സ്മിത ടീച്ചറുടെ അവിഹിതത്തിലേക്കുള്ള യാത്ര 2 [രോഹിത്]

ഞാൻ മോനോട് സ്കൂളിലെ വിശേഷങ്ങൾ ഒക്കെ ചോദിച്ചു.അതു കഴിഞ്ഞു മാൻവി മോളെ കണ്ടു.എന്നെ കണ്ടു മനസ്സിലായിട്ടാണോ അതോ ഫോണിൽ പിടിക്കാനോ അവൾ അടുത്തോട്ടു ഓക്കേ വരാൻ ആഞ്ഞു. എനിക്ക് അതു കണ്ടു എന്തോ സങ്കടം തോന്നി.ഏട്ടനെ പറ്റി ഞാൻ ചോദിക്കാതെ തന്നെ അമ്മ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.ഇന്നും നാല് കാലിൽ തന്നെയാവും വരുക എന്ന്. ഇന്നലെ കുടിച്ചു വന്നു ഹാളിൽ തന്നെ കിടന്നത്രെ?? ഈ കുടി ഇങ്ങനെ പോയാൽ എവിടെ ചെന്നു നിൽക്കും എന്നാണ് അമ്മ ചോദിക്കുന്നത്. ഞാൻ എന്തു ചെയ്യാനാ അമ്മേ?? എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞു ഇഷ്ടം ആയില്ലെങ്കിൽ പിന്നെ ആ വഴക്ക് തീർക്കുന്നത് എന്റെ കവിളിൽ ഇട്ടു പൊട്ടിക്കുമ്പോൾ ആകും.എന്തായാലും ഞാൻ വെള്ളിയാഴ്ച വരട്ടെ. ഒന്ന് കൂടി സംസാരിച്ചു നോക്കാം. ഇത്തവണ കുടി നിർത്താൻ മാത്രം പറഞ്ഞാൽ മതിയല്ലോ എന്ന് ഞാൻ മനസ്സിൽ ഓർത്തു. മറ്റു ആവശ്യങ്ങൾക്കു ഇപ്പോൾ വേറെ ആൾ ഉണ്ടല്ലോ?? ഞാൻ മനസ്സിൽ ഊറി ചിരിച്ചു. അമ്മ തുടർന്നു. മോളെ സ്മിതേ ഈയിടെയായി നിന്റെ കാര്യത്തിൽ മാത്രം ഞാൻ എടുത്ത തീരുമാനം തെറ്റിപ്പോയത് പോലെ തോന്നുന്നുണ്ട് അമ്മയ്ക്ക്. അമ്മയോട് നിനക്ക് ദേഷ്യം ഉണ്ടോ?? അമ്മ എന്താ ഈ പറയുന്നത്??നമ്മൾ മൂന്ന് പേരും പിന്നെ ബന്ധുക്കളും എല്ലാം കൂടി ഒന്നിച്ചെടുത്ത തീരുമാനം അല്ലേ?? പിന്നെങ്ങനെ അമ്മയുടെ തെറ്റാകും. പോട്ടെ അമ്മേ അതൊന്നും സാരമില്ല.എന്തൊക്കെ പറഞ്ഞാലും വിധി പോലെ അല്ലേ നടക്കൂ???രണ്ടു കുഞ്ഞുങ്ങൾ ഉണ്ടായി പോയില്ലേ??? അവരെ കൂടി ഓർക്കണ്ടേ ഞാൻ???? ശെരിക്കും ഇപ്പോൾ എനിക്ക് മക്കളെ കൂടാതെ എന്റെ കാമുകൻ കൂടി ഉണ്ട്. പക്ഷേ അതു അമ്മയോട് പറയാൻ പറ്റില്ലല്ലോ?? അമ്മ തുടർന്നു. അതൊക്കെ ശെരിയാണ് മോളെ.പക്ഷേ മധു മോൾ കൂടെ ജോലി ചെയ്യുന്ന ആളെ ഇഷ്ടം ആണെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ പയ്യന്റെ വീട്ടിലെ സാഹചര്യം ഒക്കെ പറഞ്ഞു ഞാൻ എതിർത്തിരുന്നു.അന്ന് പക്ഷേ അവൾ ഒറ്റ ആളിന്റെ നിർബന്ധത്തിൽ ആയിരുന്നു ആ കല്യാണം നടന്നത്.ആ അവർ ഇപ്പോൾ സുഖമായി ജീവിക്കുന്നു. എല്ലാ വശങ്ങളും നോക്കി ആലോചിച്ചു ഞാൻ നടത്തിയ കല്യാണം മാത്രം ഇങ്ങനെ ആയി എന്നൊരു തോന്നൽ. അമ്മ പറയുന്നത് ശെരിയാണ് എന്റെ അനിയത്തി മധുമിത അവളുടെ കൂടെ ജോലി ചെയ്യുന്ന ചെറുക്കനെ ഇഷ്ടം ആണെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ അമ്മ അവരെപ്പറ്റി അന്വേഷിച്ചിരുന്നു. പക്ഷേ സാമ്പത്തികമായി വളരെ താഴ്ന്ന കുടുംബം ആണെന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോൾ അമ്മ ആ ബന്ധം വേണ്ടെന്നു പറഞ്ഞിരുന്നു. അതു പക്ഷേ ചേച്ചിയായ എന്നെ സാമാന്യം നല്ലൊരു ചുറ്റു പാടിലേക്ക് വിട്ടിട്ട് അവളെ അങ്ങനെ ഒരു സാമ്പത്തികം കുറഞ്ഞ വീട്ടിലേക്കു വിട്ടാൽ ബന്ധുക്കൾ എന്തു പറയും എന്ന കാരണം കൊണ്ടായിരുന്നു.പക്ഷേ അവൾ അവനെ തന്നെ വേണമെന്ന് പറഞ്ഞു ഒറ്റക്കാലിൽ നിന്നു. കെട്ടിയാൽ അവനെയെ കെട്ടൂ അല്ലാത്ത പക്ഷം കല്യാണമേ വേണ്ടാ എന്ന് തീർത്തു പറഞ്ഞു. അഛന്റെയും അമ്മയുടെയും വീട്ടുകാർ എല്ലാവരും മാറി മാറി അവളെ പറഞ്ഞു തിരുത്താൻ നോക്കി. അവൾ അവളുടെ തീരുമാനത്തിൽ തന്നെ ഉറച്ചു നിന്നു. അവസാനം അവളുടെ വാശിക്ക് മുന്നിൽ അമ്മ അടക്കം എല്ലാവരും തോറ്റു പോയി കല്യാണം നടത്തി കൊടുത്തു.വിവാഹം കഴിഞ്ഞു നിരന്തരമായ പരിശ്രമത്തിന്റെ ഫലമായി അമേരിക്കയിലേക്ക് പോയ അവർ രണ്ടുപേരും ഇന്ന് അവിടെ എന്റെ മോളെക്കാൾ നാല് മാസം ഇളയ മകനോടൊപ്പം എല്ലാ സൗഭാഗ്യങ്ങളോടെയും ജീവിക്കുന്നു.ഓരോ വർഷവും അനിയൻ നാട്ടിൽ വാങ്ങി കൂട്ടുന്ന സ്വത്തു വകകൾ വേറെയും. അവളുടെ ഭർത്താവ് മഹിദേവ് അമ്മയ്ക്ക് ഇന്ന് സ്വന്തം മക്കളെക്കാൾ പ്രിയപ്പെട്ടവൻ ആണ്.ഞാൻ കാരണം അന്ന് ആ കല്യാണം നടന്നില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ എന്റെ കുഞ്ഞിനെ എനിക്ക് സ്വന്തം മകനായി കിട്ടില്ലായിരുന്നു എന്ന് അമ്മ കൂടെക്കൂടെ പറയുന്നത് ഞാൻ കേട്ടിട്ടുണ്ട്. അവനും