Posted by “അത് മാഡം..നമ്മൾ ഒരു നോവൽ വായിച്ചുകഴിയുമ്പോൾ അതിലെ കഥാപാത്രങ്ങൾ നമ്മിലേക്കിറങ്ങിവന്നാൽ തീർച്ചയായും നമുക്കാ എഴുത്തുകാരനോട് അല്ലെങ്കിൽ എഴുത്തുകാരിയോട് ഒരടുപ്പം തോന്നും.’അരയന്നം’വായിച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ എനിക്ക് മാഡത്തോട് ഇഷ്ടം തോന്നി.അതുവരെ തോന്നാത്ത എന്തോ ഒരിഷ്ടം.”-അതുകേട്ടപ്പോൾ എൻറെ മനസ്സ് നിറഞ്ഞു.വായനക്കാരുടെ ഇത്തരത്തിലുള്ള അനുഭവങ്ങളും പ്രതികരണങ്ങളുമാണ് എഴുതുന്ന ഏതൊരാളുടെയും ഊർജവും വിജയവും.എനിക്കവനെ കെട്ടിപ്പിടിക്കാൻ തോന്നി.അവൻറെ തടിച്ച് ചുവന്ന ചുണ്ടിൽ മുത്തമിടാൻ തോന്നി.എന്നാൽ സ്ഥലകാലബോധം എന്നെ അതിൽനിന്നും വിലക്കി.
“മാഡം എവിടേക്കാണ്?”-അവൻ താൽപര്യത്തോടെ ചോദിച്ചു.
“ഞാനും കണ്ണൂർക്കാണ് മൻസൂർ.എനിക്കിന്ന് രാത്രി അവിടെയൊരു പുസ്തകമേളയുടെ ഉൽഘാടനച്ചടങ്ങുണ്ട് .”
“ഓ…നൈസ്…അപ്പൊ ഇനിയുള്ള അഞ്ചാറ് മണിക്കൂർ നമുക്ക് സംസാരിച്ചിരിക്കാം.അല്ലേ ?”
“അതിനെന്താ…മൻസൂർ മൻസൂറിന്റെ കഥ പറയൂ.ഞാൻ കേൾക്കാം.കേൾക്കുന്നതാണ് എനിക്ക് കൂടുതലിഷ്ടം.”
“ഞാൻ എന്നെ കുറിച്ച് പറയാം.മാഡം എൻറെ കഥ എഴുതുമോ?”
“തീർച്ചയായും എഴുതാം.”
അവൻ അവൻറെ കുട്ടിക്കാലം മുതലുള്ള പല കാര്യങ്ങളും എന്നോട് പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു.ഞാൻ എല്ലാം ശ്രദ്ധയോടെ കേട്ടു.ആവശ്യമായവ കുറിച്ചെടുത്തു.സമയം കടന്നു പോയി.വണ്ടി കണ്ണൂരെത്തി. ഞങ്ങൾ ഇറങ്ങി.അതിനകം ഞങ്ങൾ അടുത്ത ചങ്ങാതിമാരായിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു.ഞങ്ങൾ പരസ്പരം മൊബൈൽ നമ്പറുകൾ കൈമാറി.സ്റ്റേഷനിൽ നിന്നും റോട്ടിലേക്ക് നടക്കവെ അവൻ ചോദിച്ചു:
“രാത്രി എപ്പോഴാണ് പരിപാടി തീരുക ?”
“പത്തുമണിയാവും.”-ഞാൻ പറഞ്ഞു.
“അപ്പോൾ എവിടെ തങ്ങും ?”
“സംഘാടകർ ഒരു ലേഡീസ് ഹോസ്റ്റലിൽ മുറി ശരിയാക്കിയിട്ടുണ്ട്.”
“മാഡത്തിന് വിരോധമില്ലെങ്കിൽ ഇന്ന് രാത്രി എൻറെ വീട്ടിൽ തങ്ങാം.”-ഞാൻ വിടർന്ന കണ്ണുകളോടെ അവനെ നോക്കി.സത്യത്തിൽ എനിക്കങ്ങനെയൊരു