Posted by “ഞാൻ ഇല്ലാതെ അവനും പറ്റിട്ടുണ്ടാവില്ല ” അശ്വതി മനസ്സിൽ ഓർത്തു
അശ്വതി -ഞാൻ വിളിക്കാം
അവർ ഹാളിലേക്ക് ചെന്നു എന്നിട്ട് അശ്വതി ഉറക്കെ സിദ്ധുവിനെ വിളിച്ചു
അശ്വതി -സിദ്ധുഏട്ടാ
വിളിച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ആണ് അശ്വതിക്ക് അമളി മനസ്സിലായത്. ചിത്ര അശ്വതിയെ അത്ഭുതപ്പെട്ട് നോക്കി
ചിത്ര -സിദ്ധു ഏട്ടനോ
അശ്വതി -അത് പിന്നെ. കഴിഞ്ഞ തവണ അവന്റെ കുറച്ചു ഫ്രണ്ട്‌സ് ഇവിടെ വന്നേണ്ടയിരുന്നു അവരുടെ മുന്നിൽ വെച്ച് അവനെ മോനെ എന്ന് വിളിച്ചത് അവന് ഇഷ്ടം ആയില്ല. അതിൽ പിന്നെ ഞാൻ ഇങ്ങനെയാ വിളിക്കാറ്
ചിത്ര ഒന്ന് ചിരിച്ചു എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു
ചിത്ര -ഇപ്പോഴാത്തെ പിള്ളേർ അങ്ങനെയാ ഒരു പ്രായം കഴിഞ്ഞാൽ അവരെ മോനെ വിളിക്കുന്നത് അവർക്ക് ഇഷ്ടം അല്ല
അശ്വതി -അതെ
അശ്വതി അത് പറഞ്ഞ് കഴിഞ്ഞ് ഒരു നെടുവീർപ്പ് ഇട്ടു
അശ്വതി -അമ്മ ഇവിടെ നിൽക്ക് ഞാൻ പോയി വിളിച്ച് കൊണ്ട് വരാം
ചിത്ര -മ്മ്
അശ്വതി മുകളിലേക്ക് കയറി പതിയെ മകന്റെ റൂമിന്റെ വാതിൽ തുറന്ന് അകത്ത് കയറി. പതിയെ ശബ്ദം ഉണ്ടാക്കാതെ ബെഡിൽ ഇരുന്നു. തന്റെ പാന്റി മകന്റെ നെഞ്ചിൽ ഇരിക്കുന്നത് അശ്വതി കണ്ടു അവൾ ഒന്ന് ചിരിച്ചു എന്നിട്ട് അവന്റെ ചെവിയിൽ പതുക്കെ പറഞ്ഞു
അശ്വതി -എണീക്ക് സിദ്ധുഏട്ടാ
അശ്വതിയുടെ ശബ്ദം അവന്റെ ശരീരത്തിൽ ഓടി നടന്നു. സിദ്ധു പെട്ടെന്ന് തന്നെ കണ്ണുകൾ തുറന്നു
അശ്വതി -ഗുഡ് മോർണിംഗ്
സിദ്ധു -ഗുഡ് മോർണിംഗ്
അതും പറഞ്ഞ് സിദ്ധു അമ്മയെ അവന്റെ ദേഹത്തേക്ക് വലിച്ച് ഇട്ടു
സിദ്ധു -എനിക്ക് നീ ഇല്ലാതെ പറ്റുന്നില്ല. അമ്മുമ്മയോട് എല്ലാം പറഞ്ഞ് നമ്മുക്ക് ഒന്നിക്കാം
അശ്വതി -എനിക്കും നീ ഇല്ലാതെ പറ്റുന്നില്ല. അമ്മയോട് നമ്മുക്ക് എല്ലാം പറയാം പക്ഷേ ഇത് പറ്റിയ സമയം അല്ല
സിദ്ധു -ഇന്നലെ എപ്പോഴാ കിടന്നത് എന്ന് പോലും ഓർമ്മ ഇല്ല
അശ്വതി -ഈ അകൽച്ച നമ്മളെ എന്തോരം വേദനിപ്പിക്കുന്നുങ്കിൽ നമ്മുടെ സ്നേഹം എത്രത്തോളം ഉണ്ടാവും
സിദ്ധു -അതെ
അശ്വതി -അധികം നേരം ഇങ്ങനെ കിടക്കണ്ടാ അമ്മ താഴെ എന്നെ