Posted by “എല്ലാം എടുത്തില്ലെ…”
കവിളിലൂടെ ഒഴുകുന്ന കണ്ണീരിനെ തിരസ്കരിച്ചുകൊണ്ട് അവൾ തലയാട്ടി.
“എങ്കി വാ പോവാം….”
അവളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചിറങ്ങുമ്പോൾ സന്ധ്യ നിഖിലിനെയും ശ്വേതയെയും നോക്കി അവളുടെ വേദന മുഴുവൻ അതിൽ നിറഞ്ഞിരുന്നു.
********************************
“കരഞ്ഞോ കരഞ്ഞു തീർത്തോ…ഇന്ന് കൂടി മാത്രം, പിന്നെ നീ ഇനി അവനെ ഓർത്തു കരയരുത്…..”
കാറിലെ സൈഡ് സീറ്റിൽ വിൻഡോയിൽ തല ചാരി ഏങ്ങിയേങ്ങി കരയുന്ന അനഖയെ കണ്ട സന്ധ്യ തന്റെ മിഴിയിലൂറിയ നനവൊളിപ്പിച്ചു അവളെ നോക്കി പറഞ്ഞു.
തന്റെ വാക്കുകൾ ഈ നിമിഷം അവളിൽ ഒരു മാറ്റവും ഉണ്ടാക്കാൻ പോകുന്നില്ലെന്ന് സന്ധ്യയ്ക്ക് അറിയാമായിരുന്നു എങ്കിലും നെഞ്ചുപൊട്ടിയുള്ള അനുവിന്റെ കരച്ചിൽ അവൾക്ക് സഹിക്കാൻ കഴിയുന്നതിനും മേലെ ആയിരുന്നു.
സന്ധ്യയും കൂട്ടുകാരിയും ഷെയർ ഇൽ താമസിക്കുന്ന വീടിന്റെ മുന്നിൽ വണ്ടി നിർത്തി അനഖയെ തന്റെ മാറോടു ചേർത്തുപിടിച്ചുകൊണ്ട് സന്ധ്യ അകത്തേക്ക് കയറി,
മുറിയിലേക്ക് കയറിയതും തളർന്നൊടിഞ്ഞ താമരത്തണ്ട് പോലെ അനഘ ബെഡിലേക്ക് അലച്ചു തല്ലി വീണു, അവളുടെ ഏങ്ങലടികൾ മുറിക്കുള്ളിൽ മുഖരിതമായി,
ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ വാക്കുകൾ ഇല്ലാതെ അവളുടെ തലമുടിയിൽ തലോടി സന്ധ്യ അരികിലിരുന്നു.
********************************
“അനഘാ…എഴുന്നേറ്റെ, ഇങ്ങനെ കിടന്നലെങ്ങനെയാ…”
വൈകിട്ട് സന്ധ്യയുടെ ഒപ്പം താമസിക്കുന്ന നിഷ എത്തിയിരുന്നു, സന്ധ്യ കാര്യം പറഞ്ഞിരുന്നത് കൊണ്ട് നിഷ കൂടുതലൊന്നും ചോദിക്കാതെ അവളെ ഒറ്റയ്ക്ക് വിട്ടു, രാത്രി ഇരുട്ടി എല്ലാവരും അത്താഴം കഴിക്കാൻ ഇരുന്നപ്പോഴാണ് അനഖയെ വിളിക്കാൻ നിഷ വന്നത്.
“ദേ പട്ടിണി കിടക്കാനൊന്നും ഇവിടെ പറ്റില്ലാട്ടോ…”
അനഖയുടെ മുടിയിൽ കയ്യോടിച്ചു കൊണ്ട് നിഷ പറഞ്ഞു.
“എന്താ നിഷേ… എന്ത് പറ്റി…?”
റൂമിലേക്ക് കയറി വന്ന സന്ധ്യ ചോദിച്ചു.
“അല്ല ഇങ്ങനെ പട്ടിണി കിടക്കാൻ ആണോ പരിപാടി എന്ന് ചോദിക്കുവായിരുന്നു.”
സന്ധ്യ അനഖയ്ക്ക് അരികിൽ ഇരുന്നു.
“അനു….ദേ നോക്കിയേ…”
മുഖം തലയിണയിൽ പൂഴ്ത്തി വെച്ചിരുന്ന അനഖയുടെ മുഖം സന്ധ്യ അല്പം