Posted by “ഞാനേ ഇതുവരെ മുന്‍പിലെ സീറ്റില്‍ ഇരുന്നിട്ടില്ല, പിന്നെ അവിടെയെത്തുമ്പോള്‍ ആരെങ്കിലും കണ്ടാലും സംശയം തോന്നണ്ടല്ലോ അതാ ഇക്കാ”
“ഉം സ്ഥലം പറയ്‌”
“ന്യൂ വേള്‍ഡ് സെന്‍റെര്‍ അറിയുമോ, അതിനടുത്താ”
ദോഹയിലെ കുറഞ്ഞ വരുമാനക്കാര്‍ താമസിക്കുന്ന മുഗളിന എന്ന് മലയാളികള്‍ പറയുന്ന സ്ഥലത്ത് വണ്ടി പെട്ടെന്നെത്തി. വളരെ പഴയ ഒരു മൂന്ന് നിലക്കെട്ടിടതിന്‍റെ അരികിലെത്തിയപ്പോള്‍ അവള്‍ പറഞ്ഞു.
“ഇവിടെയാ, ഞങ്ങള്‍ രണ്ടാം നിലയിലാണ്”
വണ്ടി ഒതുക്കിയിട്ട് ഞാന്‍ ഡോര്‍ തുറന്നു.
“റൂം നമ്പര്‍ പറഞ്ഞിട്ട്‌ ചെറിയ പെട്ടിയും കൊണ്ട് പോയി റൂം തുറന്നോ, വലിയ പെട്ടിയും കൊണ്ട് ഞാന്‍ പുറകേ വരാം”.
“ഇരുപത്തി രണ്ട്”
അവള്‍ പെട്ടിയും കൊണ്ട് നട കയറി പോകുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ ഒരു സിഗരറ്റിന് തീ കൊടുത്തു. ആഞ്ഞ് രണ്ട് പുക എടുത്തപ്പോഴാണ് ഓര്‍ത്തത്‌ എയര്‍പോര്‍ട്ട് ഹോട്ടെലിലെ ഇരുപത്തി രണ്ടാം നമ്പര്‍ മുറിയില്‍ വെച്ചാണ്‌ ഇവളെ ഇന്നലെയും ഇന്നുമായി മൂന്ന് കളി കളിച്ചത്. ഇവിടെയും ഇരുപത്തി രണ്ട്. ഇതെന്‍റെ ഭാഗ്യ നമ്പര്‍ തന്നെ. പതിയെ അവളുടെ വലിയ പെട്ടിയും എടുത്ത് നട കയറി. ഒന്നാം നിലയില്‍ എത്തുമ്പോള്‍ തുറന്നിട്ട ഒരു വാതില്‍ കണ്ടു. മുകളില്‍ ദ്രവിച്ച ഒരു പ്ലേറ്റില്‍ 22 എന്ന നമ്പരും. പുറത്ത് നിന്നൊറ്റ നോട്ടത്തില്‍ ഒരു ചെറിയ ഹാള്‍. പഴയ മോഡല്‍ ഒരു ടീവി ഒരു സ്റ്റാന്റില്‍ വെച്ചിട്ടുണ്ട്. സെക്കന്റ് ഹാന്‍ഡ് എന്ന് ഒറ്റ നോട്ടത്തില്‍ മനസ്സിലാകുന്ന ഒരു സെവന്‍ സീറ്റെര്‍ സോഫ. നടുവില്‍ ഒരു ചെറിയ കോഫി ടേബിള്‍. അധികം അലങ്കാരങ്ങള്‍ ഒന്നും ഇല്ല.
“വാ ഇക്കാ, വാതില്‍ അടക്കട്ടെ”
പാകിസ്താനി ഏരിയ ആണ്, ആര്‍കെങ്കിലും വല്ല സംശയവും തോന്നിയാല്‍ എന്‍റെ കാര്യം കട്ടപ്പുക. കയറണോ എന്ന് സംശയിച്ച് നോക്കുമ്പോള്‍ അവള്‍ പര്‍ധ അഴിക്കുകയാണ്. പിന്നെ സംശയിച്ചില്ല, അകത്തേയ്ക്ക് കയറി. റസിയ ഓടി വന്ന് വാതിലിന്‍റെ കുറ്റിയിട്ടു.
“ഒരു മിനിറ്റ്, ഞാന്‍ ഇതൊന്ന് ഊരിയിടട്ടെ”
അവള്‍ അകത്തേയ്ക്കോടി. ഹാളില്‍ നിന്ന്‍ നോക്കുമ്പോള്‍ മൂന്ന് വാതിലുകള്‍. ഒന്ന് ബാത്രൂമിന്‍റെ ആയിരിക്കും. അപ്പോള്‍ ടൂ ബെഡ്രൂം. ചുവരില്‍ ആകെ ഒന്ന് നോക്കി. മനോഹരമായ കുറച്ചു ചിത്രങ്ങള്‍ ഫ്രെയിം ചെയ്ത് തൂക്കിയിട്ടുണ്ട്. അതിലൊന്നില്‍ നോക്കി നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ ബെഡ്രൂമിന്‍റെ വാതില്‍ തുറക്കുന്ന ശബ്ദം. അവള്‍ ഒരു പഴകിയ നയ്റ്റി ഇട്ട് പുറത്തേയ്ക്ക് വരുന്നു
“അതൊക്കെ എന്‍റെ ഇളയവള്‍ വരച്ചതാ”
ചിത്രങ്ങളിലേയ്ക്ക് നോക്കുന്നത് കണ്ടാണ്‌ അവള്‍ പറഞ്ഞത്‌.