“ഒന്നും പറയണ്ട ചേച്ചി ബോധമില്ലാതിരുന്ന സമയത്തു നിങ്ങൾ കാണിച്ച കോപ്രായത്തിന് ഞാനാണിപ്പോ അനുഭവിക്കുന്നത്.
അവളുടെ വാക്കുകളിലടങ്ങിയ അമർഷം ചിന്മയി തിരിച്ചറിഞ്ഞു.
“അത് മോളെ അന്നേരം നീയും അവനെ ഇഷ്ട്ടാണെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോ”
ഞാൻ പറഞ്ഞതാണോ കേട്ടത്?അതും ഒട്ടും ബോധവും ഓര്മയുമില്ലാതിരുന്ന ഞാൻ? എന്തേലും പൊട്ടബുദ്ധി പറഞ്ഞെന്ന് വച്ച് എല്ലാവരും കൂടി ചേർന്ന് എന്നെ ചതിക്കണമായിരുന്നോ? ”
“ഞങ്ങളെന്ത് ചതിച്ചെന്നാ പറഞ്ഞത്?”
അതുവരെ ശാന്തമായിരുന്ന ചിന്മയിയിൽ ദേഷ്യം ഉടലെടുത്തു.
“പിന്നെ ചതിച്ചില്ലെന്നെ? വരുണേട്ടൻ ആണെന്ന് പറഞ്ഞു അരുണിനെ കൊണ്ട് കെട്ടിച്ചില്ലേ? അതിലും ഭേദം എന്നെയങ് കൊന്നു കളഞ്ഞൂടായിരുന്നോ?”
അത് പറഞ്ഞതെ ശ്രീക്കുട്ടിക്ക് ഓര്മയുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.
അപ്പോഴേക്കും ചിന്മയിയുടെ കൈപ്പത്തി ശക്തിയിൽ അവളുടെ കവിളിൽ പതിഞ്ഞിരുന്നു.
“പ് ഠ ക് ”
പടക്കം പൊട്ടുന്ന ശബ്ദം അവിടെ മുഴങ്ങി.
കവിളും തിരുമ്മിക്കൊണ്ട് ശ്രീ കണ്ണുകൾ തുറന്നു നോക്കി.
ഭദ്രകാളിയെ പോലെ മുടിയൊക്കെ പാറി പറന്ന് തിളക്കുന്ന കോപത്തോടെ കത്തി നിൽക്കുവായിരുന്നു ചിന്മയി.
അവളെ അത്തരമൊരു രൂപത്തിൽ ഒരിക്കലും ശ്രീ കണ്ടിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല.
ആ ഒരു രംഗം അവളെ ശരിക്കും ഞെട്ടിച്ചു.
“കണ്ണു പോലും തുറക്കാതെ കോമയിൽ 6 മാസം നീ കിടന്നപ്പോൾ ഞങ്ങളൊക്കെ എങ്ങനാ ജീവിച്ചതെന്ന് അറിയോ?
നിനക്ക് വേണ്ടിയാ ഞങ്ങളൊക്കെ കാത്തിരുന്നെ..
വരുൺ ഞങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി ബാക്കി വച്ചു പോയതാ നിന്നെ.
വാശിയായിരുന്നു.
നിന്നെ തിരിച്ചു ഇതുപോലെ കിട്ടാൻ.
ഞാനും അമ്മയും കേറാത്ത അമ്പലങ്ങളില്ല.
ചെയ്യാത്ത വഴിപാടുകളില്ല.
അവസാനം എല്ലാം ശരിയായി വന്നപ്പോൾ അവൾക്ക് ചാകണം പോലും. ”
വെളിച്ചപ്പാടിനെ പോലെ ചിന്മയി ഉറഞ്ഞു തുള്ളിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.