തന്റെ നിതംബത്തിനും കസേരക്കും ഇടയിലൂടെ വിരലുകൾ നുഴഞ്ഞു കയറാൻ ശ്രമിക്കുന്നത് ശാരദ അറിഞ്ഞു. അവൾ കുണ്ടി അല്പമൊന്നുയർത്തി. മേനോന്റെ തടിച്ച നടുവിരൽ തുണിക്കു പുറത്തുകൂടി കൂതിപ്പൊട്ടിൽ അമർന്നു. ശാരദ ഇരുന്നു വിയർത്തു. അരുതെന്ന് കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് അവൾ അപേക്ഷിച്ചു.
“അമ്മയെന്താ…ഒന്നും മിണ്ടാത്തത്.? കറികളൊന്നും ഇഷ്ടായില്ലേ…?”
ശാലുവിന്റെ ചോദ്യം.
“ഇല്ല മോളേ….അഹ്…എല്ലാം നന്നായിട്ടുണ്ട്.”
അതു പറയുമ്പോൾ ശാരദ ഒന്നു വിക്കിപ്പോയി.
തുണിയും ചേർത്ത് നടുവിരൽ കൂതിക്കുള്ളിലേക്ക് മെല്ലെ തിരുകി കയറ്റുകയായിരുന്നു അയാളപ്പോൾ.
“അമ്മ വല്ലാതെ വിയർക്കുന്നുണ്ടല്ലോ..!! എന്താമ്മേ കറിക്ക് എരിവ് കൂടുതലുണ്ടോ..??”
ശാലുവിന്റെ ചോദ്യം.
അതേ നിമിഷം ,മേനോൻ അവളുടെ കൂതിയിൽ തിരുകിക്കയറ്റിയ വിരൽതുമ്പ് ഒന്നു ചുഴറ്റി.
“ഓഹ്…ഹില്ല മോളേ…”
ശാരദ ഒന്നു കിതച്ചു.
ആ വിരലിന് മുകളിലേക്ക് അവൾ കൂതി അമർത്തിയിരുന്നു. അത് പൂർണ്ണമായും തുണിയോടുകൂടി തുളയിൽ കയറിപ്പോയി. ഹോ…കഴപ്പ്. ശാരദയ്ക്ക് അപ്പോൾ അവിടെവച്ച് മേനോനെ കിടത്തി ഊക്കണമെന്നു തോന്നിപ്പോയി.
ഊണ് കഴിഞ്ഞ് എല്ലാവരും കുറച്ചു നേരം വിശ്രമിച്ചു.
“ജിത്തൂ…അച്ഛമ്മയുടെ വക ഒരു സമ്മാനം മോനു തരുന്നുണ്ട്. നമുക്ക് പട്ടണത്തിലേക്ക് ഒന്നു പോകണം..”
ജിത്തുവിന്റെ തലയിൽ തടവിക്കൊണ്ട് ശാരദ പറഞ്ഞു.
“അയ്യോ…അച്ഛമ്മേ….പത്തിരുപത് കിലോമീറ്റർ ദൂരമുണ്ട്..”