Posted by ഇപ്പോഴാണെങ്കിൽ അവനെക്കുറിച്ചു ഒത്തിരി ദുസ്വപ്നങ്ങൾ കാണാറുണ്ട്. അമലിന്റെ അച്ഛൻ എനിക്ക് എന്താവശ്യത്തിനും അടുത്തു കിടക്കും, ഉറക്കെ ഞാൻ ഞെട്ടി എണീറ്റാൽ വെള്ളം തരാനും മറ്റും. ഞാൻ അവനെ ഓര്ത്തു കരയുമ്പോൾ എന്നെ രാത്രിയിൽ ആശ്വസിപ്പിക്കും പക്ഷെ ഇപ്പൊ ഞാൻ പഴയപോലെ അല്ല, ധൈര്യം കുറവാണ്, മൂന്നാമതും ഒരു ജീവനെം വയറ്റിലിട്ടുകൊണ്ട് കൊണ്ട് ഞാൻ ഉമ്മറപ്പടിയിൽ തന്നെ ഇരിക്കുമ്പോ, ഇടക്ക് ഞാൻ അമലിന്റെ കാലൊച്ചയും അവന്റെ മണവും എല്ലാം ഞാൻ അറിയാറുണ്ട്. വീടിന്റെ അകത്തു അമലിന്റെ അച്ഛൻ മൂത്ത മകനെയും കളിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ഇരിക്കുന്നുണ്ട്. രണ്ടാമത്തെതു മകളാണ് അവൾക്കിപ്പോ വയസു രണ്ടായി, ഇത്ര നേരം കളിച്ചിട്ട് ഇപ്പൊ ഒന്നുറങ്ങിയേ ഉള്ളു…
ഞാൻ സ്വരചിത്ര…. ഇതെന്റെ കഥയാണ്…….
തത്കാലം എന്റെ ജനവും വളർന്ന സാഹചര്യവും ഞാൻ പറയുന്നില്ല, പിന്നെ ഇപ്പോൾ ഞാൻ പറയാൻ പോകുന്ന എന്റെ മാത്രം കഥ തുടങ്ങുന്നത് ശെരിക്കും, 2001 മാർച്ച് 20 നാണ്, അന്നാണ് അമലും ഞാനും വിവാഹിതരാവാൻ തീരുമാനിച്ചത്.
അതിനു മുൻപുള്ളത് ചുരുക്കി ഞാൻ പറയാം കോളേജിൽ പഠിക്കുമ്പോ അവൻ മെക്കാനിക്കൽ ഉം, ഞാൻ ഐടിയുമായിരുന്നു, പഠിക്കാൻ മിടുക്കി ആയതുകൊണ്ടല്ല എനിക്കാ എഞ്ചിനീയറിംഗ് കോളേജിൽ കിട്ടിയത്. ഞാൻ റിസർവേഷൻ കാറ്റഗറിയിൽ ഉള്ള ഒരു പെൺകുട്ടി ആയതുകൊണ്ടാണ്.
നല്ല ഉയരവും ആവശ്യത്തിന് മുലകൊഴുപ്പും മുടിയും ഉള്ള പെണ്ണായ
എന്നെ അമ്മ നല്ലപോലെ ഉപദേശിച്ചാണ് ഒരു ജൂൺമാസം കോളേജിലേക്ക് വിട്ടത്. അതുകൊണ്ട് തന്നെ അവിടെ ചെന്നു കേറുമ്പോഴേ എനിക്കാകെ പേടിയായിരുന്നു. ആരോടും സംസാരിക്കാനോ ഒരു പുതിയ സൗഹൃദം ഉണ്ടാക്കാനോ ഞാൻ മെനക്കെട്ടില്ല. എല്ലാവരും ഓരോ സ്‌ഥലത്തു നിന്ന് വന്നവർ. പണക്കാരുണ്ട്, ഇടത്തരം കുടുംബങ്ങളിൽ നിന്നും വന്നവരുണ്ട്, എന്നെപോലെ ദാരിദ്ര്യവാസികൾ ഉണ്ട്.
പക്ഷെ എന്റെ അമ്മ പേടിക്കുന്ന പോലെയുള്ള ആൺകുട്ടികൾ ആരും അവിടെയുണ്ടായിരുന്നില്ല. കാരണം അതിനു മാത്രം കുട്ടികളും ആ കോളേജിൽ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല, 5 പെൺകുട്ടികളും 15 ആൺകുട്ടികളും മാത്ര മുള്ള് കമ്പ്യൂട്ടർ എൻജിനീയറിംഗ് ക്ലാസ്.
കോളേജിന്റെ ഭൂമിശാസ്ത്രം എന്ന് പറയുന്നത് വലിയൊരു കാടുപോലെ ഒരു സ്‌ഥലം അതിന്റെ ഇടയിൽ ഒരു കുന്ന് അതിന്റെ മേലെയാണ്, കോളേജും ലാബുകളും എല്ലാം. കാന്റീൻ അതിന്റെ കിഴക്ക് വശത്തായിട്ടണ്.