വീണ ടീച്ചർ [കൊമ്പൻ]

അമ്മയെ സന്തോഷിപ്പിക്കാൻ അവകാശം എനിക്ക് തന്നെയാണ്….അല്ലെ?!

പിന്നെ ഞാൻ ചോദിയ്ക്കാൻ വന്നത്, ഞാനില്ലെങ്കിൽ ഒരുപക്ഷെ അമ്മ മറ്റൊരാളെ തേടി പോകുമായിരുന്നോ അല്ലെങ്കിൽ ഞാൻ ഇല്ല എനിക്ക് പറ്റില്ല. എന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നു എങ്കിൽ അമ്മ എന്ത് ചെയ്യുമായിരുന്നു?!!!”

“മോനെ… ഞാൻ!!!! മൂന്നു വർഷമായി നിന്റെയച്ഛൻ വരാം വരാമെന്നു പറഞ്ഞു പറ്റിക്കുന്നു. ഞാനെത്ര നാളെന്നു വെച്ചാണ് പിടിച്ചു നിൽക്കുക….” വീണ തേങ്ങി കരയാൻ തുടങ്ങിയതും അവളെ നെഞ്ചോടു അടക്കി പിടിച്ചുകൊണ്ട് അനന്തു സമാധാനിപ്പിച്ചു.

“നീ ചോദിച്ചതിനുള്ള ഉത്തരം! എനിക്കറിയില്ല മോനു… ഞാൻ ആരെയും തേടി പോകില്ല!!!
എനിക്ക് ചുറ്റുമുള്ളവർ എന്നെ കിടപ്പറയിലേക്ക് പച്ചയ്ക്ക് ക്ഷണിച്ചവർ ഇവർക്കെല്ലാം ഞാൻ അർഹിക്കുന്നുണ്ടെന്നു ഒരു തോന്നൽ എനിക്കീ നിമിഷം വരെ ഉണ്ടായിട്ടില്ല. പക്ഷെ പലരെയും മനസ്സിലോർത്തു ഞാൻ സ്വയം തൃപ്തി അടയാറുണ്ട്…. അതുകൊണ്ടാണന് ഞാൻ ഒരല്പമെമെങ്കിലും നിങ്ങളോടും എന്റെ ചുറ്റുമുള്ളവരോടും ചിരിക്കുക എങ്കിലും ചെയ്യുന്നത്…..”

എനിക്ക് നിന്നെപ്പോലെ ആരെയും ലോകത്തു വിശ്വസിക്കാൻ ആവില്ല മോനൂ…. അത് തന്നെയാണ് സത്യം….!!!!!”

വീണ മുടികെട്ടിവെച്ച വിരിച്ചിട്ടതും അനന്തു അടുത്തനിമിഷം വീണയെ വാരിയെടുത്തുകൊണ്ട് അവളുടെ ബെഡ്റൂമിലേക്ക് നടന്നു. ബെഡിലേക്ക് അവളെ വലിച്ചെറിഞ്ഞുകൊണ്ട് കതകടക്കാതെ അനന്തു പയ്യെ അവളുടെ അടുത്തേക്ക് വരുമ്പോ കട്ടിലിൽ നിന്നും വീണ നാണത്തിൽ പൊതിഞ്ഞ ചിരിയോടെ പയ്യെ പയ്യ കട്ടിലിന്റെ അറ്റത്തേക്ക് നീങ്ങി. അവളുടെ സ്വർണ കൊലുസു പയ്യെ കിലുങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

മണിക്കൂറുകൾ കഴിഞ്ഞപ്പോ അമ്മയുടെ മുറിയിൽ മുഴങ്ങുന്ന നെരിയ കിതപ്പും കേഴലും അസൈൻമെന്റ് എഴുതി താഴെയെത്തിയ അപ്പു ശ്രദ്ധിച്ചു. പാതി ചാരിയ വാതിൽ പഴുതിലൂടെ സ്വർഗം കാണാൻ കഴിയുമെന്നത് അവന്റെ ബോധമണ്ഡലത്തെ പൊട്ടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

“ആഹ് മോനൂ മതിയെട വാവേ അമ്മേടെ ചാറ് കുടിച്ചത്… എത്ര നേരമായി…..”

“എന്നിട്ടും ഇത് നിക്കുന്നില്ലലോ വീണകുട്ടി…”

“നീ നിന്റെ നാവിനെ അതിൽ നിന്ന് എടുത്താലല്ലേ ഒഴുക്ക് നിക്കുള്ളു…..”

“ഒഴുക്ക് നിക്കുമ്പോ അമ്മേടെ വാവ നാക്കെടുക്കാം….”

“ങ്‌ഹും ങ്‌ഹും അനന്തൂ….അമ്മേടെ കയ്യൊന്നു അഴിച്ചു താ…..ഡാ കണ്ണാ…”

“കുഞ്ഞുങ്ങളെ പോലെ കൊഞ്ചല്ലേ അമ്മെ…
അച്ചുവിനോട് തീരാത്ത വാത്സല്യം എന്നോട് തീരാത്ത കഴപ്പ്!!! ഇടക്ക് ഇതുപോലെ കൊച്ചു കുഞ്ഞിനെപ്പോലെ കൊഞ്ചുകയും ചെയ്യും….
നിങ്ങൾ പെണ്ണുങ്ങളെ മനസിലാക്കാൻ ഒരു ജന്മം പോരാ എന്റെ അമ്മപെണ്ണേ….”

അമ്മയുടെ മുറിയുടെ വാതിലിൽ നിന്നും അച്ചു വിയർത്തുകൊണ്ട് അവർ തമ്മിലുള്ള സംഭാഷണം കേട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു. അനന്തു എന്തൊക്കെയാണ് അമ്മയെ ചെയ്യുന്നത്. പോയി രക്ഷിക്കണോ അമ്മയെ! അതോ ഇന്നാള് കരയുന്ന പ്രിയയെ രക്ഷിക്കാൻ നോക്കിയപ്പോ അവൾ തന്നെ കരണത് ഒരടി തന്നത്, താനിപ്പോഴും ഓർക്കുന്നുണ്ട്!!!