല്യാണം കഴിപ്പിക്കാനൊരു ശ്രമവും നടത്തിയിരുന്നു. പക്ഷെ അനന്തന് ഒട്ടും വേണ്ട. അന്നുമിന്നും മനസ്സിൽ, അദ്ദേഹത്തിന്റെ വിദ്യാർഥിനിയും, കാമുകിയും ആയി മാറിയ ധ്വനിയുമൊത്തുള്ള അവളുടെ 25ആം പിറന്നാളിന്റെ ആ നനവാർന്ന ഓർമ്മകൾ മാത്രം മതിയായിരുന്നു; തുടർന്നു ജീവിക്കാൻ. അവളുടെ മനസ്സിൽ തന്നോടുള്ള ഇഷ്ടം കഴുത്തിൽ താലിയുള്ളതുകൊണ്ടോ കുഞ്ഞിനെ പ്രസവിച്ചതുകൊണ്ടോ അവസാനിക്കുന്നതല്ല. Immature ആയ അവളുടെ 13 വയസിൽ നിന്നും തുടങ്ങിയതല്ലെ, അവൾക്ക് അവളുടെ ഇഷ്ടം വലുതാണ്, അതുപോലെ തനിക്കും.
അമ്മയെ വീട്ടിലാക്കി കവലയിലേക്ക് കാറിൽ പോകുമ്പോൾ അരികിൽ വെച്ചിരുന്ന ഫോണിലെ മെസ്സേജ് ടോൺ കേട്ട് വാട്സാപ്പ് തുറന്നു. ധ്വനിയുടെ “എത്തിയതും വിളിക്കാം, ഉറങ്ങല്ലേ കേട്ടോ, പിന്നെ ഇത്തവണ വന്നപ്പോഴും എനിക്ക് തരണം എന്നുണ്ടായിരുന്നു….കഴിയുന്നില്ല, എന്നാലും നൂറു ചുംബനം എന്റെ മാഷെ” മനസിലേക്ക് പുതുമഴ പെയ്തിറങ്ങുന്ന സുഖത്തിൽ അത് വായിച്ചതും അനന്തന്റെ ചുണ്ടിലൊരു പുഞ്ചിരി വിടർന്നു.