മദജലമൊഴുക്കുന്ന മോഹിനിമാര്‍ 2 [യോനീ പ്രകാശ്‌]

Posted by

ഞാന്‍ പതിയെ തിരിഞ്ഞ് അവര്‍ക്ക് അഭിമുഖമായി കിടന്നു.
തൊട്ടടുത്ത് തന്നെ അവര്‍ എന്നെയും നോക്കിക്കൊണ്ട് കിടപ്പാണ്.
ഒരു കൈ മടക്കി തലയിണയില്‍ വച്ച് അതില്‍ തല താങ്ങിക്കൊണ്ട് ചെരിഞ്ഞുള്ള ആ കിടപ്പ് കണ്ടപ്പോള്‍ ശരിക്കും കിറുങ്ങിപ്പോയി.

”മ്ഹും..എന്തേ..?”

ഏട്ടത്തിയമ്മയുടെ ചുണ്ടില്‍ വീണ്ടുമൊരു കള്ളച്ചിരി തെളിഞ്ഞു.
ഞാന്‍ മറുപടി പറയാതെ വെറുതെയൊന്ന് ചിരിച്ചു.

”സമ്മാനം വേണോ..”
ഞാന്‍ വേണമെന്ന ഭാവത്തില്‍ തല കുലുക്കി.

അവര്‍ എന്തോ ആലോചിക്കുന്നത് പോലെ ചുണ്ടുകള്‍ കൂട്ടിപ്പിടിച്ചു.

”എന്ത് സമ്മാനാ വേണ്ടേ അമ്പുട്ടന്..?”
ആ നുണക്കുഴി വിരിയിച്ചുള്ള പുഞ്ചിരിയ്ക്ക് എന്റെ ഹൃദയം നിലച്ചു പോകുന്ന വശ്യതയുണ്ടായിരുന്നു.

ഒരു നിമിഷം ഞാനൊന്നു തരിച്ചു.
എന്ത് ചോദിക്കും..?

ശരിക്കും വേണ്ടത് ഒന്നേയുള്ളൂ…അതെന്റെ ഏട്ടത്തിയമ്മയെത്തന്നെയാണ്..!

പക്ഷെ അതെങ്ങനെ ചോദിക്കും..!
ചോദിച്ചാല്‍ ഉറപ്പാണ്..എല്ലാം തകരും..അവര്‍ ചിലപ്പോ എണീറ്റ് പോകും..ഇനിയൊരിക്കലും മിണ്ടാനോ പഴയ പോലെ പെരുമാറാനോ നിന്നേക്കില്ല..!

വേണ്ട ..അതൊരിക്കലും പാടില്ല..എന്റെ ഏട്ടത്തിയമ്മ എന്നും എന്നോടോപ്പം വേണം.

പക്ഷെ..ആ സമ്മാനം ..അത് വേണ്ടെന്നു വെക്കാനും വയ്യ.
ആകെ ഭ്രാന്തു പിടിക്കുന്ന പോലെ തോന്നി.

ഒടുവില്‍ ഞാനൊരു സൊല്യൂഷന്‍ കണ്ടെത്തി.
അതാവുമ്പോ ഏട്ടത്തിയമ്മയെ മുഷിപ്പിക്കാതെയുമിരിക്കാം..എനിക്ക് ഒരു ചെറിയ രീതിയിലെങ്കിലും സുഖിക്കേം ചെയ്യാം..!

”ഏടത്തീ..”

”ങ്ഹും..പറ..!”
അവരെന്നെ പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചു.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *