എപ്പോളും വീട്ടിൽ സെറ്റ് മുണ്ടാണ് ഉടുക്കാറുള്ളത്. ഏറെക്കുറെ പഴയ സിനിമകളിലെ ജയഭാരതി ലൈൻ ആണ്. അത്രയും വണ്ണം ഇല്ലെന്ന് മാത്രം. ഒന്നൂടെ സിംപ്ലിഫൈ ചെയ്തു പറഞ്ഞാൽ ഗോഡ്ഫാദർ സിനിമയിലെ ഉണ്ണിമേരി ലുക്. ഒരു 15 വയസ് കൂടുതൽ ആയതിന്റെ കുറച്ചു വ്യത്യാസം ഉണ്ടെന്ന് മാത്രം. നിറം, ശരീര ഘടന ഒക്കെ ഏറെക്കുറെ അങ്ങനെ ആണ്.
അമ്മയുടെ ഡ്രസിങ് ആണെങ്കിൽ സെറ്റ് മുണ്ട്, ജാക്കറ്റ്, രണ്ടാം മുണ്ട്. ഇതാണ് എപ്പോളും വീട്ടിൽ ആണെങ്കിൽ.
അങ്ങിങ്ങായി നരച്ചു തുടങ്ങിയ തല മുടി ഇടയ്ക്ക് ഡൈ ചെയ്യും എന്ന് മാത്രം. ഒരു താലി മാല, ഒരു സ്വർണ വള. ഇത്രയും ആണ് എക്സ്ട്രാ. അവർക്ക് അന്ന് – 2018ൽ – അന്ന് ഒരു 52 വയസ് ഉണ്ടാകും.
യാദൃശ്ചികം ആയി ഞാനും എന്റെ അമ്മായിയമ്മയും ക്ലോസ് ആയി. അവിടെ, ഭാര്യവീട്ടിൽ വെച്ചു ഒരു തവണ ഞങ്ങൾ ബന്ധപ്പെട്ടു. പക്ഷേ പിന്നീട് ബന്ധപ്പെടാൻ 2 ആഴ്ച മുഴുവൻ നോക്കിയിട്ടും ചാൻസ് കിട്ടിയില്ല.
ഫാദർ ഇൻ ലോ വീട്ടിൽ ഉണ്ടാകും. അത് കൊണ്ടു ഒരു രക്ഷയും ഇല്ലായിരുന്നു. ഞാൻ എറണാകുളത്തും അമ്മായിയമ്മ അവരുടെ വീട്ടിൽ, കൊല്ലത്തും ആയി ലോക്ക്.
പക്ഷേ അതുകൊണ്ട് മറ്റൊരു ഗുണം ഉണ്ടായി. നേരിട്ട് ബന്ധപ്പെടാൻ പറ്റാത്ത അതിന്റെ വിഷമം കൊണ്ടു ഡെയിലി 1 മണിക്കൂർ എങ്കിലും അമ്മായിയമ്മ ഇങ്ങോട്ട് ഫോൺ വിളിച്ചു തുടങ്ങി. ടീനേജ് പെൺപിള്ളേർ ഫോണിൽക്കൂടെ കാമുകന്മാരോട് കുറുങ്ങുന്നത് പോലെ അമ്മയും ട്രാക്കിൽ ആയി. എനിക്കും സുഖമുള്ള പരിപാടി ആയിരുന്നു.
ഒട്ടും റിസ്ക് ഇല്ല. അമ്മയ്ക്ക് വാട്സാപ്പ് കാൾ, വീഡിയോ കോൾ ഒന്നും അത്ര comfort അല്ലാത്തത് കൊണ്ടു പരമസുഖം.
പിന്നെ അത് കൊണ്ടു ഗുണം ഉണ്ടായത് എന്താണെന്ന് വെച്ചാൽ അത്രയും അപ്രതീക്ഷിതമായി കിട്ടിയ സുഖം അമ്മയ്ക്ക് വല്ലാതെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു. ഒപ്പം ഈ ഫോൺ വിളി കൂടി ആയപ്പോൾ എപ്പോളും കാണണം കാണണം, ഒന്ന് കയ്യും മെയ്യും മറന്നു സംഗമിക്കണം എന്ന ആർത്തി ആയിരുന്നു അമ്മയ്ക്ക്.
എനിക്ക് കഴപ്പ് കുറച്ചൊക്കെ വീട്ടിൽ തന്നെ തീർക്കാമല്ലോ. പക്ഷെ ഫാദർ ഇൻ ലോ അത്ര ആക്റ്റീവ് ഒന്നും അല്ലാത്തത് കൊണ്ടു അമ്മ ഞാൻ എന്ന മഴയും കാത്തിരുന്ന വേഴാമ്പൽ ആയി കഴിഞ്ഞിരുന്നു.