Posted by തിരയാൻ തുടങ്ങി. ഒരിക്കലും അമ്മുവിനെ ഞാൻ കണ്ടില്ല.
ഈ ജീവിതം എനിക്ക് സംതൃപ്തി നൽകുന്നില്ല. അമ്മുവിന്റെ അടുത്താണ് എനിക്ക് സന്തോഷം കിട്ടുക എന്ന പോലെ. വാസ്തവം അതാണ്. ഞാൻ ആ ജീവിതമാണ് ഇഷ്ടപെടുന്നത്. ഈ ജീവിതം എന്നെ മടുപ്പിക്കുന്നു.
അകലെ നിന്നെങ്കിലും അമ്മുവിനെ ഒന്ന് കാണാൻ തോന്നുന്നു. ഒരു ഫോട്ടോയെങ്കിലും കിട്ടിയാൽ മതിയായിരുന്നു. അതെങ്കിലും നോക്കി ഇരിക്കാൻ തോന്നുന്നു.
ഫോട്ടോ എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോളാണ് ഞാൻ ഫേസ്ബുക്കിനെ പറ്റി ആലോചിക്കുന്നത്. ഞാൻ അമ്മുവിന്റെ പേര് അതിൽ സെർച്ച്‌ ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി. അമ്മു, സാന്ദ്ര, സാന്ദ്ര വിഷ്ണു,സാന്ദ്ര അമ്മു അങ്ങനെ പല പേരിലും തിരഞ്ഞു. അമ്മുവിനെ മാത്രം അതിൽ കണ്ടില്ല ആ പേരിലുള്ള പലരെയും കണ്ടെങ്കിലും അമ്മുവിനെ മാത്രം കണ്ടില്ല. തോറ്റ് കൊടുക്കാൻ ഞാൻ തയാറായിരുന്നില്ല. എന്റെ അവിടത്തെ പേരും ഞാൻ തിരയാൻ തുടങ്ങി അവിടെയും എനിക്ക് നിരാശ മാത്രമായിരുന്നു ഫലം.
ചിലപ്പോൾ അവർക്ക് ഫേസ് ബുക്ക്‌ അക്കൗണ്ട് കാണില്ല. ഞാൻ ഒരിക്കലും അത്‌ ശ്രെദ്ധിച്ചിരുന്നില്ല. ഫേസ്ബുക്ക് ഇല്ലെങ്കിൽ എന്താ എനിക്ക് അവരുടെ അഡ്രസ്സ് അറിയാമല്ലോ. അവിടേക്ക് അന്വേഷിച്ച് പോവാം. ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു.
ഞാൻ എന്റെ ബൈക്കിലേറി അമ്മുവിനെ കാണാൻ പുറപ്പെട്ടു. കണ്ട ഓർമ്മകളിലൂടെ ഞാൻ സഞ്ചിരിച്ചു. അതേ ഞാൻ പോവുന്ന വഴികൾ എല്ലാം ശരിയാണ്.ഞാൻ എന്ത് പറഞ്ഞ് അവരെ പരിചയപ്പെടും എന്നൊരു ആശങ്കയെ എന്റെ മനസ്സിലുള്ളു. എന്തായാലും വേണ്ടില്ല അവരെ ഒന്ന് കണ്ടാൽ മതി. അവസാനമായി ഒന്ന് കണ്ണ് നിറച്ച് കാണാൻ കഴിഞ്ഞാൽ മാത്രം മതി. അത്രെയും മതി എനിക്ക്.
ഞാൻ അവരുടെ വീടിന് അടുത്ത് എത്താറായി. എന്റെ നെഞ്ചിടിപ്പ് കൂടി കൊണ്ടിരുന്നു. ഞാൻ ആകാംഷയിൽ പോയി കൊണ്ടിരുന്നു. ഒടുവിൽ ഞാൻ ആ വീട്ടിലേക്ക് എത്തി. അതേ ഞാൻ കണ്ട അതേ വീട് തന്നെ. ഒരു മാറ്റവും ഇല്ല അത്‌ പോലെ തന്നെ. എന്നിൽ സന്തോഷം നിറയുവാൻ തുടങ്ങി. ആ സന്തോഷത്തിന് അധികം ആയുസ്സ് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഞാൻ അവിടെ കണ്ടത് വേറെ ആരെയൊക്കെ ആയിരുന്നു. ഞാൻ അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും എല്ലാം പേര് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവർക്ക് അറിയില്ല എന്ന് പറഞ്ഞു. അവരിവിടെ വർഷങ്ങളായി