പറക്ക മുറ്റാത്ത കിളികൾ [കൊമ്പൻ]

കാറിൽ അവരെ യാത്രയാക്കി, നിഷാര പത്മരാജന്റെ പുസ്തകവുമെടുത്തു മരച്ചോട്ടിൽ ചെന്നിരുന്നു.

തണുപ്പിൽ വീശുന്ന കാറ്റിൽ ഭദ്രമല്ലാത്ത അവളുടെ മനസ്സിൽ മമ്മയുടെ ഓർമ്മകൾ വന്നണഞ്ഞു. ഇടയ്‌ക്കളിലറിയാതെ കണ്ണുനീരൊഴുകി.

മനസുമടുത്തപ്പോൾ വീണ്ടും ബെഡിലേക്ക് ചുരുണ്ടുകൂടി. ഒറ്റയ്ക്ക് ഫുഡ് കഴിച്ചു കൊണ്ട് പപ്പയുടെ പിയാനോയിൽ തൊടുമ്പോ. ഇന്നലെ ആ വിരലുകൾ പതിയെ വെള്ളയും കറുപ്പും ചേർന്ന ആ സംഗീത ഉപകരണത്തെ തൊട്ടുണർത്തി ഉരുവിടുന്ന സംഗീതം അവളോന്നൂടെ കേൾക്കാൻ കൊതിച്ചു. മനസ്സിൽ അതോർക്കാണ് ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട് കണ്ണടച്ച് പിയാനോയുടെ മുന്നിലിരുന്നു.

ഡോർ ബെൽ മുട്ടുന്നത് കേട്ടപ്പോ അവൾ എണീറ്റ് കതകു തുറന്നു. അജയ്ടെ കാർ വന്നത് അവളറിഞ്ഞു പോലുമില്ല. റോഡിൽ നിന്നും ഇച്ചിരി ദൂരം ഗാർഡൻ കഴിഞ്ഞും വരാൻ ഉണ്ട് വീട്ടിലേക്ക്.

പപ്പാ !!!

നിഷാര.. കഴിച്ചോ നീ ?

ഉം!!

പപ്പയെന്തിനാ വന്നേ ?

എനിക്കെന്തോ മോളെ കാണാൻ തോന്നി.

വിളിച്ചപ്പോ എന്തെ എടുത്തില്ല ??

ഫോൺ ഞാൻ കണ്ടില്ലായിരുന്നു പപ്പാ!!

ഉം!!

നിഷാര യാന്ത്രികമായി അജയുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു. പപ്പയുടെ കണ്ണിലേക്ക് നോക്കി.

ഇപ്പൊ പിയാനോ ഒന്നുടെ വായിക്കാമോ പപ്പാ!

ഞാൻ ഉടനെ പോകും നിഷാര..

പ്ലീസ് പപ്പാ.

ഉം വായോ.

നിഷാരയെ മടിയിൽ ഇരുത്തികൊണ്ട് അജയ് ഷർട്ടിന്റെ കൈകൾ മടക്കി.

വിരലുകൾ പെണ്ണിന്റെ പൂറിനെ തഴുകുന്നതിലും മൃദുവായി കറുപ്പും വെളുപ്പും ചേർന്ന സംഗീത ഉപകരണത്തെ തൊടുമ്പോ നാണിച്ചുകൊണ്ട് അത് കുറുകി.

കണ്ണടച്ചു അത് അജയുടെ മടിയിൽ ഇരുന്നുകൊണ്ട് നിഷാര ആസ്വദിച്ചു.

പൊന്നോമനയുടെ പോണി ടൈൽ മുടിയുടെ സുഗന്ധം അജയുടെ കുട്ടനെ മൂപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. വിടരാത്ത പെൺപൂവിന്റെ മത്തു പിടിപ്പിക്കുന്ന സൗരഭ്യം അജയ്ന്റെ മനസ്സിനെ താളം തെറ്റിച്ചു.

നിയന്ത്രിച്ചിട്ടും മൂത്തു കഴച്ചുനിൽകുന്ന കളിവീരന്റെ മേലെ ഇരുന്നുകൊണ്ട് പൂച്ചകുട്ടിയെ പോലെ നിഷാര ആ സംഗീതത്തിൽ മുഴുകി.

പെട്ടന്നത് നിലച്ചപ്പോൾ പപ്പയുടെ മുഖത്തേക്ക് തിരിഞ്ഞതും.