Posted by “ശരിക്കും ഞാൻ അന്ന് പറഞ്ഞതൊക്കെ ടീച്ചർക്ക് ഓർമ്മയുണ്ടോ”
“എന്താ വിശാൽ …”
“അന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ എന്റെ ഓർമ്മകൾ….”
“ആഹ് അതെല്ലാം ഓർമ്മയിലെവിടെയോ ഉണ്ടായിരുന്നു, പക്ഷെ ഞാൻ അത് വിശാലിനെ പോലെ ഇടയ്ക്കിടെ ഓർക്കാറില്ലായിരുന്നു, …..പിന്നെ വിശാൽ അന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ ഞാനെല്ലാം ഓർത്തെടുത്തു.”
“എത്ര മനോഹരമായ ഓർമ്മകൾ ആണ് അല്ലെ”
“വിശാലിന് അങ്ങനെ തോന്നുണ്ടെങ്കിൽ അത് നല്ലതു തന്നെ” എന്ന് ടീച്ചർ മറുപടി പറഞ്ഞു. ബൈക്കിന്റെ കണ്ണാടിയിലൂടെ നോക്കുമ്പോ ടീച്ചർ അതിനെല്ലാം ചിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
ടീച്ചറെ ഞാൻ വീട്ടിൽ കൊണ്ടാക്കിയപ്പോൾ, ആരാണത് എന്ന് അവിടെയുള്ളവർ ചോദിച്ചു. “ഞാൻ പഠിപ്പിക്കുന്ന കുട്ടിയാണ്”
പക്ഷെ പഠിപ്പിക്കുന്നു എന്ന്, പറഞ്ഞത് എനിക്ക് കുഴപ്പമില്ലായിരുന്നു. പക്ഷെ “കുട്ടി” അതെനിക്കെന്തോ അത്ര ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ല. വിളറിയ മുഖത്തോട് ഞാനവിടെനിന്നും ഒരു രാജമല്ലിയും പാടി ബൈക്ക് എടുത്തു. ടീച്ചറെ തിരികെ വീട്ടിലേക്ക് ആക്കാനൊരു അവസരം മുന്നിൽ കിടപ്പുള്ളതുകൊണ്ടു ഞാൻ അവിടെയൊക്കെയൊന്നു കറങ്ങി. ഒരേ വഴിയിലൂടെ ബൈക്ക് വീണ്ടുമോടിക്കുന്നത് കണ്ട നാട്ടുകാർ എനിക്ക് വട്ടാണോ എന്ന് വിചാരിക്കാൻ സാധ്യതയുണ്ട്. ഒടുക്കമതുമവസാനിപ്പിച്ചു ഞാൻ ടീച്ചർ വരാൻ സാധ്യതയുള്ള ബസ്റ്റോപ്പിൽ തന്നെ ബൈക്കുമായി വെയിറ്റ് ചെയ്തു. പക്ഷെ പണി പാളി. ടീച്ചറെ ഒരു ബന്ധു കാറിൽ കൂട്ടികൊണ്ടു പോകുന്നത് ഞാൻ നോക്കി നിന്നു. എനിക്ക് നല്ല ദേഷ്യവും സങ്കടവും വന്നു, സമയം ഇപ്പോൾ 2 മണിയായി വിശക്കാന് തുടങ്ങി, അമ്മയും അച്ഛനും എന്നെ കാണാതെ പ്രാകുന്നുണ്ടാകും, ഇനിയിപ്പോ വേഗം വീട്ടിലേക്ക് തന്നെ പോകാം എന്ന് വെച്ച്, ഞാൻ വണ്ടിയെടുത്തു.
വീട്ടിലേക്ക് പോകുന്ന ഓരോ നിമിഷവും എന്റെ തോളിൽ ടീച്ചറുടെ നെഞ്ചിലെ നിറഞ്ഞു നിന്ന അമ്മിഞ്ഞ ചേർത്ത് നൽകിയ ആ സുഖനിമിഷം എനിക്ക് വീണ്ടും വീണ്ടും മനസിലേക്ക് വന്നു. ടീച്ചറുടെ ഫോൺ നമ്പർ അറിയാമെങ്കിൽ വീട്ടിലെ ലാൻഡ്‌ലൈൻ നിന്നെങ്കിലുമൊന്നു വിളിക്കാമായിരുന്നു. പക്ഷെ അതിനിപ്പോ എന്ത് ചെയ്യും! ആവൊ.
പിറ്റേന്ന് ക്‌ളാസിൽ വെച്ച് വിശേഷമായി ഒന്നുമുണ്ടായില്ല. ലാബും കാര്യങ്ങളും എല്ലാം തീർന്നു. വൈകീട്ട് ക്‌ളാസ് കഴിഞ്ഞതും ടീച്ചർ പറഞ്ഞത് പോലെ ഞാൻ അവരുടെ വീട്ടിലേക്ക് ബസ് കയറി. തിരക്കുള്ളത് കൊണ്ട് കണ്ടക്ടർ എന്നെ മുന്നിലേക്ക് നിക്ക് മുന്നിലേക്ക് എന്നും പറഞ്ഞു ആജ്ഞാപിച്ചപ്പോൾ, ഇയാളൊരു ശല്യം മാണല്ലോ എന്ന് പറഞ്ഞു ഞാൻ മുൻപോട്ടു നീങ്ങി. സ്‌കൂൾ കുട്ടികളും ടീച്ചർമാരും നിറഞ്ഞു നില്കുന്നു. പെട്ടന്നാണ് ഞാൻ ആ തിരക്കിൽ ഒരു ആളെ ശ്രദ്ധിച്ചത്, ഒരു വയസൻ ഒരു സ്ത്രീയുടെ മേലെ ചാരി നിന്ന് ജാക്കി വെക്കുന്നു. തിരക്കിന്റെ ഇടയിൽ ആ സ്ത്രീയ്ക്ക് മാറാനും കഴിയുന്നില്ല.! പക്ഷെ ആ ഹാൻഡ്ബാഗ് കണ്ടപ്പോ ഞാൻ ഞെട്ടി. അത് കാർത്തിക ടീച്ചറുടെ പോലെ. ഞാനാ തിരക്കിൽ മുൻപിലുള്ളോരേ കൈകൊണ്ടു മാറ്റി, രണ്ടു സ്റ്റെപ് കൂടെ കാൽ മുന്നോട്ട് വെച്ച് അവരെ നോക്കിയപ്പോൾ ആ നിമിഷം എന്റെ കണ്ണ് നെഞ്ചിടിപ്പോടെ കലങ്ങി. ആ കിളവന്റെ ഷർട്ടിൽ പിടിച്ചു വലിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ “എന്താടോ കിളവാ കാണിക്കുന്നേ” എന്ന് ചോദിച്ചു. അയാൾ എന്റെ കരണത് അടിക്കാൻ ഓങ്ങിയപ്പോ ഞാൻ വേഗം തടുക്കുകയും അയാളുടെ മുഖത്തു നോക്കി എന്റെ എല്ലാ ശക്തിയുമെടുത്തു ഒരടി കൊടുക്കയും ചെയ്തു. അയാൾ കലിപ്പായി വീണ്ടും എന്നെ തല്ലാൻ ഓങ്ങിയപ്പോൾ ആൾക്കാർ ഇളകി. പക്ഷെ ടീച്ചറെപ്പോഴും നിസ്സഹായമായി നിന്ന് കരയുന്നതാണ് സഹിക്കാൻ കഴിയാഞ്ഞത്. ഒരുവാക്ക് പോലും സംസാരിക്കാൻ ആ പാവത്തിന് കഴിയുമായിരുന്നില്ല.