ഹഹഹഹഹഹ.. അശ്വതി എന്ത് പറയണമെന്നറിയാതെ നാണിച്ചു തല താഴ്ത്തി..
“നാൻ ഉങ്കളെ മാഡം ഹസ്ബൻഡ് ന്ന് നിനച്ചേ? നീങ്ക… എപ്പടി….” അശ്വതിയുടെ മാറിൽ ചുറ്റിയ ബെഡ്ഷീറ്റ് നോക്കി സംശയ ഭാവത്തിൽ അവൻ കൈ മലർത്തി കാട്ടി..
“ഡേയ് മുട്ടാൾ, അതെല്ലാം അപ്പറമാ സോൾരേൻ.. നീ യാർക്കിട്ടും സൊല്ല വേണ.. നീ എൻ ഊരില് വന്തിട്.. നാനെ ഉനക്ക് വേലയെ തരേൻ ” സെബാസ്റ്റ്യൻ പ്രശ്നം പരിഹരിച്ചു.. അശ്വതിയുടെ മനസ്സിൽ ആകെ ഉള്ള ആശ്വാസം അവൻ ഇങ്ങനെ ചുറ്റി നടക്കുന്ന അനാഥ ചെക്കൻ ആണെന്നുള്ളതാണ്.. അങ്ങിനെ ഉള്ളവന് സ്തിരം കൂട്ടുകാർ കാണില്ലല്ലോ..
“ടീ കൊച്ചേ.. ആ ചെക്കന്റെ ചായേടെ കാശ് നീ അങ്ങ് കൊടുത്തേ.. നീ വലിയ പണക്കാരി കൊച്ചാമ്മയല്ലേ.. വല്ലോം ഉണ്ടേൽ കൂട്ടി കൊടുക്ക്”
“ഹ്മ്മ്മ്..” ഒന്ന് നീട്ടി മൂളി പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ എണിറ്റു തന്റെ ഹാൻഡ്ബാഗ് എടുത്തു.. ഉള്ളിലെ ലേഡീസ് വാല്ലറ്റ് പുറത്തെടുത്തു.. തുറന്നു ഒരു 500 രൂപ നോട്ട് എടുത്തു.. “ഓഹ്ഹ് കാശ് കാരി കൊച്ചമ്മ ” കണ്ടു സെബാസ്റ്റ്യൻ കളിയാക്കി..
അവൾ പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അത് സെൽവന് നേരെ നീട്ടി.. അത് കണ്ട സെൽവന്റെ കണ്ണുകൾ തിളങ്ങിയ.. രണ്ടു കയ്യും നീട്ടി അത് വാങ്ങി അവൻ അവളെ തൊഴുതു.. “നന്നായി വാ ന്റെ കുട്ടീ..” അവൾ ആശംസിച്ചു..
തറയിലിരുന്ന ചായക്കെറ്റിലും പേപ്പർ ഗ്ലാസ് പാക്കറ്റും എടുത്തു അവൻ പുറത്തിറങ്ങി.. “പാവം ” അവൾ മനസ്സിൽ പരിതപ്പിച്ചു..
അവൻ പോയെന്നു കണ്ടപ്പോൾ അവൾ തന്റെ തലമുടി വാരിപിന്നിൽ ചുറ്റിക്കെട്ടി സെബാസ്റ്റ്യനോടായ് “ആഹ്ഹ.. ന്റെ പൊന്നുമോനെ നി ന്താ പരിപാടി? നേരം പുലരാറായി..”
“വേണേൽ നമുക്ക് അഞ്ചാമതൊരു വെടി കൂടെ പൊട്ടിക്കാം” കിളവൻ പല്ലിളിച്ചു..
“ഹയ്യടാ.. നിക്കിനി വയ്യ.. നാടെത്താറായി..” ഇത് പറഞ്ഞവൾ മുകളിൽ നിന്നു