Posted by കാമത്തിന്റെ ഉത്തുങ്കഭാവത്തിൽ ഞാൻ നിറവയറും വെച്ചുകൊണ്ട് പോലും അച്ഛന്റെ അരക്കെട്ടിൽ ഇരുന്നു ഇരു മുലയും തുള്ളിച്ചുകൊണ്ട് കൊണ്ട് ആ നിമിഷങ്ങളിൽ എന്നോട് തന്നെ ഞാൻ പ്രതികാരം ചെയ്തു. എന്റെ മനസിനെ എന്റെ ഉള്ളിലെ പവിത്രമായ എല്ലാ വികാരങ്ങളെയും ഞാൻ കാമത്തിൽ ഒതുക്കി!!! ഒന്നുമെനിക്ക് നഷ്ടപെടാനില്ല!!!! സ്നേഹിച്ച പുരുഷനുമില്ല!!! അവന്റെ സ്നേഹം മാത്രം മനസിലുണ്ട്……അത് മാത്രം.
ഇന്നിപ്പോ ഈ നിമിഷം മനസ്സിൽ പൂർണമായും എന്നോട് തന്നെ വെറുപ്പ് മാത്രം കൊണ്ട് ഞാൻ ജീവിക്കുന്നു. മുഖത്ത് ഞാനത് കാണിക്കാൻ ഒരുക്കമല്ല!! എന്തിനു കാണിക്കണം. ആർക്കാണ് എന്റെ കഥ കേൾക്കാൻ താല്പര്യം. ഹാ …..എന്റെ ചാരിത്യ പ്രസംഗം ആരോടേലും പറയാനോ എനിക്ക് സഹതാപത്തിന്റെ വാക്ക് ആരിൽ നിന്നും ആവശ്യമില്ല!!!! പക്ഷെ എന്നെ വേദനിപ്പിക്കുന്നത് എന്റെ ഈ അച്ഛൻ ആണ്. എനിക്ക് വേണ്ടപ്പോൾ ഒക്കെ അച്ഛൻ മടിയില്ലാതെ എന്നെ ഊക്കി രസിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇത്രയും നാൾ…..
എന്നിട്ടു ആദ്യമായി അച്ഛൻ ചോദിച്ചത് നമ്മൾ ഈ ചെയുന്നത് തെറ്റല്ലേ എന്നാണ്….ആ രാത്രി അച്ഛനെ ഞാൻ കൊല്ലാൻ ഒരുങ്ങിയതാണ് പക്ഷെ കഴിഞ്ഞില്ല….
അദ്ദേഹത്തിനും പ്രായം കൂടി വരികയാണ്…അതുകൊണ്ടാകാം ഇങ്ങനത്തെ ചിന്തകൾ….ഇപ്പൊ അച്ഛന് എന്നെ പലപ്പോഴും മുഖത്തേക്ക് നോക്കാൻ മടിയുണ്ടെന്നു എനിക്ക് നന്നായിട്ടറിയാം… എന്റെ ജീവിതമിങ്ങനെയായിപ്പോയത് ആരുടെ തെറ്റാണെന്നെനിക്കറിയില്ല. പക്ഷെ കാമതിളപ്പ് കൊണ്ട് ഞാൻ ചെയ്തു കൂട്ടിയതിന്റെ ഫലം!!
അച്ഛൻ എന്നെ ആദ്യം തൊട്ടപ്പോൾ എനിക്ക് വേണ്ടാന്ന് വെക്കാമായിരുന്നു. ഞാൻ ചെയ്തില്ല!!!! ചോര തിളയ്ക്കുന്ന പ്രായത്തിൽ ഒരാണിന്റെ ചൂടും ചൂരും അറിയാൻ ആയിരുന്നു അന്ന് തിടുക്കം……
പക്ഷെ എനിക്ക് എന്റെ മനസാക്ഷിയെ വഞ്ചിച്ചുകൊണ്ടുള്ള ഈ ജീവിതം അവസാനിപ്പിക്കാൻ ആകെയുള്ള തടസം എന്റെ മക്കളാണ്…നീ എന്നെ സ്നേഹിക്കാതെ ഇരുന്നെങ്കിൽ എനിക്കീ അവസ്‌ഥ വരില്ലായിരുന്നു. ആ നിമിഷങ്ങളിൽ മൃഗാദികൾ തന്നെയാണ് ഇരുവരും. പച്ച മൃഗങ്ങൾ!!!
അന്നും ഇന്നും ഇറച്ചിക്ക് വേണ്ടിയുള്ള കഴപ്പിന്റെ ആർത്തി. അല്ലെങ്കിലും മനുഷ്യൻ അതുതന്നെയാണ്….. പക്ഷെ വേട്ട പരസ്പരം ആണെന്നു മാത്രം……വിയർപ്പിലും ശുക്ലത്തിലും കിടന്നു മദിച്ച നാളുകളിൽ മനസ്സാക്ഷി എന്നൊരു സാധനത്തെ തീച്ചൂളയിൽ ഇട്ടു എരിച്ചവളാണ് ഞാൻ. കാശിനു ശരീരം തൂക്കി വിളിക്കുന്നവർക്ക് എന്നെക്കാളും അന്തസുണ്ട്. ഈ അധഃപതിച്ച മനസുകൊണ്ട് ഇന്നലെയും ഈ ശരീരം വിശപ്പടക്കാൻ വേണ്ടി അച്ഛന്റെ പൗരുഷത്തിലെ അവസാന പിടച്ചിൽ ഞാൻ ഏറ്റു വാങ്ങിയിരുന്നു. എന്നിലെ കഴപ്പിക്ക് മരണമില്ല. അതെനിക്കീ 8 വർഷങ്ങൾ കൊണ്ട് നല്ല പോലെയറിയാം…..
അമൽ ഒരു ദിവസം അതിന്നല്ലെങ്കിൽ നാളെ വരുമായിക്കും. വരുമ്പോ സ്വന്തം അച്ഛന്റെ ബീജം നിറച്ചു പൂറിൽ നിറച്ചുകൊണ്ട് രണ്ടു കൊച്ചുങ്ങളെ പെറ്റതും, മൂന്നാമത് ഒരെണ്ണം വയറ്റിലുമായി കിടക്കുന്നതു കാണുമ്പോ അവൻ എന്നെ വെറുക്കണം. ഇത്രയും നാളും അവനെ ഞാൻ ചതിച്ചതിൽ ഉള്ള എന്റെ ലഹരിയും അതോടെ തീരട്ടെ!!! അവനെന്റെ മുഖത്തു കാർക്കിച്ചു തുപ്പുന്നത് മാത്രമേ ഇപ്പൊ എന്റെ മനസ്സിൽ ഉള്ളൂ… അതിനു വേണ്ടിയാണു ഞാൻ അവനെ ഇന്നും കാത്തിരിക്കുന്നത്. അല്ലാതെ അവനോടപ്പമൊരു ജീവിതം എനിക്ക് വേണ്ട. ഇനി അവൻ മരിച്ചു പോയെങ്കിലോ…………പാടില്ല.!!!!! അങ്ങനെ ചിന്തിക്കാൻ പാടില്ല. കാരണം അവൻ മരിച്ചെന്നുള്ള വാർത്ത എന്നിലെത്തുന്ന നിമിഷം ഞാനും ഈ ജീവിതം ഇല്ലാതെയാക്കും…..ഉറപ്പ്.
എന്ന് സ്വരചിത്ര….
ഇതെന്റെ വെടിക്കഥ ….
തെല്ലഹങ്കാരത്തോടെ ഞാൻ പറയും ഒരു ക്ലാസിക് വെടിക്കഥ….