Posted by ശിഷ്യൻ ഇതുവരെ കാണാത്ത സ്വാമിനി മായാമോഹിനിയുടെ മറ്റൊരു മുഖം
—————————————————-
തിരിച്ചു തേവക്കാട്ടിലേക്ക് എത്തിയ ശങ്കരൻ കാറിൽ നിന്നും വേഗം തന്നെ ഇറങ്ങി.
കാർ അവിടെയുള്ള മരച്ചുവട്ടിലേക്ക് നിർത്തി വച്ച അനന്തു പയ്യെ പിറകിലേക്ക് നോക്കി.
അവിടെ ഗോദയുടെ പണികൾ പൂർത്തിയായിരിക്കുന്നു.
ഒരു ഭാഗത്തു യതീന്ദ്രനും മറു ഭാഗത്തു ഗുരുക്കളും ഉണ്ട്.
ഗോദയുടെ മധ്യത്തിലുള്ള പൂഴിയിൽ ശിവജിത്ത് ഷർട്ട് ഒക്കെ അഴിച്ചു ബോഡി ഷോ കാണിക്കുന്നുണ്ട്
അനന്തുവിനെ കണ്ടതും പുച്ഛത്തോടെ ശിവജിത്ത് ഗുരുക്കളോട് ചേർന്നു നിന്നു.
വന്ദനം ചൊല്ലിയ ശേഷം ശിവജിത്തിനെക്കൊണ്ട് ഗുരുക്കൾ ചെറിയ വ്യായാമങ്ങൾ ചെയ്യിച്ചു.
അതിനു ശേഷം ഗുരുക്കൾ യതീന്ദ്രനോടായി പറഞ്ഞു
ശിവജിത്തിന് അസ്സിസ്റ്റ്‌ ചെയ്യാനായി ഒരാൾ വേണം.
അത് കേട്ടതും ആരെ കിട്ടുമെന്ന മട്ടിൽ യതീന്ദ്രൻ ചുറ്റും നോക്കി.
അപ്പോഴാണ് അനന്തുവിൽ കണ്ണുകൾ പതിഞ്ഞത്.
ആനന്തൂ…… വാ ശിവജിത്തിനെ ഒന്ന് സഹായിക്ക്.
യ്യോ ഞാനോ
അനന്തു ഞെട്ടലോടെ ചോദിച്ചു
അതേ നീ തന്നെ വേഗം വാ
യതി അവനെ ഗോദയിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചു.
അനന്തു മടിയോടെ ഗോദക്ക് സമീപം നടന്നെത്തി.
വന്ദനം ചൊല്ലിയ ശേഷം അനന്തു പയ്യെ ഗോദയിലേക്ക് കാൽ വച്ചു കയറി.
അനന്തുവിന്റെ കാൽ പതിഞ്ഞതും അവിടമാകെ ശക്തമായ കാറ്റ് വീശി.
സൂര്യൻ മേഘപാളികൾക്കുള്ളിൽ പോയി ഒളിച്ചു.
പ്രകൃതി എന്തൊക്കെയോ ദുസൂചനകൾ നൽകുന്ന പോലെ.
അനന്തു ഉള്ളിലേക്ക് കയറിയതും ശിവ ജിത്ത് പൊടുന്നനെ കാലു മടക്കി അനന്തുവിന്റെ മുഖത്തു പ്രഹരിച്ചു.
പ്രഹരമേറ്റതും അനന്തു ഗോദയിലെ മണ്ണിൽ മൂക്കും കുത്തി വീണു.
അവിടെ നിന്നും അനന്തു കഷ്ടപ്പെട്ട് എണീറ്റതും അനന്തുവിന്റെ പിറകിലൂടെ നെഞ്ചിനു കുറുകെയായി കൈകൾ പിണച്ച് വച്ചു ശക്തിയിൽ ലോക്ക് ചെയ്തു.
ശിവജിത്തിന്റെ കരുത്തുള്ള കൈകളിൽ കിടന്ന് അവൻ പിടഞ്ഞു.
ആരോടോ ഉള്ള വാശിക്കെന്ന പോലെ ശിവജിത്ത് കൈകൾ ഉള്ളിലേക്ക് കൂടുതലായി അമർത്തി പിടിച്ചു.
അതോടെ പ്രണാൻ പോകുന്ന പോലെ അനന്തുവിന് തോന്നി.
ശ്വാസം വിടാൻ പോലും പറ്റുന്നിലായിരുന്നു.
അത്രയ്ക്ക് ദൃഢമായിരുന്നു ശിവജിത്തിന്റെ പിടുത്തം.
ഈ പിടുത്തം ഇങ്ങനെ പോയാൽ താൻ മല മൂത്ര വിസർജനം നടത്തുന്നതിന് പുറമെ കാലപുരി പുല്കുമെന്ന് അനന്തുവിന് തോന്നി.