നോക്കി ഞാൻ ഇരുന്നു. പെണ്ണ് ഉറങ്ങുന്നത് കാണാൻ പ്രതേയ്ക ഭംഗി ആയിരുന്നു. അപ്പോഴാണ് ഞാൻ സമ്മയത്തെ കുറിച്ച് ബോധവാനാവുന്നത്. നേരം ഒരുപാട് പോയിരുന്നു.ഞാൻ മല്ലിയെ വിളിച്ചുണർത്തി.
“വാ എണീക്ക് കിടന്നത് മതി നമ്മുക്ക് പോണ്ടേ ”
അവളെ ഞാൻ എഴുന്നേൽപ്പിച്ചു.
“മാമ്മന് വിഷമമായോ?”
“എന്തിന് ”
“മാമ്മനെ ഞാൻ ഒന്നും ചെയ്യാത്തതിന്. ഞാൻ മാമ്മന് വായിൽ എടുത്ത് തരട്ടെ ”
“വേണ്ട പെണ്ണേ നമ്മുക്കിനി പിന്നെ ചെയ്യാം. ഇപ്പോൾ പോവാം ”
“എന്നാലും മാമ്മ ”
“വേണ്ട പെണ്ണേ ഇന്ന് ഇനി ഇത്രയും മതി. നീ ശരിക്കും തളർന്നിട്ടുണ്ട്. നമ്മുക്ക് പിന്നെ ചെയ്യാം നമ്മുടെ മുന്നിൽ ഇനിയും സമയം ഉണ്ടല്ലോ ”
ഞാൻ മല്ലിയെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു.മല്ലി വസ്ത്രം ധരിക്കുവാൻ നോക്കി.ഞാൻ അത് തടഞ്ഞു.
“വേണ്ട പെണ്ണേ ഇനി നീ തുണി എടുക്കേണ്ട. ഇവിടെ ഇനി ആരും വരില്ല നമ്മുക്ക് ഇങ്ങനെ തന്നെ പോവാം ”
“അയ്യോ അത് വേണ്ടാ ആരെങ്കിലും കാണും ”
“ആര് കാണാൻ ഇവിടെ നമ്മൾ ഇത്രെയും ചെയ്തിട്ട് ആരേലും കണ്ടോ. അപ്പോളില്ലാത്ത പേടി ഇപ്പോൾ എവിടെന്ന് വന്നു “