Posted by ഞാൻ : കാലം നമ്മളെ കൊണ്ട് ചെയ്യിപ്പിക്കുന്നതല്ലേ അത് അത്ര എളുപ്പത്തിൽ വേണ്ടപ്പെട്ടവരെ ഒന്നിച്ചുനിർത്തില്ല അപൂർവമായേ എല്ലാവരെയും എപ്പോഴും കൂടെ നിർത്തൂ.
അശ്വതി : ഞാനും ഇപ്പോ അങ്ങിനീയൊക്കെ തന്നെ കരുതുന്നു
ഞാൻ : മ്മ് എത്ര ദിവസം ഉണ്ട് ലീവ്
അശ്വതി: നാളെ പോകും മറ്റന്നാൾ തിരികെ വരും ഒരു ബുക്ക് സബ്‌മിറ്റ് ചെയ്യാൻ ഉണ്ട് അത് മറന്നു പിന്നെ കുറച്ച് ദിവസം കാണും ഇവിടെ.
ഞാൻ : മ്മ്മ്
അശ്വതി : കോളേജിൽ എങ്ങിനാ റിലേഷൻഷിപ് ഒക്കെ ഉണ്ടോ
ഞാൻ : ഇല്ല
അശ്വതി : അതെന്ത് പറ്റി
ഞാൻ : വേണ്ടാ എന്ന് വച്ചു
അശ്വതി ഒന്ന് മൂളി
എന്നിട്ട് തുടർന്നു
അശ്വതി : എന്റെ കല്യാണം ആണ് ഉത്സവം കഴിഞ്ഞ് രണ്ടാം നാൾ
എന്റെ ഉള്ളൊന്ന് കാളി പെട്ടെന്ന് ഒരു നിരാശ എനിക്ക് തോന്നി. അത് പുറത്ത് കാണിക്കാതെ ഞാൻ പറഞ്ഞു
ആണോ? കൺഗ്രാട്സ് എവിടുന്നാ പയ്യൻ?
അശ്വതി : എന്റെ അമ്മാവന്റെ മകൻ തന്നെ, ഗൾഫിലാണ്. എല്ലാം വളരെ പെട്ടെന്നായിരുന്നു.
അപ്പോഴേക്കും അവളുടെ വീട്ടിലേക്കുള്ള വഴിയായി കുറച്ചകലെ അവളുടെ വീടും കാണാം
ഞാൻ : പൊക്കോ ഞാൻ ഇവിടെ നിക്കാം, നീ വീട്ടിൽ കേറീട്ടെ പോകുള്ളൂ. ഞാൻ അങ്ങോട്ട് വന്നു ഇനി ഒരു സീൻ വേണ്ട. കൃഷ്ണേട്ടനെ പോലെ അല്ലാലോ ബാക്കി ഉള്ളവർ
അശ്വതി: ഒക്കെ, ഇനി കാണുമോ?
ഞാൻ : കാണാം ഇവടൊക്കെ തന്നെ ഉണ്ടല്ലോ
അശ്വതി : ബൈ
ഞാൻ : ബൈ
അവൾ കുറച്ച് നടന്നു. പെട്ടെന്ന് തിരിച്ചു വന്നു അവൾ എന്നെ കെട്ടി പിടിച്ചു
അവൾ കരയുന്നുണ്ടായിരുന്നു
അശ്വതി : എനിക്ക് നിന്നെ ഇപ്പോഴും ഇഷ്ടമാടാ. എനിക്കറിയാം നമുക്ക് ഒന്നിക്കാൻ പറ്റില്ലാന്ന് അവളെന്നെ ഇറുകി പിടിച്ചു
ഞാനും ആകെ വല്ലാത്ത വിഷമത്തിലായി
അവളെന്നെ വിട്ട് ഒന്ന് മാറി നിന്നു തുടർന്നു. കണ്ണ് തുടച്ച് അവൾ പറഞ്ഞു ഈ കല്യാണം ശരിക്ക് ഞാൻ പെട്ടതാണ് എനിക്ക് കുറച്ച് കാര്യങ്ങൾ പറയാനുണ്ട്. ഞാൻ തിരികെ എത്തിയ ശേഷം ഷിബുവിനോട് പറഞ്ഞു അയക്കാം നമ്മൾ തമ്മിൽ കാണാറുള്ള ഇടത്ത് നീ വരണം.