Posted by ‘ ഹയ്യോ… അവിടെയുണ്ടല്ലോ മോളേ… എന്നും പറഞ്ഞ് അമ്മ കാപ്പി ഗ്ലാസ്സും കൊണ്ട് അകത്തോട്ട് നടന്നു. ചേച്ചി കൊഞ്ചിക്കുഴഞ്ഞ് ബോംബെ വിശേഷങ്ങള്‍ എല്ലാം ആരായാന്‍ തുടങ്ങി. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞ് അകത്തു നിന്നു് വിലാസിനീ…. എന്നു അമ്മയുടെ വിളി. ചേച്ചി അകത്തോട്ട് പോയി. ഞാന്‍ പരിസരമെല്ലാം ഒന്നു് കണ്ണോടിച്ചു. ആ മുറി കൂടാതെ വേറൊരു ചെറിയ മുറിയും, അടുക്കളയും മാത്രമേ ഉള്ളൂ എന്നു് തോന്നി. മുറിക്കകമെല്ലാം വൃത്തിയായി സൂക്ഷിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഒരു സ്റ്റാണ്ടില്‍ ഗുരുവായൂരപ്പന്റെ ചിത്രവും അതിനു മുന്നില്‍ ചന്ദനത്തരി കൊളുത്തി വെച്ചിട്ടുണ്ട്. ഒന്നു രണ്ട് കസാരയും ഒരു ചെറിയ മേശയും മാത്രമെ ഫര്‍ണീച്ചറായുള്ളൂ. അടുക്കളയിലോട്ട് കയറുന്നിടത്ത് വാതില്‍ കാണാനില്ല. അവിടെ പിന്നിത്തുടങ്ങിയ ഒരു കര്‍ട്ടന്‍ മാത്രം. മറ്റേ മുറിയിലേക്കുള്ള ഒരു പഴയ മര വാതില്‍ ചാരിയിട്ടിട്ടുണ്ട്. മുറിക്കകത്ത് നല്ല ചൂട്, ഫാനൊന്നും കാണാനില്ല. ഒരു ചെറിയ ബള്‍ബ് മാത്രമേ ആകെ ഇലട്രിക് ഫിറ്റിംസ് ആയുള്ളൂ. അകത്ത് അമ്മയും മകളും അടക്കി പിടിച്ച് എന്തോ കുശുകുശുക്കുന്നുണ്ട്. ഞാനാ കര്‍ട്ടനടുത്തേയ്ക്ക് നീങ്ങി ശ്രദ്ധിച്ചു.
അമ്മയി അമ്മ : ജാനൂന്റെ കയ്യിലെ പാല്‍പൊടിയും തീര്‍ന്നൂത്രെ….
ചേച്ചി : ഇനിയിപ്പൊ എന്താ ചെയ്യാ…?
അമ്മായി അമ്മ : പാലുണ്ടെന്നും പറഞ്ഞു പോയല്ലോ ഭഗവാനേ, നാണക്കേടാവൂലോ.
ചേച്ചി : അമ്മ എന്തിനാ അത് പറയാന്‍ പോയേ… കട്ടന്‍ കുടിച്ചോണ്ട് ഇപ്പൊ ഒന്നും വരില്ല
അമ്മായി അമ്മ : ഇനി അതെങ്ങിന്യാ പറയാ…. മോള് കുറച്ച് ഇതിലേയ്ക്ക് ഒന്നു് പിഴിഞ്ഞേ… അമ്മ അവളുടെ മുന്നിലേയ്ക്ക് ഗ്ലാസും നീട്ടി നില്‍ക്കയാണു്.
ചേച്ചി : ഹയ്യോ അവനതൊന്നും ഇഷ്ടാവില്ലാന്നേ…
അമ്മായി അമ്മ : അത് ഇപ്പൊ നിനക്കാ അറിയാ, നിന്റെ കെട്ട്യോന്റെ കുടിയല്ലേ, ഇപ്പഴും നെനക്കു പാല്…
ചേച്ചി : അങ്ങേരു് പോയിട്ട് ഇപ്പൊ എത്ര കൊല്ലായി എന്നിട്ടും കറവ് വറ്റീല്ലല്ലോ….?
അമ്മായി അമ്മ : അത് നീ ആ ഇന്ദിരേ കൊണ്ട് കുടിപ്പിച്ചിട്ടല്യോടീ…. എനിക്കൊന്നും അറയില്ലാന്നാ വിചാരം.
ചേച്ചി : പിന്നെ എനിയ്ക്ക് കുട്ടീല്ലെങ്കില്‍ പിന്നെ എന്നാ ചെയ്യാനാ…?