Posted by
ചുണ്ടുകൾ കൊണ്ട് കൊക്കുരുമ്മാനും
പിന്നെ….പിന്നെ….മറ്റെന്തൊക്കെയോ….
ഛീ….ഇവാന…..
ഇച്ചിക്കുട്ടി… എന്തൊക്കെയാ ആലോചിക്കുന്നേ…..
നിഷിദ്ധമായ വികാരങ്ങൾ എന്റെയുള്ളിലെ ബോധമണ്ഡലത്തെ പൊട്ടിച്ചുകൊണ്ട് അതി തീവ്രമായ പ്രണയത്തെ എനിക്ക് തുറന്നു കാണിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. സദാചാരത്തെ കുറിച്ചോ…പ്രായത്തെകുറിച്ചോ ഞാൻ ആലോചിച്ചില്ല!
ഒരിക്കൽ അതിനു ആരംഭം കുറിച്ചാൽ പിന്നെയതിനു പിറകിലേക്ക് ഒരു തിരിച്ചുപോക്കിലെന്നോ മനസിലാക്കാൻ എന്റെ മനസ്സ് പ്രാപ്തമല്ലയിരുന്നു. അതിനേക്കാളേറെ എന്റെ നിശ്ചയാദ്ര്ഢ്യം അത്രക്കുറച്ചതായിരുന്നു പപ്പയെ എന്റെയെല്ലാം നൽകി സ്നേഹിക്കാൻ ഞാൻ മനസിനെ പറഞ്ഞു പഠിപ്പിച്ചു. എന്റെ മേനി കൊതിക്കുന്നത് അതിനു തന്നെയാണ്….ആണോ പറ ഇവാന…
അതെ!!! YES!!!!
കപ്ബോർഡ് തുറന്നു ഞാൻ മമ്മയുടെ സാരി ഞാൻ കയ്യിലെടുത്തു. ചുവന്ന സാരിയിൽ ഉള്ള ആ വെള്ള പൂക്കൾ ഞാൻ കണ്ടപ്പോൾ. ആ പൂക്കൾ എന്റെ മനസ് തന്നെയാണ് എന്ന് ഞാനോർത്തു. ഈ രാത്രി ആ വെള്ള പൂവും ചുവക്കുമെന്നു ഞാനോര്ത്തുകൊണ്ട് ആ സാരിയുടുക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു. ചുവന്ന ബ്രായിൽ പൊതിഞ്ഞ എന്റെ പുന്നാരകുട്ടികൾ കശക്കി ഉടക്കാൻ വേണ്ടി കൊതി പൂണ്ടു തുള്ളുന്നത് ഞാൻ അറിയുമ്പോ എന്റെ കവിളുകൾ ചുവന്നു… നാണം കൊണ്ട് ഞാൻ കണ്ണുകൾ ഇറുകെയടച്ചു….
സൈഡ് ടേബിൾ വെച്ചിരിക്കുന്ന മമ്മയുടെ ഫോട്ടോ ഞാൻ കയ്യിലെടുത്തുകൊണ്ട് ചിരിച്ച ആ മുഖത്തേക്ക് ഞാൻ നോക്കി. തെറ്റാണോ മമ്മ…. ഒരുനിമിഷമെന്റെ മനസ് മന്ത്രിച്ചു…
പപ്പയെ ഞാൻ ആരെക്കാളും സ്നേഹിക്കുന്നു… എനിക്കിനിയുമെന്റെ പപ്പയെ വിഷമിപ്പിക്കാൻ ആവില്ല!!
എനിക്ക് വേണ്ടി ഇത്രയും കാലം ഒരു പെണ്ണിന്റെ സുഖം ത്യജിച്ചു ജീവിച്ച പപ്പയ്ക്ക് ഞാനെന്റെ എല്ലാം കൊടുത്തോട്ടെ…….
കണ്ണുകൾ നനഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ തുടച്ചുകൊണ്ട് കസേരയിൽ നിന്നുമെണീറ്റു… മമ്മയോട് ഞാൻ മാപ്പു ചോദിച്ചുകൊണ്ട് പപ്പയുടെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു…..ഓരോ അടി വെക്കുമ്പോഴും എന്നിലെ ഇത്രയും നാൾ ഒളിച്ചു വെച്ച നിഷിദ്ധപ്രണയത്തിനു അർത്ഥമുണ്ടാകുന്ന നിമിഷത്തേക്ക് അടുക്കുന്നപോലെയെനിക്ക് തോന്നി….
പപ്പയുടെ മുറിയിൽ ഞാൻ കൈ വിരൽകൊണ്ട് പതിയെ മുട്ടി. മുറിയിൽ നിന്നും സ്വയം ആലോചിച്ചു കൂട്ടിയപോലെയല്ല ഇപ്പൊ പേടിയും എക്സിറ്റ്മെന്റും കൊണ്ടും ആകെമൊത്തം വിയർത്തുപോകുന്നു. ഇന്നേവരെ ആരും തൊടാത്ത ഈ നിശാഗന്ധി പൂവിനെ ദേവന് പൂജയ്ക്ക് വേണ്ടി സ്വയം സമ്മർപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി തയാറായ ഞാൻ… വല്ലാത്ത വീർപ്പുട്ടൽകൊണ്ടു എന്റെ കൈവിരൽ പര്സപരം കോർത്ത് പിടിച്ചു.
നാളെ സൂര്യൻ മഞ്ഞു തുള്ളികളെ ഉരുക്കി പ്രഭാതം വിടരുമ്പോ താനൊരു കന്യകയല്ലെന്നു സൂര്യൻ മഞ്ഞിന്റെ മറ നീക്കി പറയുമായിരിക്കും… പറഞ്ഞോട്ടെ!! ആരും തൊടാതെ പൊതിഞ്ഞു വെച്ച മുയല്കുട്ടികൾ തുടിച്ചു ചാടാൻ പോവുകയാണ്. ഇനി മുതൽ അത് പപ്പയുടെകൈകൾക്ക് തലോടാനും