Posted by മാത്രമായിരുന്നു, പ്രാർത്ഥനാ……
നെഞ്ചിന്റെയുള്ളിൽ കുറുകുന്ന പ്രാവിനെ പോലെ നിന്റെ മർമ്മരം, അതാണീ ഹൃദയത്തിൽ……
നിന്നോടിത് പറയാൻ കഴിയാതെ……
ഓരോ നാളും…..എനിക്കറിയില്ല…….
കണ്ണടച്ച് പിടിക്കുമ്പോ നിന്റെ കുഞ്ഞിപാവാടയും ഇട്ടുകൊണ്ട് എന്റെയൊപ്പം നടന്നു നമ്മൾ പോകുന്ന സ്ക്കൂളിലേക്ക് പോയതെല്ലാം….
നിന്നെ മടിയിലിരുത്തി ഞാൻ പഠിപ്പിക്കുന്നതും എല്ലാം ഓർക്കുമ്പോൾ ഒരയറിയാം ജൻമം എനിക്ക് സന്തോഷിക്കാൻ ഉള്ളതെല്ലാം നീ തന്നിരുന്നു എന്റെ പ്രാർത്ഥനാ …..”
ഏട്ടന്റെ കണ്ണിലൂടെ വേദനയായി ഒഴുകുന്ന പ്രേമത്തിന്റെ കണികകൾ എന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് കുളിർമ്മയായി ഒഴുകികൊണ്ടിരുന്നു. വാക്കുകൾ കിട്ടാതെ എന്റെയെട്ടൻ വിങ്ങുമ്പോ എനിക്കെന്താണ് പറയേണ്ടതെന്നറിയാതെ ഞാൻ ആ കണ്ണുകളിൽ എന്റെ ചുണ്ടു ചേർത്തു.
“കരയല്ലേ …..പ്ലീ ….” എനിക്കും തൊണ്ടയിൽ നിന്നും വെള്ളം വറ്റി വരണ്ടുകൊണ്ടിരുന്നു.
“ഇല്ല……..
കരയില്ല….” ഏട്ടനാ രണ്ടു വാക്കുപോലും എത്രയോ ശ്രമപ്പെട്ടാണ് പറഞ്ഞത്.
“ഉം …..എനിക്കിനി ചത്താമതി !!!!!” സന്തോഷം കൊണ്ടെനിക്ക് എന്താണ് പറയേണ്ടതെന്നറിയാൻ പാടില്ലായിരുന്നു. രണ്ടാളും അത്രമേൽ കരഞ്ഞിരുന്നു ഒപ്പം ചിരിയും മുഖത്തുണ്ടായോരുന്നു.
“മഞ്ഞു വീഴുന്ന സ്‌ഥലത്തൊക്കെ ഒറ്റയ്ക്ക് ഇരിക്കുമ്പോ എപ്പോഴെങ്കിലും മാത്രമേ റേഞ്ച് കിട്ടൂ. നിന്റെ വാട്സാപ്പ് ഡിപി ലോഡ് അവുംബൊ ചിലപ്പോ റേഞ്ച് പോകേം ചെയ്യും… അപ്പോഴും മനസിൽനിന്നെയോർത്തു ഞാൻ ചിരിക്കാൻ ശ്രമിക്കാറുണ്ട്…”
“ശെരിക്കും…?!!!”
“ഉം….”
“ഞാനിപ്പോ ഇട്ടിരിക്കുന്ന ടീഷർട് ആരുടേയ നോക്കിയേ…?!!”
“ഇതെന്റെ പഴയ ടീഷർട് അല്ലെ പ്രാർത്ഥനാ…”
“ഞാനിതിട്ടാ എന്നും ഉറങ്ങുക….ഒരു പ്രത്യേക ഫീലാണ്.. ഏട്ടന്റെ നെഞ്ചിൽ തുണിയില്ലാതെ കെട്ടിപിടിച്ചു കിടക്കുന്ന പോലെയുള്ള സുഖം…”
“നിനക്കോർമ്മയുണ്ടോ……അന്ന് നിന്റെ മുലഞെട്ടുകൾക്ക് ഇത്രേം വലിപ്പമില്ല, പക്ഷെ അതെന്റെ ഹൃദയത്തിലേക്ക് കോർത്തു ഇറങ്ങിയിരുന്നു നമ്മളാ ആ രാത്രി…”
“ഏട്ടാ….”
“പ്രാർത്ഥന…”