“ ഇല്ലമ്മേ… എനിക്ക് അമ്മ പണ്ട് തന്നതല്ലേ… ഇപ്പൊ മോള് കുടിക്കുന്നതു കണ്ടപ്പോൾ നല്ല രസം തോന്നി… അതാ നോക്കി നിന്നു പോയത്… “ മോളുടെ വായിൽ നിന്ന് ഇടയ്ക്ക് പുറത്ത് ചാടുന്ന റോസ് നിറമുള്ള മുലക്കണ്ണ് നോക്കി ക്കൊണ്ട് അവൻ പറഞ്ഞു…
“ മനു നീ എന്റെ കുഞ്ഞായിരുന്നെങ്കിൽ നിനക്കും ഞാൻ മുല തരുമായിരുന്നു” അവൾ വാൽസല്യത്തോടെ അവനെ നോക്കി പറഞ്ഞു… അതു കേട്ടപ്പോൾ അവന്റെ മുഖം സന്തോഷം കൊണ്ട് വിടരുന്നതവൾ കണ്ടു…
“ അമ്മയുടെ സ്വന്തം മകനെന്നു വിചാരിച്ചു ആ മുലപ്പാൽ കുടിക്കാൻ എനിക്കും ഭാഗ്യമുണ്ടാകുമോ…അമ്മെ…….!!!!”
ഒരു നിമിഷം ശ്രീദേവിയുടെ മനസിൽ പേമാരിയും കൊടുങ്കാറ്റും ഒന്നിച്ചു പെയ്തു. അവളീ വീട്ടിലേക്ക് വലതുകാൽ വച്ചുവരുമ്പോ, കന്യകയായ അവൾക്ക് പ്രസവിക്കാത്തയൊരുമകൻ കൂടെയുണ്ടെന്ന് അറിയാമായിരുന്നു. പക്ഷെ അവൻ തന്നെ അവഗണിക്കുന്നു എന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ ഒരു താരുണ്യവതിയായ ശ്രീദേവിയുടെ അമ്മമനം നൊന്തിരുന്നു. ഇന്നവൻ തന്നെ മനസ്സറിഞ്ഞുകൊണ്ട് അമ്മെയെന്നു വിളിക്കുമ്പോ ശ്രീദേവിയുടെ മനസിടറി. അവളുടെ കണ്ണിൽ മേഘങ്ങൾ ഉരുണ്ടുകൂടി….
കുഞ്ഞ് പാലുകുടി നിർത്തി വീണ്ടും ഉറങ്ങിയപ്പോൾ അവൾ കുട്ടിയെ കട്ടിലിൽ കിടത്തി… എന്നിട്ട് നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ മനുവിനെ നോക്കി തന്റടുത്തേക്ക് വരാൻ ആംഗ്യം കാണിച്ചു… അവൻ ഉൻമേഷത്തോടെ പതിയെ അവളുടെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങിയിരുന്നു… ചിന്നുമോളുടെ വായിലെ ഉമിനീർ പറ്റിയ നനവാർന്ന ചെന്തെങ്ങിൻ കരിക്ക് മുലകളും കൂർത്ത റോസ് നിറമാർന്ന ഞെട്ടിന്റെ ചന്തവും മനു ഒരുനിമിഷം നോക്കി നിന്നു. ഒട്ടും മടിക്കാതെ അവളുടെ മുലയിലേക്ക് മുഖം അടുപ്പിച്ചപ്പോഴാണ് പുറത്ത് നിന്നും അച്ഛന്റെ ശബ്ദം കേൾക്കുന്നത്…
“ ദേവീ… ചായ കാലമായോ… “ രഘുവിന്റെ ശബ്ദം കേട്ടപ്പോൾ ശ്രീദേവി പെട്ടെന്ന് എഴുന്നേറ്റ് പുറത്തേക്ക് പോകാനൊരുങ്ങി… അപ്പോൾ കട്ടിലിരുന്ന് മനു അവളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു…
“ അപ്പൊ എനിക്ക് തരാന്ന് പറഞ്ഞിട്ട്…? ” അവൻ ഒരു നിരാശയോടെ ചോദിച്ചു…
“ നീ ഓണം കഴിഞ്ഞാലും പോവില്ലാന്നു അമ്മയോട് സത്യം ചെയ്യാമോ.” ശ്രീദേവി പുഞ്ചിച്ചുകൊണ്ട് മനുവിനോട് ചോദിച്ചു. അവളുടെ മനസ്സിൽ നേർത്ത ചാറ്റൽ മഴ പുല്ലിൽ പെയ്തു കുളിരുന്ന സുഖമായിരുന്നു അവളെ ആ ചോദ്യം അവനോടു ചോദിപ്പിച്ചത്. അതിൽ മകനോടുള്ള വാത്സല്യം മാത്രമായിരുന്നു എന്നവൾ സ്വയം വിശ്വസിപ്പിച്ചു…
“ ചെയ്യാം ….”