ദീപ്തസ്‌മരണകൾ [സൗമ്യ സാം]

“വെൽ, ഇതൊക്കെ ഓൾറെഡി ഉള്ള ഫീച്ചറുകൾ അല്ലേ, സോഴ്സ് കോഡും ഉണ്ട്. അവർ എങ്ങനെയാണ് ചെയ്തിട്ടുള്ളത് എന്ന് നോക്കണം. അതിൽ നമുക്ക് ആവശ്യമുള്ളത് മാത്രം എടുക്കണം”

“അത് എവിടെ കിട്ടും?”

ഞാൻ അവളുടെ സൈഡിലൂടെ കുനിഞ്ഞ് നിന്ന് കീബോർഡിൽ ടൈപ്പ് ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി. എന്റെ മുഖം അവളുടെ മുഖത്തിനടുത്ത് ആയിരുന്നു. അവൾ ഒരു മുന്നറിയിപ്പും ഇല്ലാതെ എന്റെ കവിളിൽ ഉമ്മവച്ചു.

“നിങ്ങൾ ഇപ്പോളും ഇവിടെയുണ്ടോ !”

പിന്നിൽ നിന്ന് പവിത്രയുടെ ശബ്ദം കേട്ട് ഞങ്ങൾ ഒന്നിച്ച് തിരിഞ്ഞു നോക്കി. അവളുടെ മുഖത്ത് പ്രത്യേകിച്ച് ഭാവഭേദമൊന്നും ഇല്ലായിരുന്നു.

“ഇതിനിയും കഴിഞ്ഞില്ല, ഞാൻ ഹെൽപ്പ് ചെയ്യാമെന്ന് കരുതി..”
“ഞാനും ഇരുന്നോട്ടേ? എനിക്കും അതിൽ ഒരു ഗ്രിപ്പ് കിട്ടിയിട്ടില്ല”

“അതിനെന്താ..”, ദീപ്തി അവളുടെ കസേര ഒരു വശത്തേയ്ക്ക് മാറ്റിയിട്ട് പവിത്രയെ സ്ക്രീനിനു മുന്നിലാക്കി. ഞാൻ ഒരു കസേര വലിച്ചിട്ട് ദീപ്തിയുടെ സൈഡിൽ ഇരുന്നു. പവിത്ര ഞാൻ തുറന്ന് വച്ചിരുന്ന കോഡ് വായിച്ച് വിശദീകരിയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി. അതിൽ നിന്ന് ഞങ്ങൾക്കാവശ്യമായ വിവരങ്ങൾ മാത്രം എങ്ങനെ എടുക്കാം എന്നതിനെപ്പറ്റിയും ചർച്ച ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി. അവളുടെ കണ്ണുകൾ സ്ക്രീനിൽ ആയി. ദീപ്തി അവളുടെ ഫോൺ എടുത്ത് മെസ്സേജുകൾ നോക്കുകയായിരുന്നു. അവളുടെ കൈകൾ മടങ്ങി പൊങ്ങി ഇരുന്നപ്പോൾ ഞാൻ അവളുടെ വശത്തിലൂടെ കൈ ഓടിക്കാൻ തുടങ്ങി. ദീപ്തി പുഞ്ചിരി അടക്കാൻ പാടുപെടുകയായിരുന്നു. എൻ്റെ കൈ അവളുടെ മുലയിൽ പരതി നടക്കാൻ തുടങ്ങി. നേർത്തതും അയഞ്ഞതും ആയിരുന്നു അവളുടെ ടോപ്പും ബ്രായും. അധികം അന്വേഷിക്കാതെ എനിക്ക് അവളുടെ മുലക്കണ്ണ് കണ്ടെത്താൻ പറ്റി. എൻ്റെ കൈകൾ അതിലൂടെ ഓടി നടന്നപ്പോളാണ് എൻ്റെ ഫോൺ വൈബ്രേറ്റ് ചെയ്തത്. നാശം, ഈ സമയത്തിതാരാണാവോ. ഫോണെടുത്ത് നോക്കിയപ്പോൾ ദീപ്തിയുടെ മെസ്സേജ് ആണ്,

“ഒന്ന് അമർത്ത് വരുൺ” എന്ന്.

അവളുടെ മുഖത്തേയ്ക്ക് ഒന്ന് പാളി നോക്കിയിട്ട് ഞാൻ അവളുടെ മുലക്കണ്ണിൽ പിടിച്ച് അമർത്തി. അവൾ ഒന്ന് ഞെട്ടിയെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി. ഞാൻ അല്പം കൂടി അമർത്തി. അവളുടെ കണ്ണ് നിറയുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ആണ് എന്തോ പ്രശ്നമുണ്ടല്ലോന്ന് എനിക്ക് തോന്നിയത്. ഞാൻ വേഗം കൈ എടുത്തു. അവൾ കസേരയിലേയ്ക്ക് ചാരി ഇരുന്നു. എൻ്റെ മുഖത്തേയ്ക്ക് നോക്കിയതേ ഇല്ല. വർക്ക് തീർത്ത് ഞാനും പവിത്രയും എണീറ്റപ്പോളും ദീപ്തി അനങ്ങിയില്ല.

“ശരി, ഞാൻ പോട്ടേ.. നാളെ കാണാം..”, പവിത്ര ബാഗും എടുത്ത് നടന്നു. അവൾ പോയ ഉടനേ ദീപ്തി എൻ്റെ മുഖത്തേയ്ക്ക് നോക്കി. അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറയെ ദേഷ്യമായിരുന്നു.

“ദീപ്തീ.. എന്താ.. എന്താ പറ്റിയേ?”

“എനിക്ക് വേദനിച്ചിട്ട് വയ്യ ദുഷ്ടാ..”