ജെയ്സൺ :ഉം നന്നായി പോകുന്നു കിരൺ എന്താടാ ഇപ്പോഴും പിണക്കമാണോ
കിരൺ :ഒന്ന് പോടാ കോപ്പേ എന്തിനാടാ നല്ലൊരു കാര്യം നടക്കുമ്പോൾ ഇങ്ങോട്ടേക്കു കയറി വന്നത് നിന്നെ ആരെങ്കിലും ഇവിടെക്ക് ക്ഷണിച്ചോ
ദേവ് :മതി കിരണേ
ജെയ്സൺ :അവൻ പറഞ്ഞോട്ടെ ദേവ്
കിരൺ :കോപ്പ് ദേവ് ഞാൻ ജോയുടെ അടുത്ത് കാണും നീ അങ്ങ് വന്നേരു
ഇത്രയും പറഞ്ഞു കിരൺ മുൻപോട്ട് നടന്നു
ജെയ്സൺ :ശെരി ദേവ് ഞാൻ ഇറങ്ങുന്നു ഇനി എപ്പോഴേങ്കിലും കാണാം
ഇത്രയും പറഞ്ഞു ജെയ്സൺ പതിയെ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി ശേഷം പതിയെ തന്റെ പൊക്കറ്റിൽ നിന്ന് അന്ന് വലിച്ചെറിഞ്ഞ ലോക്കറ്റ് പുറത്തേക്ക് എടുത്തു ശേഷം അതിലേക്ക് നോക്കി നിന്നു അപ്പോഴേക്കും അവന്റ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു അവൻ പതിയെ തന്റെ കാറിലേക്ക് കയറി
അന്ന :എന്താ ജെയ്സൺ അവരെ കണ്ടോ
ജെയ്സൺ :കണ്ടു
അന്ന :ഇപ്പോൾ സന്തോഷമായോ
ജെയ്സൺ പതിയെ അന്നയെ നോക്കി ചിരിക്കുക മാത്രം ചെയ്തു
മൂന്ന് വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപ് മലേഷ്യ സിറ്റി ഹോസ്പിറ്റൽ ജെയ്സൺ ഓടി കിതച്ച് ഐ സി യു വിനു മുൻപിൽ എത്തി അവിടെ അവന്റ അമ്മ കരഞ്ഞു തളർന്നു ഇരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു ജെയ്സൺ വേഗം തന്നെ അമ്മയുടെ അടുത്തേക്ക് എത്തി
ജെയ്സൺ :അമ്മേ അച്ഛനെന്താ അമ്മേ
പെട്ടെന്ന് തന്നെ തെരേസ ജെയ്സനെ കെട്ടിപിടിച്ചു കരയാൻ തുടങ്ങി
ജെയ്സൺ :കരയല്ലേ അമ്മേ അച്ഛന് ഒന്നും സംഭവിക്കില്ല
തെരേസ :ഇനി ഒന്നും ചെയ്യാനില്ലെന്നാ ഡോക്ടർ പറഞ്ഞത് ഇനി നമ്മൾ എന്ത് ചെയ്യും മോനെ
ജെയ്സൺ :അമ്മേ നമുക്ക് അച്ഛനെ വേറെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ കൊണ്ട് പോകാം
പെട്ടെന്നാണ് ഡോക്ടർ അങ്ങോട്ടേക്ക് എത്തിയത്