സ്വയംവരവധു [കൊമ്പൻ]

“മാഷെ ….”

“ധ്വനി..”

“ഇപ്പൊ എന്തിനാ ഞാൻ ചുംബിച്ച മനസിലായോ …”

“ഉഹും അറിയില്ല!”

“എന്നെ എന്റെ മാഷിന് മുഴുവനായും തരണം!”

“വേണോ മോളെ….”

“മാഷിന് മോഹമില്ലേ എന്റെകൂടെ ഒരു പുതപ്പിന്റെയുള്ളിൽ ചുംബിച്ചുകൊണ്ട് എന്നെ സന്തോഷിപ്പിക്കാൻ….രണ്ടാൾക്കും കൂടെ വിയർപ്പൊഴുക്കും വരെ…..”

“മോളെ, പിന്നെ നിനക്ക് അവന്റെയൊപ്പം കഴിയുമ്പോ നോവില്ലെടി നിന്റെ നെഞ്ച് ?”

“ഒരൂസം എങ്കിൽ ഒരൂസം…..എനിക്കുമോഹിച്ചപോലെ മാഷിന്റെയൊപ്പം…” ധ്വനി വിങ്ങി തുടങ്ങിയതും അനന്തനവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു.

“അമിത്തിനെ ഓർത്തു വിഷമിക്കുമായിരിക്കും… പക്ഷെ അപ്പോഴും മനസ്സിൽ ഒരു കോണിൽ ഇപ്പൊ ഞാൻ അനുഭവിക്കുന്ന ഈ സന്തോഷവും സുരക്ഷിതത്വവും ഉണ്ടല്ലോ. അത് ഞാൻ ഉള്ളിന്റെയുള്ളിൽ എന്നും സൂക്ഷിച്ചു വെക്കും!”

ധ്വനിയുടെ ചുണ്ടുകളെ അനന്തൻ മൃദുലമായി ചുംബിച്ചു, അവളുടെ ദേഹം അനന്തന്റെ ദേഹവുമായി ചേർന്നു. ധ്വനിയെ തന്റെ കരങ്ങൾ കൊണ്ട് അനന്തൻ ലാളിച്ചു. അവളുടെ കണ്ണീരു ഒഴുകിയിറങ്ങിയ മുഖത്ത് പുഞ്ചിരി വിടർന്നു. ഇരുവരും ഉടുത്തിരുന്ന തുണിയിരിഞ്ഞിട്ടു. ധ്വനിയുടെ മുഖത്തെ പ്രസാദം കാണുമ്പോ അവളെത്രമാത്രം തന്നെ ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ടെന്നു അനന്തന് ബോധ്യമായി. അദ്ദേഹമവളുടെ മേലെ കിടന്നുകൊണ്ട് കഴുത്തിലും മാറിലും മൃദു ചുംബനം നൽകിയതും, ധ്വനി കുറുകി. അവളുടെ മുലകളെ മാറിമാറി കുടിച്ചതും, കൈകൊണ്ട് അനന്തന്റെ മുതുകിൽ അവളെ വരച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

“മാഷെ… പതിയെ മതി. എനിക്കത്രേം പരിചയമൊന്നൂല്ല..”

“ങ്ങും… എന്റെ ജീവനല്ലേ പൊന്നെ നീ…”

“കരയില്ല ഞാൻ…ഉം.!” ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞതും അനന്തൻ ധ്വനിയുടെ കഴുത്തിൽ കിടക്കുന്ന താലിമാലയിൽ മുത്തമിട്ടു. അവളുടെ കാലുകളെ വിരിച്ചുവെച്ചു.

“മോളെ…അത്രക്കിഷ്ടാ നിന്നെ…”

“എനിക്കും!!”

അനന്തന്റെ കഴുത്തിലൂടെ ധ്വനി കൈകോർത്തതും, അവളുടെ തലയെ കൈകുമ്പിളിൽ ആക്കി പിടിച്ചുകൊണ്ട് ഇരു ചുണ്ടുകളും കടിച്ചീമ്പി കൊണ്ടിരുന്നു. അനന്തന്റെ ആയുധം ഉഗ്രരൂപം പൂണ്ടു ധ്വനിയുടെ പൂറിലേക്ക് ആദ്യമായി കടന്നു. റോസാപ്പൂ ഇതൾപോലെയുള്ള പൂറിലേക്ക് അനന്തന്റെ പച്ചയിറച്ചി ഉരഞ്ഞുകൊണ്ടുകിടന്നു.

ധ്വനി വേദനകൊണ്ട് പിടയുമ്പോ അനന്തനും ഒരുനിമിഷം കണ്ണുകളടച്ചു. പിടിച്ചുനിൽക്കാനാവാതെ ഇരുവരും മുഖത്തോടു മുഖം നോക്കി കരഞ്ഞുപോയി. ഇറുകെ പുണർന്നുകൊണ്ട് പരസ്പരം ഒന്നും മിണ്ടാതെ നേരം ഒരല്പം കഴിഞ്ഞു.

“മാഷെ..”

“ധ്വനീ…”

“ചെയ്യുന്നില്ലേ…”

“ഉം…”

“ചെയ്യ്…”

“എനിക്ക്…”