Posted by സന്ധ്യ അനഖയെ തന്നെ നോക്കി ഇരുന്നു.
“ഞാൻ ഇവിടെ എല്ലാം നിർത്തി അങ്ങോട്ട് പോവാൻ ഇരുന്നതായിരുന്നു…അപ്പോഴാ നിന്റെ ഇഷ്യൂ വന്നത്…
പിന്നെ നിന്നെ തനിച്ചാക്കി ഞാൻ എങ്ങനാ പോവുന്നെ….ഒന്നുല്ലേലും നിന്റെ ചേച്ചി അല്ലെടി ഞാൻ….”
സന്ധ്യയുടെ സ്വരം ചിലമ്പിച്ചിരുന്നു.
“അയ്യേ….ഈ ചേച്ചി ഇനി ഇവിടെ കിടന്നു സെന്റി അടിച്ചു കരയുവോ….”
വണ്ടിയുടെ വേഗം കുറച്ചു സന്ധ്യയുടെ കവിളിൽ തട്ടിക്കൊണ്ടു അനഘ ചിരിച്ചു.
“ആദ്യം പെട്ടെന്ന് കേട്ടപ്പോൾ എനിക്കെന്തോ പോലെ ആയി…വീണ്ടും പെട്ടെന്ന് ഒറ്റക്കാകുവാണോ എന്നൊരു ഡൗൺ ഫീൽ….”
അനഘ വിങ്ങലൊളിപ്പിച്ചൊന്നു ചിരിച്ചു.
“അയ്യെ ഇപ്പൊ കരയാൻ പോവുന്നത് നീയാട്ടോ…
നീ എങ്ങനാടി പോത്തേ ഒറ്റയ്ക്കാവുന്നെ ഞാനും ഏട്ടനും അമ്മയും നിഷയുമൊക്കെ ഇല്ലേ…ഒരു കാൾ പോരെ അല്ലെ കാണാൻ തോന്നിയാൽ എപ്പോ വേണേലും നിനക്ക് അങ്ങ് വരാലോ….നിന്റേം വീടല്ലേ…..”
സന്ധ്യ അനഖയെ തന്നെ നോക്കി പറഞ്ഞു.
“ഞാൻ എനിക്ക് തോന്നുമ്പോൾ ഒക്കെ വിളിക്കും എനിക്ക് കാണാൻ തോന്നുമ്പോൾ ഒക്കെ വരും എന്തേലും അപ്പൊ മാറ്റി പറഞ്ഞാലുണ്ടല്ലോ….”
“ഒന്നും മാറ്റി പറയത്തില്ലെടി വട്ടത്തി….നീ എപ്പോൾ വേണേൽ പോര്….”
സന്ധ്യ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു നേരെ നോക്കിയതും കണ്ടത് റോഡിലേക്ക് ഓടിയിറങ്ങുന്ന ഒരുത്തന്റെ പിടി വിട്ടു കാറിനു നേരെ വരുന്ന ഒരു നീളമുള്ള വടി ആയിരുന്നു.
“അനൂ…..…..!!!!”
അനഖയെ നോക്കി അലറിയ സന്ധ്യയിൽ നിന്ന് തന്റെ മുഖം എടുത്ത് നേരെ നോക്കുമ്പോഴേക്കും വടി കാറിന്റെ ഗ്ലാസിൽ തട്ടി,
ഒറ്റ നിമിഷത്തിൽ അനഖയുടെ നിയന്ത്രണം കയ്യിൽ നിന്നും പോയി.
നടപ്പാതയിൽ വെച്ചിരുന്ന രണ്ടു മൂന്ന് കോണും ഇരുമ്പിന്റെ ബാറും തട്ടി മറിച്ചു നടപ്പാതയിലേക്ക് കയറിയ കാർ പെട്ടെന്ന് തിരിച്ചു കിട്ടിയ മനഃസാന്നിധ്യം കൊണ്ട് അനഘ നിയന്ത്രിച്ചു റോഡിലേക്കിറക്കി ബ്രേക്ക് ചവിട്ടി,
അവളുടെ മിടിപ്പുയർന്നിരുന്നു കിതച്ചു കൊണ്ട് വിറക്കുന്ന കൈ സ്റ്റിയറിങ്ങിൽ പിടിച്ചു അവൾ ഇരുന്നു.
തൊട്ടുമുന്നിൽ ഒരുത്തൻ ഞൊണ്ടി ഞൊണ്ടി വന്നു ബോണറ്റിലേക്ക് ഉറക്കം വന്നപോലെ ചാരി വീഴുന്നതും അവൾ കണ്ടു, പെട്ടെന്നാണ് അനഖയ്ക്ക് സന്ധ്യയുടെ കാര്യം ഓർമ വന്നത്.
“ചേച്ചി…..എന്തേലും പറ്റിയോ….ഈശ്വര….ചേച്ചി നോക്കിയേ……”
തന്റെ സീറ്റ്ബെൽറ്റ് ഊരി കൈകൊണ്ടു ചെവിയും പൊത്തി കണ്ണും അടച്ചു പിടിച്ചു ഇരിക്കുന്ന സന്ധ്യയുടെ കവിളിലും വയറ്റിലും കൈ വെച്ച് അനഘ ചോദിച്ചു.
ഞെട്ടലിൽ ആയിരുന്ന സന്ധ്യ പയ്യെ കണ്ണ് തുറന്നു അവൾ അനഖയെ നോക്കി.
“എന്ത് പറ്റി ചേച്ചി….കുഴപ്പം എന്തേലും തോന്നണുണ്ടോ…..”
വീണ്ടും അനഘ ചോദിച്ചു,
“ങ് ഹും…..”
തല തിരിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു.
അനഘ ഒരു കുപ്പിയിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന വെള്ളം എടുത്ത് അവൾക്ക് കൊടുത്തു,
പേടിച്ചുപോയ സന്ധ്യ വേഗം ഒരു കവിൾ വെള്ളം കുടിച്ചിറക്കി.
“അനു….???”
ബോണറ്റിന് മേലെ കിടന്നിരുന്ന രൂപത്തിലേക്ക് നോക്കി സന്ധ്യ അനുവിനോട് ചോദിച്ചു.
സന്ധ്യയുടെ അവസ്ഥയിൽ ഒന്ന് തരിച്ചു പോയിരുന്ന അനഘ അപ്പോഴാണ് ആഹ് കാര്യം ഓർത്തത്.
ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് അവളുടെ മുഖം ചുവന്നു.
ദേഷ്യം നിറഞ്ഞു.
കരിമിഴിയിൽ നിറഞ്ഞ വീറുമായി അവൾ ഡോർ തുറന്നു പുറത്തേക്കിറങ്ങി.