പുറകിൽ നിന്ന് ഒരു ഹായ് ഞാൻ കേട്ടു
തിരിഞ്ഞപ്പോൾ അശ്വതിയാണ്
ഞാൻ ഒന്ന് ചിരിച്ചു തിരിച്ചു ഹായ് പറഞ്ഞു
അശ്വതി : എന്തൊക്കെ ഉണ്ട് വിശേഷം
ഞാൻ : ഇങ്ങനെ പോകുന്നു
അശ്വതി : കാണ്ണനിപ്പോ കോയമ്പത്തൂർ ആണല്ലേ പഠിക്കുന്നെ
ഞാൻ : അതെ
അശ്വതി : ഞാൻ എറണാകുളത്താണ് മഹാരാജാസിൽ
ഞാൻ: അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചു വീണ്ടും ആനയെ നോക്കി നിന്നു
കുറച്ച് നേരത്തെ നിശബ്ദതയ്ക്ക് ശേഷം
അശ്വതി : എന്നെ ഒന്ന് വീട്ടിലാക്കാമോ അച്ചൻ തിരക്കിലാ വൈകും
ഞാൻ അവളുടെ കൂടെ പുറകിലെ ഗേറ്റ് വഴി പുറത്തേക്ക് നടന്നു അവിടന്ന് കുറച്ചു ദൂരം ഇടവഴിയിലൂടെ നടന്നാൽ അവളുടെ വീടെത്തും ആ പ്രദേശത്ത് തെങ്ങിൻ പറമ്പുകൾ ആണ് കൂടുതൽ വീടുകൾ ഒറ്റപ്പെട്ട് ആണ്. ഞാൻ മൊബൈൽ ടോർച് തെളിയിച്ചു അവൾ കയ്യിലിണ്ടായിരുന്ന ടോർച്ചും രണ്ട് പേരും ഒന്നും സംസാരിച്ചില്ല കുറച്ച് നേരം. ഞാൻ സൈലൻസ് ബ്രെക്ക് ചെയ്തു
ഇപ്പോൾ എന്തിനാ പടികുന്നെ
അശ്വതി : ബി എസ് സി കെമിസ്ട്രി
ഞാൻ : ഞാൻ ബയോടെക് ആണ്
അശ്വതി : അറിയാം ഞാൻ വീണ ടീച്ചറെ ഇടക്ക് കാണാറുണ്ട്
ഞാൻ : അവിടെ എങ്ങിനെ ഹോസ്റ്റലിൽ ആണോ
അശ്വതി : അല്ല ചേച്ചിടെ കൂടെ അവളെ അങ്ങോട്ടാണല്ലോ കെട്ടിച്ചു വിട്ടിരിക്കുന്നത് ചേട്ടൻ ഗൾഫിലാ ചേട്ടന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും മരിച്ചതാ ഇപ്പോൾ ഒറ്റക്കാ താമസം സൊ അവൾക്ക് കൂട്ട്.
പിന്നെയും നിശബ്ദത
അശ്വതി : ആവണിക്ക് എന്നോടിപ്പോഴും ദേഷ്യം മാറീട്ടില്ല അല്ലെ
ഞാൻ : അവൾ അങ്ങിനെ ആണ് ഒരാളോട് ഇഷ്ടക്കേട് തോന്നിയാൽ കുറച്ച് സമയം എടുക്കും
അശ്വതി : നിനക്ക് എന്നോട് ദേഷ്യമുണ്ടോ?
ഞാൻ : എന്തിന്
അശ്വതി : നിന്നോടൊരു വാക്ക് പോലും പറയാതെ പോയതിന്
ഞാൻ : അങ്ങിനെ നോക്കിയാൽ ഞാനും നിന്നോടങ്ങനെ അല്ലെ ചെയ്തേ
അശ്വതി : ചിലപ്പോ തോന്നും ഒന്നും വേണ്ടായിരുന്നു എന്ന് ചിലപ്പോ അതിനേക്കാൾ നല്ല സമയം വേറെ എനിക്ക് കിട്ടിയിട്ടില്ല എന്നും തോന്നും.