Posted by
” നിങ്ങളെന്നോട് മാപ്പൊന്നും ചോദിക്കേണ്ട… കാരണം നിങ്ങളല്ലല്ലോ എന്നോടങ്ങനെ പെരുമാറിയെ… ഈ കല്യാണത്തിന് ഞാൻ എന്തായാലും വരില്ല…അതിനി ആരൊക്കെ പറഞ്ഞാലും… ”
അവസാനം ഞാൻ അമ്മയെ നോക്കിയാണ് പറഞ്ഞത്.
അവളുടെ അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും മുഖത്ത് വലിയ ഭവമാറ്റം ഒന്നും കണ്ടില്ല. ഒരുപക്ഷെ ഇതിലും വലുത് എന്തെങ്കിലും അവർ പ്രതീക്ഷിച്ചുകാണണം.
ഞാൻ പിന്നേ ഒന്നും പറയാൻ നിക്കാതെ റൂമിലേക്ക് ചെന്നു. വീണ്ടും മനസ് അശാന്തമായിരിക്കുന്നു. ആകെ പ്രാന്ത് പിടിക്കുന്ന അവസ്ഥ.
കുറച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവർ അമ്മയോട് യാത്ര പറഞ്ഞ് ഇറങ്ങി.
തൊട്ട് പിന്നാലെ അമ്മ എന്റെ റൂമിലേക്ക് വന്നു.
” മോനു… ഉറങ്ങിയോ…! ”
ബെഡിൽ അമർന്നിരുന്നുകൊണ്ട് അമ്മ പയ്യെ എന്റെ മുടിയിൽ തലോടി.
“മ്മ്ഹ്മ്… ”
ഇല്ല എന്ന അർത്ഥത്തിൽ ഞാനൊന്ന് മൂളി.
” എന്തിനാടാ അവരോട് അങ്ങനൊക്കെ പറയാമ്പോയെ… അവരെന്താ നിന്നെപ്പറ്റി വിചാരിച്ചുകാണാ… ”
അമ്മയുടെ ശബ്ദത്തിലൊരു ഇടർച്ച.
” അവരെന്തുവേണേലും വിചാരിക്കട്ടെ… അവരുടെ മോള് ചെയ്തത്രയൊന്നും എന്തായാലും ഞാൻ ചെയ്തിട്ടില്ല. ”
അതോടെ അമ്മക്ക് പിന്നേ ഒന്നും പറയാൻപറ്റാത്ത അവസ്ഥയായി.
” അപ്പൊ നീയാ കല്യാണത്തിന് പോണില്ലാന്നുറപ്പിച്ചോ…! ”
” ആഹ് ഉറപ്പിച്ചു..!”
ഞാൻ തീർത്തുപറഞ്ഞു.
” എങ്കി ഞാനുമ്പോണില്ല… ”
” അത് അമ്മയെന്തുവേണേലും ചെയ്തോ… അവരിവിടെവന്നും അമ്മയോട് പറഞ്ഞസ്ഥിതിക്ക് അമ്മ പോവണം എന്ന് തന്നെയാണ് എനിക്ക്… പക്ഷേ ഞാനുറപ്പായും വരൂല…”
പിന്നേ അമ്മ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. എന്റെ കവിളിൽ ഒരുമ്മയും തന്ന് പുറത്തേക്ക് പോയി.
രാത്രിയുടെ ഏതോ യാമത്തിൽ കാലംതെറ്റി പെയ്ത മഴയുടെ കുളിര് എന്റെയുള്ളിലേക്ക് പടർന്നുകയറുമ്പോൾ ജിൻസിയുടെ മുഖമായിരുന്നു എന്റെ മനസ്സിൽ. ചുണ്ടിൽ വിരിഞ്ഞ പുഞ്ചിരിയുമായി ഉറക്കത്തിലേക്കാഴുമ്പോഴും അതിന് യാതൊരു മങ്ങലുമില്ലായിരുന്നു.
പിറ്റേന്ന് അല്പം വൈകിയാണ് ഞാനുറക്കമുണർന്നത്. നേരത്തേയെണീറ്റിട്ട് പ്രത്യേകിച്ച് ഒന്നും ചെയ്യാനില്ലല്ലോ… കുളിയൊക്കെക്കഴിഞ്ഞ് ഹാളിലേക്ക് വരുമ്പോൾ കല്യാണത്തിന് പോകാനായി അച്ഛനും അല്ലിയും റെഡി ആയി നിൽക്കുന്നുണ്ട്. അമ്മ റൂമിൽ ആയിരുന്നു.