8:30ആയപോഴേക്കും ദേവിക എന്റെ കൈയിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു അവൾക് വേദന എന്തൊ വരുവാ. കരയാൻ തുടങ്ങി ഇരിക്കുന്നു അമ്മ ഓടി ചെന്ന് നേഴ്സ്മാരെ വിളിച്ചു അവർ എല്ലാവരും കൂടി ദേവികയെ ഓപ്പറേഷൻ തീയട്റിലേക് മാറ്റി ഡോക്ടർ അങ്ങോട്ട് മാറ്റാൻ ആണ് പറഞ്ഞേക്കുന്നത് എന്ന പറഞ്ഞേ. ആ പെണ്ണ് ആണേൽ എന്റെ കൈയിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു ഇരിക്കുവാ ആ കൈ വിടുന്നത് റൂമിലേക്കു കയറ്റിയപ്പോൾ ആണ് അപ്പൊ അവൾ ആ വേദനയിലും എന്റെ നേരെ നോക്കി ഒരു ചിരി ചിരിച്ചു.
ഓപ്പറേഷൻ തിയ്യറ്റാറിന് മുന്നിൽ എനിക്ക്
ആണേൽ ടെൻഷൻ അടിച്ചു തന്നെ നടത്തം ആയിരുന്നു എക്സാം ന് പോകുമ്പോൾ പോലും ഇല്ലാത്ത ടെൻഷൻ ആണ് എനിക്ക്. അമ്മ ആണേൽ അച്ഛനെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. അച്ഛൻ ബ്ലഡ് എന്തെങ്കിലും ആവശ്യം വരുമോ എന്ന് ഓർത്ത് അവളുടെ ബ്ലഡ് ഗ്രൂപ്പിൽ ഉള്ള ആളുകളെയും കൊണ്ട് ഹോസ്പിറ്റൽ എത്തി.
കുറച്ച് നേരം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ നേഴ്സ് വന്നു എന്നോട് പറഞ്ഞു
“ദേവിക രണ്ട് കുട്ടികൾക്കു ജന്മം നൽകി ഒരു ആൺകുട്ടിയും ഒരു പെൺകുട്ടിയും. അമ്മ സുഖം ആയി ഇരിക്കുന്നു.”
കുഞ്ഞുങ്ങളെ രണ്ടിനെയും കാണിച്ചു തന്നു കൊറോണ കാലം ആയത് കൊണ്ട് കുട്ടികളെ ഞങ്ങൾക് തന്നില്ല.
“ദേവികയെ ഒന്ന് കാണാൻ പറ്റുമോ?”
“കുറച്ച് നേരം കഴിഞ്ഞു കുഴപ്പം ഒന്നും ഇല്ലേ റൂമിലേക്കു മറ്റും. പിന്നെ ഒരാൾ റൂമിൽ നിന്നാൽ മതി.”
നേഴ്സ് കയറി പോയി.
അമ്മ ഒക്കെ അത്ഭുതപെട്ട് പോയി രണ്ട് കുട്ടികൾ എന്ന് കേട്ടപ്പോഴേ. എനിക്ക് ആണേൽ ചിരി വന്നു.
അമ്മ ആണേൽ വിട്ടുകാരെ ഒക്കെ വിളിച്ചു അറിയിച്ചു അമ്മ മുത്തശ്ശി ആയി എന്ന് പറഞ്ഞു രണ്ട് കുട്ടികളുടെ മുത്തശ്ശി എന്ന്. പിന്നെ ഒരു അഭിനന്ദനങ്ങളുടെ പ്രവഹം ആയിരുന്നു എനിക്ക്. അപ്പോഴേക്കും ഹോസ്പിറ്റൽലേ മാനേജർ അവിടെ എത്തി അച്ഛന്റെ കൂട്ടുകാരൻ ആയിരുന്നു. അച്ഛൻ ആണേൽ നേഴ്സ് മാർക്ക് ഡോക്ടർമാർക്കും എന്താ എന്ന് വാങ്ങിച് കൊടുക്കടാ എന്ന് പറഞ്ഞു കാശ് കുറച്ച് അവന്റെ കൈയിലേക് കൊടുത്തു.
പിന്നെ പുളിപറഞ്ഞതോടെ എനിക്ക് കയറി ദേവൂട്ടിയെയും കുട്ടികളെയും കാണാൻ ചാൻസ് ആയി. ഞാൻ അകത്തേക്കു കയറി നോകുമ്പോൾ എന്റെ ദേവൂട്ടി ബെഡിൽ ഉറങ്ങുന്നു അടുത്ത് തന്നെ ആയി എന്റെ രണ്ട് മക്കളും.