Posted by കേട്ടിട്ടുണ്ടോ? ഞാനും പപ്പയും ഇങ്ങോട്ടു മാറിയത് മമ്മയുടെ മരണശേഷമാണ്. നാല് വർഷം മുൻപാണ് എന്റെ മമ്മ ഞങ്ങളിരുവരെയും തനിച്ചാക്കി യാത്രയായത്, അന്നെനിക്ക് 15 വയസാണ്. അതിനുശേഷം എനിക്കെല്ലാമെന്റെ പപ്പയാണ്. മമ്മയില്ലാത്തതിന്റെയൊരു കുറവു പോലും പപ്പ എന്നെ അറിയിക്കാതെ നോക്കാൻ വളരെ ശ്രദ്ധാലു ആണ്.
പക്ഷെ ആ വിഷമം പപ്പയുടെ നനവാർന്ന കണ്ണുകളിൽ എനിക്കെപ്പോഴും കാണുകയും ചെയ്യാം. മമ്മയുടെ മരണത്തിനു ശേഷം ഇവിടെയുള്ള മലയാളി സുഹൃത്തുക്കളും പള്ളിയിലുള്ള അധികാരികളുമൊക്കെ മറ്റൊരു വിവാഹത്തിന് പപ്പയെ പ്രേരിപ്പിച്ചപ്പോഴൊക്കെ പപ്പ ഒഴിയുകയായിരുന്നു. “ഇവാനയെ പൊന്നുപോലെ ഞാൻ നോക്കിക്കോളാം, അതിനിപ്പോ വിവാഹമൊന്നും വേണ്ടയെന്നു അവരോടൊക്കെ പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറയുമ്പോ…” എന്റെ മനസ്സിൽ അന്നെനിക്ക് അറിയത്തില്ലായിരുന്നു…. നാളുകൾ പിന്നിടുമ്പോൾ ഞാൻ ഒരാളെ വിവാഹം കഴിക്കേണ്ടിവരുമെന്നും പപ്പയെ തനിച്ചാക്കേണ്ടി വരുമെന്നും…. ആ ചിന്തകൾ എന്റെ പഠിപ്പിനെയും ബാധിക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ പപ്പയെ പിരിയേണ്ടി വരുന്നത് എനിക്ക് സഹിക്കാനാവില്ലെന്നു തിരിച്ചറിഞ്ഞപ്പോൾ എന്നോടപ്പം വളർന്ന വികാരങ്ങൾ നനുത്ത രാത്രിയുടെ യാമങ്ങളിൽ കരഞ്ഞു കുതിരുമ്പോ എന്നോട് പറഞ്ഞു പപ്പയെ പ്രണയിക്കാനും വിടാതെ കൈകോർത്തു പിടിക്കാനും…!!!
എന്നെ പൊന്നുപോലെ നോക്കുന്ന എന്റെ പുന്നാര പപ്പയ്ക്ക് ഞാൻ എന്നെ തന്നെ കൊടുത്താൽ നിങ്ങൾ എന്നെ തെറ്റ് പറയുമോ.?! ഒരിക്കലുമത് കാമത്തിന് വേണ്ടിയായിരുന്നില്ല. മറിച്ചു അതിനുമപ്പുറം ഒന്നാകുമ്പോ പപ്പയെ അളവില്ലാതെ സ്നേഹിക്കാൻ കിട്ടുന്ന ഒരവസരമായാണ് ഞാനാ മൂഹൂർത്തത്തെ കാണുന്നത്.
എന്റെ പപ്പ ഇയോബ് 24 ആം വയസിലാണ് വിവാഹിതനായത് മമ്മ മാർത്തയ്ക്ക് അപ്പോൾ 19 വയസും. ഒരുവർഷത്തെ അവരുടെ നേർത്ത പകലുകളുടെയും ചൂടൻ രാവുകളയുടെയും പ്രണയത്തിനൊടുവിൽ ഞാൻ പിറന്നു. സന്തോഷം മാത്രം നിറഞ്ഞ ജീവിതത്തിൽ അസൂയ കൊണ്ട ദൈവം മമ്മയ്ക്ക് തീരാവേദന സമ്മാനിച്ചുകൊണ്ട് കരളിൽ അസുഖം വന്നതും വൈകാതെ ഞങ്ങളെ ഇരുവരെയും തനിച്ചാക്കി മമ്മ പോയതും ഞങ്ങൾ രണ്ടാൾക്കും ഒരുപോലെ ഹൃദയത്തെ വേദനിപ്പിച്ചിരുന്നു.
ഒരു 15 കാരിക്ക് പപ്പയുടെ അന്നത്തെയവസ്‌ഥ മനസിലാക്കാൻ കഴിയുമായിരുന്നില്ല. പപ്പ മിക്കപ്പോഴും തനിച്ചു ഇരിക്കുകയും കരയുകയുമൊക്കെ ചെയുന്നത് ഞാൻ കാണുമ്പോ, പപ്പയെ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ അറിയാതെ ഞാനും പപ്പയുടെ കൂടെ കരയുമായിരുന്നു. പക്ഷെ പപ്പയുടെ കണ്ണീരൊപ്പാൻ ജനിച്ച മാലാഖ ഞാൻ തന്നെയാണ് എന്ന തിരിച്ചറിവാകാം ഈ നിഷിദ്ധമായ അഗാധമായ പ്രണയത്തിന്റെ അടിത്തറയും….. എന്റെ പൊന്നു മോനെ കരയിക്കാൻ പാടില്ലെന്ന് ഞാൻ പ്രതിജ്ഞ എടുക്കുമ്പോ പപ്പ ഇത്ര ചെറുപ്പമാണെന്നും പപ്പയെ എന്റെ സ്നേഹം മുഴുവനും കൊടുത്തുകൊണ്ട് വീർപ്പുമുട്ടിക്കണമെന്നും ഞാൻ മനസിലോർത്തപ്പോ എനിക്ക് മുഖം നാണത്തിൽ കുതിരുകയും എന്റെയല്ലി ചുണ്ടുകൾ വിടരുകയും കവിളുകൾ തുടുക്കുകയുമൊക്കെ ചെയ്യും…..