ആരാണെന്ന് അറിയില്ലേലും എന്റെ കൂട്ടുകാരോട് വന്നവൻ ആയത് കൊണ്ട് എനിക്ക് അവരെ പോലെ തന്നെയാ അവനും.
“എനിക്ക് കണ്ണനോട് അല്പം സംസാരിക്കണം.”
“അല്ല എന്റെ പേരെങ്ങനെ അറിയാം??”
“അളിയാ കാളി ഇതാ ഞാൻ പറഞ്ഞ ആ വമ്പൻ surprise.”
അനൂപ് അത് പറഞ്ഞപ്പോഴും എനിക്കൊന്നും മനസ്സിലായില്ല.
“ആരാ മോനെ ഇതൊക്കെ??”
എല്ലാരുടേം ഒച്ച കേട്ട് അമ്മ ഹാളിലോട്ട് വന്നു.
“ഇതൊക്കെ എന്റെ ഫ്രണ്ട്സാ അമ്മേ.”
“അഹ് എന്നിട്ടാണോ അവിടെ തന്നെ നിക്കണേ ഇങ്ങോട്ട് ഇരിക്ക്.”
“മായ എവിടെ അമ്മേ??”
ആതിരയാ ചോദിച്ചേ!”
“അഹ് മായ മോളെ അറിയോ??”
“ഞങ്ങൾ ഒരേ music ക്ലബ്ബിലാ.”
“ഓഹ് അങ്ങനെ പറ. ഞാൻ കരുതി ദേ ഈ അനൂപിനെ പോലെ കണ്ണന്റെ ക്ലാസ്സിൽ പടിച്ചതാവും എന്ന്. മായ മോള് മുകളിലത്തെ റൂമിലാ. വാ മക്കളെ.”
അമ്മ മുകളിലേക്ക് കേറി. കൂടെ ആവണിയും ആതിരയും റംസാനും.
“അളിയാ ഇവൻ ആരാണെന്ന് അറിയോ നിനക്ക്??”
“ഞാൻ കണ്ണടച്ച് കാണിച്ചു.”
“നീ വാ.”
അനൂപ് എന്നേം കൊണ്ട് വെളിയിലേക്കിറങ്ങി കൂടെ അവനും.
“ഞാൻ പറയാം. ഇവനാ നിന്റെ കഥയിലെ കൊച്ചു വില്ലൻ.”
അത് കേട്ട് അവനും ചിരിച്ചു.
“എഹ്??”
“എടാ ഇതാണ് അരുൺ!”
ആ പേര് കേട്ടതും എനിക്ക് എവിടുന്നോ ദേഷ്യം ഇരച്ചു കേറി. ഞാനവന്റെ കോളറിന് പിടിച്ചു ചുമരിനോട് ചേർത്ത് നിർത്തി.
“ടാ ടാ വിടടാ.”
അനൂപ് വന്ന് എന്നെ പിടിച്ച് മാറ്റി. അവനെ നോക്കുമ്പോ എന്നെ നോക്കി