Posted by “വിശാൽ….”
“വിശാൽ…….നീയാണോ ഇത്. വളർന്നിപ്പോൾ എന്നേക്കാൾ വലുതായല്ലോ.”
“ആഹാ എന്റെ പേരിപ്പോഴും ഓർത്തിരിക്കുന്നുണ്ട് അല്ലെ?”
“പിന്നെ, നിന്നെയങ്ങനെ മറക്കാൻ പറ്റുമോ?”
“ടീച്ചറിപ്പോൾ എവിടെയാണ്, കുറെ ആയല്ലോ കണ്ടിട്ട്.”
“എടാ, ഞാൻ ഇപ്പോൾ ഇവിടെ അടുത്തുള്ള സ്‌കൂളിൽ ട്വൽത് ക്ലാസ് നു മാത്‍സ് പഠിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്.”
മാത്‍സ് പെട്ടന്ന് മനസിലാവാത്ത ക്ലാസ്സിലെ ഒരു കുട്ടിയെന്ന നിലയിൽ ഞാൻ നഖം ഒന്ന് കടിച്ചു. വിപിൻ എന്നെത്തന്നെ നോക്കി ചിരിക്കയും ചെയ്തു.
“നീ ഇപ്പോൾ എന്ത് ചെയുവാ.”
“ഞാനും ഇവിടെ സെയ്ന്റ് പോൾസ് ഇല് പ്ലസ് ടു വിനു പഠിക്കുകയാണ്”
“ആഹാ…”
“ടീച്ചർക്ക് എന്ത് പറ്റിയതാ ഹോസ്പിറ്റലിൽ….”
“അതെന്റെ കൂടെ ജോലി ചെയുന്ന ഒരു ടീച്ചറുടെ കൂടെ ഒരു ചെക്കപ്പ് നു വന്നതാണ്. എനിക്കല്ല കേട്ടോ, അവർക്കാ…”
“ടീച്ചറിപ്പോൾ എവിടെയാണ് താമസം”
“ഇവിടെ ജംഗ്ഷനിൽ ഒരു പള്ളിയില്ലേ അതിന്റെ ഇടയിലൂടെ ഉള്ള വഴിയിലൂടെ ചെന്നാൽ അവസാനത്തെ വീട്.”
“വിശാൽ…” പതിയെ വിപിൻ വന്നകാര്യമോർമിപ്പിക്കും വിധമൊന്നു വിളിച്ചതുമെനിക്ക് കാര്യം കത്തി.
“ശരി ടീച്ചർ…എന്നാൽ ഞങ്ങൾ.”
“ഓൾ ദി ബെസ്റ്റ് ബോത്ത് ഓഫ് യു.” ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ടീച്ചറും യാത്രയായി. അവരുടെ നെറ്റിയിൽ സിന്ദൂരം കാണാത്തതു കൊണ്ട് കല്യാണം കഴിഞ്ഞോ എന്ന് ചോദിയ്ക്കാൻ ഞാൻ മെനക്കെട്ടില്ല. അന്നെന്നെ LKG പഠിപ്പിക്കുമ്പോൾ ടീച്ചർക്ക് ഒരു 22 വയസൊക്കെ കാണാൻ വഴിയുള്ളു. ഇപ്പൊ 12, 13 വർഷമേതാണ്ട് കഴിഞ്ഞു. ടീച്ചർക്ക് പക്ഷെ ഇപ്പോഴും ഒരു 30 വയസൊക്കെയെ കണ്ടാൽ പറയു. പിന്നെ നെറ്റിയിൽ രണ്ടു വെള്ളമുടി ടീച്ചർ ഒളിച്ചു വെച്ചത് ഞാൻ സംസാരിക്കുമ്പോ കണ്ടുപിടിച്ചിരുന്നു.
ഞാൻ തിരികെ എന്റെ സ്‌കൂളിലേക്ക് വിപിന്റെ ആർ എക്സ് ഹൻഡ്‌റെഡിൽ തിരിച്ചെത്തി, ഞാനായിരുന്നു ഓടിച്ചത്. ക്ലാസ്സിലിരിക്കുമ്പോ എന്റെ തൊട്ടപ്പുറത്തിരുന്ന വിപിൻ എന്നോട് ചോദിച്ചു.
“എടാ, കുറച്ചു നേരമായി ഞാൻ നോക്കുന്നു, നീ ഇവിടെയൊന്നും അല്ലാലോ.”
“ഹേ ഒന്നുമില്ലടാ.” എത്രയൊക്കെ അടുപ്പമുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞിട്ടും കാര്യമില്ല, എന്റെ ഉള്ളിൽ ഞാൻ അനുഭവിക്കുന്ന സന്തോഷം! അതെക്കുറിച്ചവനോടു പറയാനെനിക്ക് ഇഷ്ടം തോന്നിയില്ല എന്നതാണ് സത്യം. ക്‌ളാസിൽ ഇരിക്കുന്ന നേരം മുഴുവനും കാർത്തിക ടീച്ചർ തന്നെയായിരുന്നു മനസ്സിൽ, ഫിസിക്‌സും കെമിസ്ട്രിയുമായിരുന്നു ഉച്ചയ്ക്ക്, ഒന്നും ശ്രദ്ധിക്കാൻ പറ്റിയില്ല. ക്ലാസ് തീരുമ്പോ ഞാനുറപ്പിച്ചിരുന്നു പറ്റിയാൽ ഈയാഴ്ച തന്നെ ടീച്ചറുടെ വീട്ടിലേക്ക് എന്തെങ്കിലും കാരണമുണ്ടാക്കി പോകണമെന്ന്.