Posted by പക്ഷേ എനിക്ക് എന്തൊ വലിയ ഏകാന്തത അനുഭവപ്പെട്ട് തുടങ്ങി. ബെഡിൽ കിടന്നപ്പോൾ ഒരു കാര്യം മനസിൽ ആയി കഴിഞ്ഞു അവൾ കൂടെ ഇല്ലേ എനിക്ക് ഉറങ്ങാൻ പോലും കഴിയില്ല എന്ന്. ഞാൻ ഫോൺ എടുത്തു വിളിക്കാൻ നോക്കി എങ്കിലും വേണ്ടാ എന്ന് വെച്ച് അവൾ അവിടെ ഉറങ്ങുവായിരിക്കും ഡിസ്റ്റർബ് ചെയ്യണ്ട.
ഞാൻ കിടന്നു പക്ഷേ തിരിഞ്ഞും മറഞ്ഞും ഒക്കെ കിടന്നു ഉറക്കം വരണില്ല. പിന്നെ ഒന്നും നോക്കില്ല ഞാൻ കാറിന്റെ താക്കോൽ എടുത്തു അച്ഛനോട് കാര്യം പറഞ്ഞു ഞാൻ ഹോസ്പിറ്റലേക്ക് വീട്ടു.
ചെടാ ഇവൾ ഇല്ലേ ഇപ്പൊ എനിക്ക് ഒന്നും ചെയ്യാൻ പോലും കഴിയാതെ ആയിരിക്കുന്നല്ലോ എന്ന് മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു ഞാൻ വണ്ടി ഓടിച്ചു.19വർഷം ഒറ്റക്ക് ആയിരുന്നു ഏകാന്തത ഇഷ്ടപ്പെടിരുന്ന ഞാൻ ഇപ്പൊ അവൾ ഇല്ലേ ജീവിക്കാൻ പോലും കഴിയില്ല എന്നായിരിക്കുന്നു.
അങ്ങനെ ഹോസ്പിറ്റൽ കാർ പാർക്കിൽ വന്നു അവിടെ എത്തിയതും എന്റെ ഫോണിൽ അമ്മയുടെ കാൾ എത്തി.
ഞാൻ തല്ലിപ്പിടിച്ചു എടുത്തു.
“ഹലോ.
എന്തമേ?”
“നീ ഉറങ്ങി ഇല്ലേ?”
ഞാൻ ഇച്ചിരി നേരം മൗനം പാലിച്ചിട്ട്.
“ഉം.
ഉറങ്ങാൻ കഴിയുന്നില്ല.”
“എന്നാ ഇങ്ങോട്ട് പോരെ ഇവിടെയും ഒരാൾക്ക് നിന്നെ കാണാതെ ഉറങ്ങാൻ കഴിയുന്നില്ല എന്ന് പറഞ്ഞു .”
എനിക്ക് കാര്യം മനസിലായി ദേവൂട്ടിക്കും എന്റെ അതേ ഫീലിംഗ് ആണ് എന്ന്.
“ഞാൻ ഇവിടെ എത്തി അമ്മേ ദേ വരുന്നു.”
“എടാ കള്ളാ.
ഉം വേഗം വാ നേഴ്‌സ് നോട്‌ ഒക്കെ ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ട് ഉണ്ട്.”
പിന്നെ ഒന്നും നോക്കില്ല അവളെ കിടത്തി ഇരിക്കുന്ന റൂമിലേക്കു ചെന്നപ്പോൾ എന്നേ നോക്കി കൊണ്ട് ചാരി ഇരിക്കുവാ ദേവൂട്ടി.
“ഓ എന്റെ പോന്നോ. ഒരാൾക്ക് അവിടെ ഉറക്കം ഇല്ലാ മറ്റേ ആൾക് ഇവിടെ ഉറക്കം ഇല്ലാ. ഇവൾ ഉറങ്ങും എന്ന് കരുതിയ എന്റെ ഉറക്കവും പോയി.