Posted by പറഞ്ഞത് എന്നെ അവന് അത്ര വിശ്വാസമുള്ളത് കൊണ്ടായിരുന്നില്ലേ…..”
അത്ര നേരം പ്രസന്നത നിറഞ്ഞു തെളിഞ്ഞു നിന്ന പാർവതിയുടെ മുഖം വളരെ വേഗം കാർമേഘങ്ങളാൽ മൂടി കെട്ടി തങ്ങളുടെ മുന്നിൽ അത്ര നേരം ആയാസമില്ലാതെ ഇരുന്ന പാർവതി രാഹുലിന്റെ ഇടർച്ചയിൽ എത്ര ഉലഞ്ഞിരുന്നു എന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ സന്ധ്യയ്ക്കും അനഖയ്കും ആഹ് നിമിഷം മതിയായിരുന്നു,
പതം പറഞ്ഞു വിങ്ങി പൊട്ടുന്ന പാർവതിയെ എങ്ങനെ സമാധാനിപ്പിക്കും എന്നറിയാതെ കുഴങ്ങി നിന്ന അവർക്ക് മുന്നിൽ പാർവതിയുടെ വിങ്ങലുകൾ പൊട്ടിയൊഴുകാൻ തുടങ്ങി.
“ആഹ് ഞാൻ തന്നെ എന്റെ മോനെ ചതിച്ചു…..അവന്റെ ജീവിതം ഞാൻ കാരണം തകർന്നു കിടക്കുന്നത് എങ്ങിനെയാ എനിക്ക് സഹിക്കാൻ പറ്റുവാ……
ഇനി എന്ത് ചെയ്താലാ എനിക്ക് അവനെ തിരികെ കിട്ടുകാ എന്നും അറിയില്ല…..”
പാർവതിയുടെ കരച്ചിലിന് മുന്നിൽ ഒന്ന് തരിച്ചിരുന്നുപോയ സന്ധ്യയും അനഖയും പെട്ടെന്നാണ് നിയന്ത്രണം വീണ്ടെടുത്തത്, അനഘ എഴുന്നേറ്റ് പാർവതിയുടെ ഓരത്തു ചേർന്ന് തോളിൽ പിടിച്ചു ചേർത്തപ്പോൾ ഈറൻ തുളുമ്പി നിൽക്കുന്ന അനഖയുടെ വയറിലേക്ക് തല ചായ്ച്ചു കിടന്നു പാർവതി ഏങ്ങലടിച്ചു,….
പാർവതിയുടെ മുതുകിൽ തഴുകി തട്ടി അവളുടെ ഉള്ളിലെ നോവ് തന്നിലേക്ക് ആവാഹിച്ചെന്ന പോലെ അനഖയുടെ കണ്ണുകളും മിഴിനീർ പൊഴിച്ചു.
“മോള് ഭാഗ്യം ഉള്ളവളാ തന്റേടം ഉള്ള പെൺകുട്ടിയാ….ഇപ്പോഴും നിവർന്നു നിൽക്കാനും ഒറ്റയ്ക്ക് ജീവിക്കാനുമുള്ള തന്റേടം മോൾക്ക് ഉണ്ടായി….പക്ഷെ….പക്ഷെ….എന്റെ അനിയന് അതില്ലാതെ ആയിപ്പോയി…..”
തന്നിലേക്ക് മുഖം ചേർത്ത് എണ്ണിപ്പെറുക്കി ഓരോന്ന് പറയുന്ന പാർവതിയെ ഒന്ന് കൂടെ ചേർത്‌ പിടിക്കാൻ അല്ലാതെ അനഖയ്ക്ക്. മറ്റൊന്നും കഴിഞ്ഞില്ല….
കണ്ണീര് തുടച്ചു ചെയറിൽ ഇരുന്ന സന്ധ്യയും ആഹ് സമയം നിസ്സഹായയായി നിന്ന് പോയി.
തന്റെ ഉള്ളിലെ തീ അനഖയുടെ മുന്നിൽ പെയ്തിറക്കിയതോടെ പാർവതിയുടെ മനസ്സിൽ തെളിവാനം നിറഞ്ഞു തുടങ്ങിയിരുന്നു ഉള്ളിലെവിടെയോ എന്തൊക്കെയോ പ്രതീക്ഷകളും.
“തന്റെ ഡ്രസ്സ് മുഴുവൻ ഞാൻ ചീത്താക്കിയല്ലേ…”
മൂക്കു പിഴിഞ്ഞ് എഴുന്നേറ്റു തന്റെ കണ്ണീരിനാൽ വട്ടത്തിൽ നനച്ച അനഖയുടെ ടോപ്പിലേക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ട് പാർവതി കണ്ണ് ചിമ്മി ചോദിച്ചു.
“പിന്നല്ലാതെ ഒരു ലിറ്റർ വെള്ളമല്ലേ കണ്ണിൽ നിന്ന് ഒഴുക്കിവിട്ടെ അപ്പൊ നനയില്ലേ എന്റെ പാറുവേച്ചി….”
സന്ദർഭം ലഘൂകരിക്കാൻ പാർവതിയുടെ കവിളിൽ പിച്ചിക്കൊണ്ട് അനഘ പറഞ്ഞു.
എന്നാൽ അത് കേട്ട പാർവതിയുടെ കണ്ണുകൾ മിന്നി.
“എന്നെ രാഹുൽ വിളിച്ചിരുന്നതാ അങ്ങനെ….
പക്ഷെ പാറുവേട്ടത്തി എന്നാന്നു മാത്രം….”
അത് കേട്ട അനഖയുടെ മനസ്സിലും ഒരു നോവ് കലർന്നു.
“എങ്കിലിനി ഞാനും അങ്ങനെ വിളിക്കാം പോരെ….”
അനഘ ചോദിച്ചതും ഒരു കുഞ്ഞിന്റെ നിഷ്കളങ്കതയോടെ അവൾ തലയാട്ടി.
“എന്നാല് ഇപ്പൊ പാറുവേട്ടത്തി പോയൊന്നു മുഖമൊക്കെ കഴുകി സുന്ദരി ആയി വായോ…”
പാർവതിയെ എഴുന്നേൽപ്പിച്ചു ബാത്റൂമിലേക്ക് തള്ളുമ്പോൾ ഇതെല്ലാം സന്ധ്യ കൗതുകത്തോടെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു മയക്കത്തിൽ നിന്നും എപ്പോഴോ ഉണർന്നിരുന്ന രാഹുലും കണ്ണുകൾ അടച്ചു തന്നെ വെച്ചുകൊണ്ട് അതിനെല്ലാം മൂകസാക്ഷി ആയി കിടന്നു.
“അനു….ഇവിടെ ഇപ്പൊ എന്തൊക്കെയാ നടക്കുന്നെ….നിനക്ക്,….നിനക്കവരെ മുന്നേ പരിചയം ഉണ്ടോ….”
സന്ധ്യയ്ക്ക് അവർ തമ്മിലുള്ള ഈ ചെറിയ സമയം കൊണ്ടുണ്ടായ അടുപ്പം വിശ്വസിക്കാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല…
“ഇല്ലേച്ചി….പക്ഷെ…എനിക്ക് ഏറ്റവും അടുപ്പമുള്ള ഒരാളെ പോലെ തോന്നിപോവുവാ അവരെ….അവരുടെ സംസാരം നെഞ്ചുപൊട്ടിയുള്ള കരച്ചിൽ ഒന്നും എനിക്ക് സഹിക്കാൻ പറ്റണില്ല….എനിക്ക് എന്റെ ചേച്ചിയെ ഓര്മ വന്നു….”