“ഡി… എന്ത് വൃത്തികേടാണടി…നീ കാണിക്കുന്നേ..?” ഭാർഗ്ഗവിയമ്മ ചാടിത്തുള്ളി എഴുനേറ്റു. അത് കണ്ട അനൂപ് സ്തംഭിച്ച് നിൽക്കുകയായിരുന്നു. പക്ഷെ ബിനാമിസ്സിന് വലിയ ഭാവമാറ്റമൊന്നും ഉള്ളതായി അനൂപിന് തോന്നിയില്ല.
“അനൂപേട്ടാ.. അമ്മയോട് സംസാരിച്ചിരുന്ന മതിയോ..?” ബീന മിസ് ഒരു കൊഞ്ചലോടെ അനൂപിനെ ചോദിച്ചു. കലിച്ചു നിൽക്കുന്ന സ്വന്തം അമ്മയുടെ മുന്നിൽ വെച്ച് മകൾ കൊഞ്ചുന്നതിൽ ഒരു സുഖം അനൂപിന് മനസിലാവുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അയാൾ ഒരു ചെറു ചിരിയോടെ ഭാർഗ്ഗവിയമ്മയെ നോക്കി. അവരപ്പോഴും കലിപ്പിൽ തന്നെയായിരുന്നു.
“‘അമ്മ എന്നോട് ക്ഷമിക്കണം… മോൾ ഇങ്ങനെ വന്നു വിളിച്ചാൽ എങ്ങനാ പോകാതിരിക്കുന്നെ…” അനൂപ് പതിയെ ബിനാമിസ്സിന്റെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി. എന്നിട്ട് അമ്മയുണ്ടെന്ന് പോലും നോക്കാതെ മിസ്സിന്റെ അരകെട്ടിലൂടെ ചുറ്റിപിടിച്ചുകൊണ്ട്, മിസ്സിന്റെ തടിച്ച ചുണ്ടുകൾ വായിലാക്കി നുണഞ്ഞു. കാൽ വിരലുകളിലുയർന്നു കൊണ്ട് ബിനാമിസ്സ് അനൂപിന് തന്റെ ചുണ്ടുകൾ നുകരാൻ പാകത്തിൽ നിന്ന് കൊടുത്തു. ഇത് കണ്ട ഭാർഗ്ഗവിയമ്മയിൽ ദേഷ്യവും അപമാനവും തോന്നി.
“നീ എന്ത് വേണേലും കാണിച്ചോ.. ഞാൻ പോവാ..” എന്നും പറഞ്ഞ് ഭാർഗ്ഗവിയമ്മ മുറിയിലേക്ക് പോയി. അൽപ്പം കഴിഞ്ഞ് ഒരു ബാഗുമെടുത്ത് പുറത്തേക്കിറങ്ങി.
“ആഹ്.. പോകുന്നത് ഒക്കെ കൊള്ളാം.. ഇനി മോളെന്ന് വിളിച്ച് ഇങ്ങോട്ട് വരരുത്… ഈ പോക്ക് എങ്ങോട്ടാണെന്ന് എനിക്കറിയാം.. അമ്മേന്റെ പുന്നാര മോന്റെ അടുത്തേക്കല്ലേ… അവിടെ ഒരു പൂതനയുണ്ടെന്ന് മറക്കണ്ട… അമ്മേടെ മരുമോൾ.. വേഗം ചെന്ന് കേറികൊടുക്ക് അവൾ നിങ്ങളെ ക്ഷ, ഞ്ഞ, ണ്ണ വരപ്പിക്കും..” അതും പറഞ്ഞ് ബിനാമിസ്സ് ഒരു കളിയാക്കിയുള്ള ചിരിയോടെ അനൂപിന്റെ തോളിൽ തൂങ്ങി നിന്നു. ഒന്നും മനസ്സിലാകാതെ അമ്മയുടെയും മകളുടെയും അരങ്ങ് കണ്ടു നിൽക്കുകയായിരുന്നു അയാൾ.
ബീന മിസ്സിന്റെ കളിയാക്കൽ കണ്ട് പുറത്തേക്കിറങ്ങാനൊരുങ്ങിയ ഭാർഗ്ഗവിയമ്മ ഒരു നിമിഷം നിശാചാലയായി. ബീന പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ വളരെ ശെരിയായിരുന്നു. അങ്ങോട്ട് പോയാൽ താൻ ബുദ്ധിമുട്ടേണ്ടിവരുമെന്ന് അപ്പോഴാണ് അവർ ഓർത്തത്. വേറെ എങ്ങോട്ടാണ് താൻ പോകുവാ… തനിക്ക് പോകാൻ വേറെ ഒരു ഇടമില്ലെന്ന് അവർ ഒരു ഞെട്ടലോടെ മനസിലാക്കി. തളർന്നു പോയ ഭാർഗ്ഗവിയമ്മ സോഫയിലേക്കിരുന്നു. അവരുടെ തല കുമ്പിട്ടിരുന്നു.
അത് കണ്ട ബിനാമിസ്സ് അനൂപിനെ വിട്ട് അമ്മയുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു ചെന്നു. “‘അമ്മ വിഷമിക്കണ്ട… ‘അമ്മയെ ഞാൻ ഇവിടുന്ന് ഇറക്കിവിട്ടിട്ടൊന്നും ഇല്ലാലോ ഇങ്ങനെ വിഷമിക്കാൻ…” ഭാർഗ്ഗവിയമ്മയുടെ തല താഴ്ന്നുതന്നെയിരുന്നു.