ഖദീജയുടെ കുടുംബം 5 [പോക്കർ ഹാജി]

‘അല്ലാ ഇതെന്താടി അന്റെ കയ്യിലു’
അവളുടെ കയ്യില്‍ കിടന്ന വള കണ്ടിട്ടു റസിയ ചോദിച്ചു

‘ആ അതിത്താ ഇതിന്നലെ വാപ്പാ വന്നപ്പം തന്ന സമ്മാനാണു.ഇതു മാത്രല്ല ചെറിയൊരു മാലയും ഉണ്ടു പിന്നെ കൊറച്ചു ചുരിദാറും ഒക്കെ’
‘ങ്ങേ അപ്പൊബീരാനിക്ക ചുരിദാറൊക്കെ മേടിക്കാന്‍ ഇങ്ങക്കിവളുടെ സൈസൊക്കെ എങ്ങനെ മനസ്സിലായി അറിയാരുന്നൊ’
‘അതിത്താ ഇന്നലെ വൈകുന്നേരം ഞാനും ഉപ്പായും കൂടി കോയിക്കോട്ടു പോയി എടുത്തതാ.’
‘ആ അങ്ങനെ പറ ഞാനും കരുതി ഇക്കാ ഇത്ര കൊല്ലം കയിഞ്ഞു വന്നപ്പം അന്റെ സൈസൊക്കെ എങ്ങനെ മനസ്സിലായീന്നു.’
‘എന്തൊക്കെ ഉണ്ടു നോക്കട്ടെ. ‘
റജീന എല്ലാം കൊണ്ടു കൊടുത്തു.ബീരാന്‍ ഇതു കണ്ടു പറഞ്ഞു
‘റസിയാ ഇന്നോടൊന്നും തോന്നരുതു ന്റെ മോള്‍ക്കു ഇന്നെക്കൊണ്ടു ഇതു മാത്രമെ മേടിക്കാന്‍ പറ്റിയുള്ളൂ.’
റസിയാ എല്ലാം എടുത്തു വെച്ചു നോക്കിക്കൊണ്ടു പറഞ്ഞു.
‘എല്ലാം കൊള്ളാം നന്നായിട്ടുണ്ടു.ആ ഇക്ക എന്താ പറഞ്ഞതു ഇങ്ങളെ കൊണ്ടു ഇതെ പറ്റിയുള്ളൂ എന്നൊ.ഇക്കാ ഇതൊന്നും ഇല്ലെങ്കിലും ഒരുകൊഴപ്പവും ഇല്ല ഇപ്പൊ ഈ വീട്ടിലുള്ള സന്തോഷം ഇക്ക തിരിച്ചു വന്നു എന്നുള്ളതാണു.അതില്‍ക്കവിഞ്ഞു വേറെ ഒന്നുമില്ല.പിന്നെ ഇത്രയൊക്കെ ചെയ്തതു തന്നെ വലിയ കാര്യം.ഇതൊന്നുമില്ലെങ്കിലും ഇക്കയെ ഞങ്ങളു സ്വീകരിക്കുകയും ചെയ്യുംഇവളെ ണ്ടല്ലൊഇന്റെ മുത്തുമണീനെ ഇന്റെ മരുമോളായിട്ടു കൊണ്ടു പോകുകേം ചെയ്യും.’
ഇതു കേട്ടു റജീന
‘ങ്ങെ വാപ്പാ അങ്ങനെ പറയരുതു ഇങ്ങളു വന്നതു തന്നെ ഇന്റെ ഭാഗ്യാണു പിന്നല്ലെ ഈ സമ്മാനൊക്കെ’
‘ഇക്കാ ഇങ്ങക്കിപ്പൊ സമാധാനമായൊ ഓളു അങ്ങനൊന്നും പെണങ്ങണ കൂട്ടത്തിലുള്ള കൂട്ടത്തിലല്ല മോനെ. ‘
എന്നിട്ടു റസിയ എണീറ്റു നിന്നു കൊണ്ടു റജീനയെബീരാനു പുറം തിരിച്ചു നിറുത്തിയിട്ടു പറഞ്ഞു.
‘ഞാന്‍ പറഞ്ഞതു എങ്ങനുണ്ടു ഇക്ക ഒന്നു നോക്കിക്കെ ഇപ്പൊത്തന്നെ കണ്ടീലെ ഓളുടെ കുണ്ടീന്റെ വലുപ്പം.ഓളു എവിടെങ്കിലും പോകുമ്പൊ ഈ കുണ്ടി കണ്ടിട്ടെന്നെ എത്ര ചെക്കന്മാരു പൊറകെ നടക്കുന്നതു ന്നറിയൊ ങ്ങക്കു.’
റസിയ റജീനയുടെ കുണ്ടിപ്പന്തുകളെ രണ്ടു കൈ കൊണ്ടും തടവിക്കൊണ്ടു പറഞ്ഞു.