Posted by “ഞാൻ വരുൺ”
“ഐ നോ..”
“ഇതുവരെ പരിചയപ്പെട്ടില്ല”, ഞാൻ എൻ്റെ കൈ അവളുടെ നേരെ നീട്ടി.
അവൾ മടിച്ച് മടിച്ച് എൻ്റെ കൈ പിടിച്ചു കുലുക്കി. അവളുടെ കൈകൾ ഐസ് കട്ട പോലെ തണുത്തിരുന്നു. “വരുൺ എപ്പോളും ബിസിയായത് കൊണ്ടാവും.. വലിയ വലിയ ആൾക്കാരൊക്കെ ഞങ്ങളെ ശ്രദ്ധിയ്ക്കുമോ?”
അവൾ താഴേയ്ക്ക് നോക്കി ആയിരുന്നു അത് പറഞ്ഞത്.
“ഞാൻ! വെൽ.. നോ.. അതെന്താ ദീപ്തിയ്ക്ക് അങ്ങനെ തോന്നാൻ..”
അവൾ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. എൻ്റെ മുഖത്തേയ്ക്ക് തന്നെ നോക്കിക്കൊണ്ട് സീറ്റിൽ ഇരുന്നു.
“ദീപ്തി..”
അവൾ ഒരു സ്വപ്നത്തിൽ നിന്ന് എന്നത് പോലെ ഞെട്ടി. പിന്നെ സ്ക്രീനിലേയ്ക്ക് നോക്കി, എന്തൊക്കെയോ പിറുപിറുക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. പിന്നെ തിരിഞ്ഞ് എന്നെ നോക്കി.
“എന്താ?”
“ദീപ്തിയ്ക്ക് എന്തെങ്കിലും ഹെല്പ് വേണമെങ്കിൽ.. എന്നോട് ചോദിക്കാം. ഞാൻ എൻ്റെ വർക്കുമായി അല്പം തിരക്കിലായിരുന്നു. എനിയ്ക്ക് ഇപ്പോ സമയമുണ്ട്..”
“വേണ്ട.. ഒന്നുമില്ല.. ഐ.. ഐ ആം ഗുഡ്..”
“വെൽ, ലെറ്റ് മീ നോ..”
“ഷുവർ”
ഞാൻ തിരിഞ്ഞ് നടന്നു. വാതിലിനു പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോൾ പവിത്ര അവിടെ നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
“വെൽ, ദാറ്റ് വാസ് ഹാർഡ് റ്റു വാച്ച്”, അവൾ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ദുഷ്ടേ..”
“ഹ ഹ ഹ ഹാ..”
“നീയെന്നെ പറ്റിച്ചതാണോ?”
“അല്ലേയല്ല.. വരുൺ.. പക്ഷേ അവളൊരു പെണ്ണല്ലേ.. എ ഷൈ വൺ റ്റൂ.. മേബീ നെക്സ്റ്റ് ടൈം, അല്പം ഗൗരവം കുറച്ച് നോക്കൂ”, പവിത്ര എൻ്റെ കോളർ മടക്കിക്കൊണ്ട് എന്നോട് പറഞ്ഞു.