Posted by അന്വേഷിച്ചാൽ എന്തേലും വിവരം കിട്ടിയാലോ….”
“ഞാനും കൂടെ വരണോ…”
“വെണം മോളെ…എനിക്കൊറ്റയ്ക്ക് പോകാനെന്തോ…”
“അച്ഛന്റെയിഷ്ടം പോലെ….” ഞാൻ ആ നെഞ്ചിൽ ചേർന്ന് നിന്നു. അച്ഛനെന്റെ നെറുകയിൽ ചുംബിച്ചു. ദിവസങ്ങൾ വേഗം കടന്നുപോയി. എന്റെ പാസ്സ്പോർട്ടിന്റെ കാര്യങ്ങളുമെല്ലാം അച്ഛൻ വേഗം ശെരിയാക്കി. ആദ്യമായിട്ടാണ് ഞാൻ ഫ്ലൈറ്റിൽ കയറുന്നത്. നല്ല പേടിയുണ്ടായിരുന്നു. ഇന്തോനേഷ്യയിൽ തീരത്തു ഞങ്ങൾ ഒരു ഹോട്ടലിൽ താമസിച്ചുകൊണ്ട് പകൽ സമയം അമലിനെ തേടി,
ബോട്ടുകളിലും തുറമുഖത്തും എല്ലാം അമലിന്റെ ഫോട്ടോയുമായി, പക്ഷെ അവർക്കാർക്കും അങ്ങനെ ഒരാളെ അറിയത്തെ ഇല്ലായിരുന്നു…
ഞാൻ മനസുകൊണ്ട് ആകെ തളർന്നു. അന്ന് ഏറുമാടത്തിൽ വെച്ച് സംഭവിച്ചത് അച്ഛന് മദ്യത്തിന്റെ ലഹരിയിൽ നിയന്ത്രണം നഷ്ടപ്പെട്ടു കൊണ്ടാണ് എനിക്ക് നന്നായിട്ടറിയാം. അച്ഛൻ എന്നെ മോഹിപ്പിച്ചിരുന്നു സത്യമാണ്. പക്ഷെ അച്ഛൻ എന്നെ നിർബന്ധിച്ചില്ലിരുന്നെങ്കിൽ അതുണ്ടാകുമായിരുന്നില്ല….
പക്ഷെ ഇവിടെ അവനെ കാണാതെ രാത്രി കരഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഓരോ രാത്രിയും എന്നെ അച്ഛൻ ആശ്വസിപ്പിച്ചു. ഞങ്ങക്കിടയിൽ വീണ്ടും അതുണ്ടാകുമോ എന്ന് ഞാൻ വല്ലാതെ ഭയന്നിരുന്നു….
ആ സ്‌ഥലം മുഴുവനും അമലിനെ തേടി ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞു.
ഒടുവിൽ ഇങ്ങോട്ടേക്ക് വരുന്നതിനു അത് വീണ്ടും സംഭവിച്ചു. എനിക്കത്രക്കും നിയന്ത്രണം നഷ്ട്ടപെട്ടു എന്ന് പറയുന്നതാവും ശെരി. ആ രാത്രി അച്ഛനും ഞാനും വെറിപിടിച്ചപോലെ കിടക്കയിൽ പണ്ണി തിമിർത്തു, അടുത്തുള്ള റൂമിലെ ആളുകൾ കേട്ടാൽ എനിക്കെന്താ എന്ന് വിചാരിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ കാറി പൊളിച്ചു. 4 കാലിൽ ബെഡിൽ നിന്നുകൊണ്ട് അച്ഛൻ എന്നെ ഊക്കി ഊക്കി പൂറിലേക്ക് അടിച്ചൊഴിച്ചു. എല്ലാം മറന്നുകൊണ്ട് ഒരോർമ്മയും ഇല്ലത്തെ ഒരു ദിവസമെങ്കിലും സുഖമായിട്ട് ഉറങ്ങണമെന്നു ഞാൻ ആശിച്ചു. കഴിഞ്ഞ ദിവസമെല്ലാം രാത്രി ഉറങ്ങാതെ ഉറങ്ങാൻ കഴിയാതെ ഇടയ്ക്കിടെ ഞാൻ എണീറ്റ് നടന്നു…
പക്ഷേ ഇനി എനിക്ക് പറ്റില്ല!!!!
എന്റെ കാല് രണ്ടും അച്ഛന്റെ തോളിൽ കയറ്റിവെച്ചുകൊണ്ട് അച്ഛൻ പറന്നടിച്ചു. എനിക്കും അച്ഛനും പണ്ണിയിട്ടും പണ്ണിയിട്ടും മതിവരാതെ, ഞങ്ങൾ കഴപ്പ് തീരോളം ആ രാത്രി അവസാനിക്കും വിയർപ്പും ശുക്ലവും പൂർതേനുമൊഴുക്കി….
വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചെത്തിയിട്ട് ഞാനോർത്തു. അമൽ!! അവൻ തിരിച്ചു വരുമോ?!! അച്ഛന്റെ കൂടെ ഇത്രയും ദിവസങ്ങളിൽ അഴിഞ്ഞാടുമ്പോ ആ നിമിഷങ്ങളിൽ അടിമയെപോലെ അച്ഛനെ സ്നേഹിച്ചുകൊണ്ട് അദ്ദേഹത്തിന്റെ പൗരുഷത്തിൽ അലിഞ്ഞില്ലാതാകുമ്പോ… കുറ്റബോധം കുറഞ്ഞു വരുന്നുണ്ടെങ്കിലും അമലിനോടുള്ള പ്രണയം ഒരിക്കലും എന്റെ മനസ്സിൽ നിന്ന് പോകാൻ ഞാൻ അനുവദിച്ചില്ല. പോകുകയും ഇല്ല.
പക്ഷെ ഞാനേറ്റവും കരഞ്ഞനാൾ. എന്റെ വയറിൽ ഒരു ജീവൻ ആദ്യമായി തുടിച്ച നാൾ!!!! അച്ഛനും ഞാനും കൂടെ സ്നേഹിച്ചു വിളയിച്ചെടുത്ത ആ പൊന്നോമനയെ എനിക്ക് കളയാനും തോന്നുന്നില്ല…ആ വീട്ടിൽ റോസമ്മ ചേച്ചി എന്നെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു, എന്നെ ഒരിക്കലും കുറ്റപ്പെടുത്താൻ അവർ