ജ്യോതിക അപ്പൊ തന്നെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞിരുന്നു അർച്ചമ്മയോട്.
കാർത്തികചേച്ചി കാർത്തി ചേട്ടനെ പട്ടാള ക്യാമ്പിൽ നിന്ന് റഞ്ചി എന്ന്.
തിരിച്ചു വന്നപ്പോൾ അർച്ച അമ്മയുടെ സന്തോഷം കാണണം ആയിരുന്നു. കാർത്തിയെയും കാർത്തികയേയും കെട്ടിപിടിച്ചു ആയിരുന്നു ആ സന്തോഷം പങ്ക് വെച്ചത്.
അത് കണ്ട് കൊണ്ട് ഇരുന്ന ജ്യോതിക.
“അപ്പൊ ഞാൻ എന്തിനാ അമ്മേ പോയെ??”
“പോടീ..
ഞാൻ എന്റെ കാർത്തു ന് ഒരു കൂട്ടിന് വേണ്ടി അല്ലെ നിന്നെ വിട്ടേ.
എനിക്ക് അറിയാം ആയിരുന്നു എന്റെ കാർത്തു ഇവനെ കൊണ്ട് ആണ് ഇങ് വരൂ എന്ന്.”
അപ്പോഴേക്കും നന്ദൻ വന്നു.
കാർത്തിക വിശേഷം ഒക്കെ അവളുടെ അച്ഛനോട് പറഞ്ഞു.
പിന്നെ അച്ഛന്റെ കൂട്ടുകാരനെ കണ്ടതും പിന്നെ അരുണിന്റെയും സുഭാദ്ര യുടെ മിസ്സിംഗ് കേസ് ചിലപ്പോ വീണ്ടും പോടീ തട്ടി എടുക്കാൻ ചാൻസ് ഉണ്ടെന്ന് കാരണം അവർ ഇത് വരെ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല കാർത്തി അവരുടെ മകൻ ആണെന്ന് ഒക്കെ. അന്ന് എല്ലാവരും മിസ്സിംഗ് ആയെന്ന കരുതിയത്.
അപ്പൊ തന്നെ നന്ദനും അർച്ചെയും സംശയ ഭാവത്തോടെ മുഖം മുഖത്തേക്ക് രണ്ടാളും നോക്കി.
“ഞങ്ങളോട് പറഞ്ഞിരുന്നത് സുഭദ്ര യും അരുണും കൊല്ലപ്പെട്ടു എന്നും കുട്ടിയെ കണ്ട് കിട്ടില്ല എന്നാലോ.”
അർച്ചയുടെ ആ വാക്കുകൾ വന്ന് പതിച്ചത് കാർത്തിയുടെ മനസിൽ കരുതിയ സംശയതിന് ശക്തി പകരുക ആയിരുന്നു.
അത് ആലോചിച്ചു കാർത്തി നില്കുന്നത് കണ്ട് കാർത്തിക ചോദിച്ചു.
“എന്താ ഏട്ടാ…
അത് ഒക്കെ വിട്..
നമുക്ക് ഫുഡ് വല്ലതും കഴിച്ചു ഒന്ന് ഉറങ്ങാം..
എനിക്ക് യാത്ര ചെയ്തു നല്ല ക്ഷീണം ഉണ്ട്.”
കാർത്തി ചിരിച്ചിട്ട് അമ്മ കേക്കാതെ.
“നീ ഉറങ്ങിയാൽ പോരെ എനിക്ക് ക്ഷീണം ഒന്നും ഇല്ലല്ലോ.”
“ഞാൻ പറയുന്നത് അനുസരിച്ചോ. ഇല്ലേ കാർത്തിക ips ന്റെ ഇടി കിട്ടും.”
കാർത്തി ഒന്ന് ചിരിച്ചു.
കാർത്തിക അമ്മയോട് ക്ഷീണം ഒക്കെ ഉണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞു.
ഫുഡ് ഒക്കെ കഴിച്ചു കർത്തിയെയെയും വിളിച്ചു ബെഡ്റൂമിലേക്ക് പോയി.
അത് കണ്ടു അർച്ചകും ജ്യോതികകും മുഖത്ത് ഒരു നാണം വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അത് കണ്ട് അർച്ച നന്ദനോട് പറഞ്ഞു.