“ അതിരിക്കട്ടെ എന്തേ ഇപ്പൊ അച്ഛനേം അമ്മേം തിരക്കാൻ കാര്യം?”
“ വെറുതെ…”
“ വെറുതെയൊന്നുമല്ല.. നിന്റെ അർത്ഥം വച്ച സംസാരം മനസ്സിലായി. ഒടിയന്റെ മുന്നീ കൂടുതല് മായം തിരിയണ്ട. കുഞ്ഞിന്റെ കുറച്ചുനാളത്തെ പരവേശവും കാട്ടിക്കൂട്ടലമൊക്കെ ജാനുവും കാണണതല്ലേ? നിപ്പും മട്ടും കണ്ടാലറിയാം… നീ അമ്മയൊന്ന് അമ്പലത്തിൽ പോയിക്കിട്ടാൻ കാത്തിരിക്കുവാരുന്നെന്ന്…”
“ മനസ്സിലായി, അല്ലേ…” ഞാനൊരു ചമ്മിയ ചിരി അഭിനയിച്ചു.
“ ഈ പ്രായത്തിലുള്ള പിള്ളേരെ ഞാനും കുറേ കാണുന്നതല്ലേ മോനേ… ഒന്നിനെ വളർത്തുന്നുമുണ്ട്. തള്ളുള്ള ബസ്സിലൊക്കെ കോളേജുപിള്ളേരുടെ മുന്നിലെങ്ങാനും നിന്നാ തീർന്നു. മുണ്ടിന് കട്ടിയില്ലേൽ… ജട്ടിയിടാൻ മറന്നാൽ… എപ്പൊ നാണംകെട്ടെന്ന് ചോദിച്ചാ മതി. എവിടെയെങ്കിലും ഒരു തൊള കണ്ടാൽ അവിടെ കേറ്റാൻ നടക്കണ പ്രായമല്ല്യോ നിന്റെ…” ഞാനൊരു ഇളിഭ്യച്ചിരി ചിരിച്ചോണ്ട് നിന്നു.
“ ചിരിക്കുവൊന്നും വേണ്ട. ദേ… കുഞ്ഞേ… പിന്നേ… ചേച്ചീയൊരു കാര്യം പറഞ്ഞേക്കാം… നമ്മളിനി പഴയ പോലൊന്നും വേണ്ട…എന്റെ പുറകെ നീ നടക്കുവേം വേണ്ട. ദൈവത്തിന് നിരക്കാത്തതാ അത്….”
“ ഇന്നലെ മുതലാണോ ഈ ബോധോദയം ഉണ്ടായെ…?” എടുത്തടിച്ചപോലെ ഞാന് ചോദിച്ചു.
അവരെന്നെ സൂക്ഷിച്ചുനോക്കി.
“ നീയെന്താ അങ്ങനെ പറഞ്ഞത്?
“ അല്ലാ… മിനിഞ്ഞാന്നുകൂടി ചേച്ചി എന്തൊക്കെയാ പറഞ്ഞത്… അമ്മയൊന്ന് മാറെട്ടെടാ.. മോന്റെ എല്ലാ വിശപ്പും ഞാന് തീർക്കണൊണ്ടെന്നല്ലേ….”
“ ഓ, അങ്ങനെ.. അത് എനിക്കും അങ്ങനൊരു തെറ്റ് പറ്റീന്നുവച്ചോ… നിന്റെ വളർച്ചയും… ഒളിഞ്ഞുനോട്ടവും കൊഞ്ചിക്കൊഴയലൂടി ആയപ്പൊ എനിക്കും വട്ടു കേറിപ്പോയി. പക്ഷേ… ഇപ്പൊ ഒരു വല്ലായ്മ പോലെ… ഒന്നുമില്ലേലും എന്റെ മോന്റെ പ്രായമല്ലേടാ നിനക്ക്… ആ ഞാന് എങ്ങനാടാ നീയുമായിട്ട്…”
കാര്യങ്ങളുടെ കിടപ്പുവശം എനിക്കേകദേശം മനസ്സിലായി. ഒന്നരമാസമായി പതിവുമഴയ്ക്ക് ദാഹിച്ചിരുന്ന വരണ്ട മരുഭൂമിയായിരുന്നു ജാന്വേച്ചി… അത് കിട്ടാഞ്ഞപ്പോൾ കളിച്ച് പരിചയമില്ലാത്ത കന്നിയങ്കക്കാരന്റെ പുതുമഴയെങ്കിലും പെയ്തിരുന്നെങ്കിലെന്ന് അവർ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു. ഇന്നലെ അച്ഛൻ അവരുടെ വരണ്ട പൂറിന്റെ അധോഭാഗങ്ങളിൽ പേമാരിയായി പെയ്തിറങ്ങിയപ്പോൾ തല്ക്കാലത്തേക്ക് അവരുടെ കടി ശമിച്ചുകാണും. കൂടാതെ അടുത്ത ഞായറാഴ്ചയും അച്ഛൻ വരും. അപ്പൊ വെറുതെ റിസ്ക്ക് എടുക്കുന്നെന്തിനാ… അച്ഛനെപ്പോലെ രഹസ്യം സൂക്ഷിക്കാന് എനിക്ക് കഴിഞ്ഞില്ലേലോ. ശരിക്കുമെനിക്ക് ദേഷ്യം വന്നു. എങ്കിലും അത് പുറത്തുകാട്ടാതെ നിന്നു.
“ നീയെന്താ മിണ്ടാത്തേ? പെണങ്ങിയോ?”
“ എന്തിന്?”