“ഇല്ല” ഞാൻ ചിരിച്ചു കൊണ്ടുതന്നെ മറുപടി പറഞ്ഞു.
“‘അമ്മ സമ്മതിക്കുമോ എന്നെ കെട്ടിക്കാതെ നിർത്താൻ.” അവൾ ചോദിച്ചു.
“‘അമ്മ ഇപ്പോൾ തന്നെ നിന്നെ കെട്ടിക്കണം എന്ന പറയുന്നേ” ഞാൻ പറഞ്ഞു
“അപ്പോൾ എന്ത് ചെയ്യും ?” അവൾ ചോദിച്ചു
“അറിയില്ല” ഞാൻ പറഞ്ഞു
“എന്റെ പാപ്പയോടൊപ്പം എനിക്ക് സമയം ചിലവഴിക്കാൻ എനിക്ക് ആരുടെയും സമ്മതം വേണ്ട.കെട്ടിയോനാണേലും മമ്മി അണ്ണേലും. ഞാൻ എപ്പോഴും പപ്പയുടെ ആയിരിക്കും…….” എന്റെ കവിളിൽ ഒരു ഉമ്മ തന്നിട്ട് അവൾ പറഞ്ഞു.
മകളുമായി ബന്ധം അവസാനിപ്പിക്കണം എന്ന് ചിന്തിച്ചു തുടങ്ങിയ ഞാൻ അവളുടെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞും എങ്ങെനെ തുടരാം എന്നുള്ള തലങ്ങൾ വരെ ഇപ്പോൾ എത്തിയിരിക്കുന്നു. നന്ദുട്ടി അപ്പോളും എന്റെ മാറിൽ ചാഞ്ഞു കിടന്നുണ്ടായിരുന്നു.
താഴെ ആരുടെക്കെയോ ഒച്ചയും വർത്തമാനവും എക്കെ കേൾക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഇടക്ക് മുത്തശ്ശിയുടെ സംസാരം കേട്ടപ്പോൾ ഞാൻ ശെരിക്കും ആശ്വസിച്ചു. പടവുൾ കാലൊച്ചകേട്ടപ്പോൾ ഞാൻ നന്ദുട്ടിയോടു പറഞ്ഞു.
“മോളെ ആരോ വരുന്നുണ്ട്…. എഴുന്നേക്കു.”
അവൾ അത് ചെവികൊണ്ടേ ഇല്ല….അവൾ ഒന്നുകൂടി എന്റെ മടിയിൽ ചേർന്നിരുന്ന് മാറിൽ തലചായ്ച്ചു കിടന്നു….
ആ കാലൊച്ച അടുത്ത് അടുത്ത് വന്നുകൊണ്ടിരുന്നു. ഒടുവിൽ പടവുകളിൽലൂടെ ലക്സ്മി മുകളിലേക്ക് കേറി വന്നു. എന്റെ നെച്ചിടിപ്പു ലേശം ഒന്ന് വർധിച്ചു. ലക്സ്മി ഇതിനു എങ്ങെനെ കാണും, എങ്ങെനെ ധരിക്കും എന്ന് സത്യത്തിൽ എനിക്ക് പേടിയുണ്ടായിരുന്നു.
എന്റെ മടിയിൽ ഇരുന്നു നെഞ്ചിൽ തലചായ്ച്ചു കിടക്കുന്ന നന്ദുട്ടിയെ കണ്ടപ്പോൾ ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ച ഭാവമാറ്റം ഒന്നും ലക്ഷ്മിയിൽ ഉണ്ടായില്ല.
“പെണ്ണ് ഇപ്പോളും കൊച്ചു കുട്ടിയാണെന്ന ഭാവം. എഴുനേൽക്കു കൊച്ചെ . പപ്പടെ കാലുവേദനിക്കും….” നന്ദുട്ടിയെ നോക്കി ലക്ഷ്മി പറഞ്ഞു.